|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik
heb het over de vijf door de vakjury genomineerde gedichten voor de Herman de
Coninckprijs. Het is de poëzie van vandaag. De poëzie zit niet in wat gezegd
wordt maar in wat niet gezegd maar begrepen wordt, precies omdat het niet
verwoord werd. Het is niet de poëzie die ik schrijf, wel de poëzie die ik zou
willen kunnen schrijven, maar nooit leren zal. Heb al dikwijls geschreven dat
ik niet weet wat poëzie is. Ik heb er hier een staal van.
Mijn
poëzie zit dieper, is minder poëtisch misschien maar meer geladen, grijpt naar
de diepte, naar wat achter de dingen is, neigt naar het kosmische. En zelfs al
zou ik willen, het zal maar sporadisch zijn dat ik een gedicht zou of zal
schrijven dat aanleunt bij de poëten van vandaag. Nu ik zal geen keuze doen, ik
laat dit over aan zij die de nominatie hebben gedaan, zelfs al heb ik een
voorkeur voor het gedicht van Annemarie Ector.
En dan, ten bewijze, het
gedicht van lang geleden, toen ik nog dichten kon, met wat andere woorden hier
hernomen:
Wat indien ik nimmer
de Bijbel had gekend en God gezocht
of wie Hij was of wezen kon.
Wat indien ik nimmer Dante had gelezen,
Cervantes noch Chateaubriand,
een bloem gedroogd, een boom
gehouden alsof het een broeder was,
de zee niet had gekend, de bergen.
Of diep bewogen, de tijdloosheid
van sterrenconstellaties niet had begrepen
en genoemd daar waar een naam gegeven.
Wat indien geen Mozart, geen Beethoven,
geen Mahler, geen Johan Sebastian.
En dichterbij, geen Saverijs,
Van de Woestijne niet,
geen Hertmans of geen Gilliams.
Wie ware ik geweest, hoe had ik hier
gestaan, de armen leeg, de mond gesloten,
de ogen dicht en niet gezien
hoe groot het leven,
hoe geordend quark en elektron.
Al begrijpen we er weinig van
de orde is en zal er blijven.
En wij, dit weten we, erin gegrepen
tot orde in ons genen.
Wie ware ik geweest
en hoe had ik het ooit begrepen
wat George Steiner schrijft:
La mort je le sens,
sera chose
intéressante.
En voor eens, er niets aan toegevoegd,
maar dan toch gedacht,
het kan, het zal, het staat geschreven.
|
