Bij het verschijnen van het Evangelie van Thomas[1] in Franse vertaling werd de verkoop ervan in Frankrijk van rechtswege verboden (of het grote nut van een revolutie). De auteur diende in beroep te gaan om pas na dertig maanden te bekomen dat het boek in Frankrijk mocht verkocht worden.

Wat me stoort is het feit dat er nergens, behalve dat hij zijn voedstervader zou geholpen hebben, in de vier evangeliën, weinig of niets verteld wordt over Jezus tot het ogenblik dat hij in Palestina opduikt als de Jezus die we kennen. Niemand heeft hier schijnbaar zorgen mee, in een mensenleven zijn dit nochtans de jaren die normaal de richting aangeven waarin ons verder leven zich afspelen zal. Maar met de tekst van dit uiterst vreemd Evangelie van Thomas voor ogen, komt het hem voor dat Jezus moeilijk anders kon zijn dan een gnostieker in de eerste plaats, en te bewegen in het licht van wat we lezen in dit Evangelie dat meer de spiritualiteit van de mens Jezus belicht dan de daden die hij stelt.

Is dit gnostisch-oosters element opgestaan in Jezus zelf, heeft hij in Egypte of waar ook, vóór zijn dertig jaar, leermeesters gekend die hem de essentie van dit gnostische hebben bijgebracht of had hij als zoon van God helemaal geen behoefte aan leermeesters?

Niet dat hij, Ugo, er nood aan heeft te weten hoe Jezus zijn jeugd heeft doorgebracht, maar toch blijft de vraag hangen waar hij verbleef en wat hij, van zijn twaalfde tot zijn dertigste jaar zou verricht hebben.

Jezus-Christus, met zijn goddelijke dimensie, was doordrongen van het Absolute. Hij was dit Absolute en was ook mens, en als mens sprak hij in parabels. Hij was ook, doordrongen van een oosterse wijsheid, en kan het dan niet, dat hij zich uitgedrukt heeft zoals in het, uit het Koptisch vertaalde (apocriefe) Evangelie van Thomas[2]?

Als zoon van God vloeide in zijn aderen, het beeld van atoom en elektron. Hij wist dat an atom is vibrating a million billion times a second. Hij kende de grote, enige formule die de basis van het Universum uitmaakte, hij was die formule. 
En toch sprak Hij de woorden van een doodgewoon mens en ook niet, trouwens zou Hij anders ooit gezegd hebben dat het Rijk Gods zich binnen in ons bevond. En, zoals Hij zegt in het Thomas’ evangelie, dat we gekomen zijn uit het Licht, là où la lumière s’est produite d’elle-même, waar het Licht uit zichzelf is ontstaan, dan zijn dit woorden die verheffen, woorden die ons overstijgen, die weinig te maken hebben met onze liefde voor de evenmens. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mijn tekst wordt te lang, ik schrijf morgen mijn vervolg.