|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dan
op een morgen is de sneeuw gekomen, dwarrelden de vlokken lijk woorden door de
lucht, en heeft hij in een ruk, geschreven in zijn dagboek:
Het komt er op aan tijdens de
dag, het hoofd vrij te houden om te doen wat moet gedaan, en tussendoor bewust
of onbewust binnen te dringen in de innerlijkheid der dingen om er het
Onnoembare in feite het Noembare dat niet te bepalen is - af te tasten. Daarna,
de avond en een deel van de nacht vrij te hebben om te zeggen wat er van is.
Vele jaren heb ik nodig gehad
om een humus aan gedachten op te tekenen, een humus waaruit ik nu kan putten om
op te stijgen in woorden; om een (wankel) verhaal te halen uit de dagen die
waren en deze verhalen te sublimeren en op te tekenen als de uitkomst van vele
kleine als grote, gebeurtenissen, onverwachte als verwachte, ingebeelde als
reële die er alle op gericht waren opdat ik hier vandaag, in dit red diary
ook het product van de omstandigheden - aan het schrijven zou zijn om ergens
uit te komen of niet uit te komen; om woorden samen te brengen die sommigen,
maar velen zullen het niet zijn, dan lezen zullen, wellicht niet met de
aandacht en de inzet die ik er voor over had, wat maar normaal is.
Dit is dan mijn stelregel, mijn
toonaard, bezig zijn zoals ik bezig ben, of het leven dat ik leid naast mijn
leven. Terwijl ik ook de woorden indachtig ben van een belangrijke uitgever in
dit land over de publicatie van boeken, namelijk dat vandaag nog enkel
hapklare boeken worden gepubliceerd en dat er geen ruimte meer wordt gegeven
aan het mijmeren en ik aldus ten volle bewust ben dat mijn mijmeringen niet
de minste kans maken de buitenlucht te zien.
Maar als ik dingen geschreven
heb en nog schrijven zal die ik meende te mogen, te moeten schrijven, dan
zullen ze - zelfs indien mijn manuscript terecht zou komen op een marktkraam
aan de Sint-Jacobskerk - hun sporen hebben uitgestrooid, en zullen de gedachten
die ik formuleerde, een eigen leven kennen, ongeacht of ze gepubliceerd werden
of niet. Ze zullen de ruimte binnendringen en er zich verspreiden, zoals een
parfum van rozen en lavendel, ze zullen opgevangen worden door anderen en hun
werk doen, zoals het gebeurt sinds eeuwen.
Zeg ik, Ugo, dat mijn boek
eigenlijk hier begint.
|
