|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik
lever strijd op drie fronten, mijn dagboek, mijn blog en mijn lange tekst, mijn
boek. En er is geen ontwijken aan, elke dag sta ik in de eerste linie en kan ik
het gevecht met het woord niet ontwijken.
IK
zal er maar niet over piekeren. Het is zo en het zal zo blijven en eigenlijk
wil ik het zien als een zegen.
Wat
ik nog zeggen wou, na al wat ik reeds gezegd en geschreven heb. Ik heb al
genoeg gefilosofeerd in mijn leven opdat ik het vandaag even over een andere
boeg zou gooien en binnen treden in een soort virtuele wereld, deze van de
kwantum fysica die ons een wereld voorschotelt wars van alle hoogdravende filosofische
beschouwingen over wat de mens is, hoe hij denkt en handelt, en hoe en naar wie
of wat hij op zoek is.
En
dit zoeken dat een eigenheid is geworden van de mens, was reeds een stap in de
goede richting om later, hopelijk uit te komen in de wereld van de kwantum
fysica, de wereld van het minimale, van het onzichtbare, de wereld achter de
wereld, die al altijd is ingeschakeld geweest in ons dagelijks bestaan zonder
dat we er ooit enig besef hebben van gehad en die we nu nog steeds niet
begrepen hebben.
Het
is de volgende stap die de mens te zetten heeft, de stap naar een grotere
spirituele geaardheid, naar de homo sapiens, sapiens, die Teilhard de Chardin op het oog had. Een mens die we nu
nog niet machtig zijn te omschrijven in woorden omdat die woorden nog niet
gevonden zijn.
Het
is dus wachten op de mens die gegroeid uit de aap, over de mens heen, evolueren
zal naar de nieuwe mens, de spirituele mens, tenware we de andere richting
zouden inslaan en terugkeren naar het stadium waaruit we zijn opgestaan.
De
wijze waarop de mens, omwille van de vorm en aard van zijn gehechtheid aan Allah, in bepaalde landen afgeslacht wordt
als dier, is weinig hoopgevend wat zijn of onze evolutie betreft.
|
