xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Jaren geleden heb ik getracht uit mijn dagboeken de meest sprekende fragmenten samen te brengen tot een bundel van ruim 300 pagina’s. Had er best 500 pagina’s kunnen van maken. Die poging van toen herwerk ik tussendoor omdat ik vaststel dat, ondanks de jaren die er overheen zijn gegaan, mijn woorden in vele fragmenten, tijdloos zijn geweest.

Ik zou ook, wat ik ooit schreef over het Inferno van Dante, kunnen herzien en inkorten, maar ik denk dat ik me zou overbelasten en dat ik nergens zou uitkomen.

Zo zit ik opgeschept met een massa geschriften en gedichten, gespreid over teksten op memosticks en op vaste schijf. Ik denk aan hen die hiermede geconfronteerd gaan worden na mijn vertrek, want ikzelf geraak er niet meer wijs uit omdat ik ook maar niets verwijderen wil.

Dit is ook waar voor de massa’s geprinte teksten die overal opgestapeld liggen. Ik moet dus ook gaan denken aan een autodafe en eerder vroeg dan laat, maar dit zal dan iets zijn dat ik in mijn boek zal opnemen.
 

Mijn schrijven echter kent geen resultaat. Het is niet zoals bij Burgess die 24 romans, waaronder ‘A Clockwork Orange’ schreef (zegt Wikipedia, die ik niet verder raadpleeg, omdat ik niet wil dat men me het verwijt toestuurt dat men toestuurde aan Houellebecq in zijn 'La Carte et le Territoire') plus dan nog een studie over de Engelse literatuur, plus een musical over de Ulysses van Joyce, plus vertalingen, reisgidsen en biografieën - hij schreef zoveel dat hij meer dan één naam nodig had – van hem kan men zeggen dat hij schreef met overleg en dat hij niet alleen een productieve maar ook een succesvolle schrijver was.

Heb, om eerlijk te zijn, geen enkel boek van hem, al kijk ik uit naar zijn boek ‘King Oedipus’, zoals ik ook uitkijk naar ‘Gloed’ het werk van de Hongaarse schrijver Sandor Marai, waar zoveel goeds werd over verteld.

We zien wel.