xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik maak hier elke dag een foto
van het gedicht dat ik,
maar af te lezen heb in de golven,
woorden die er getekend staan
in licht en donker,
in zilver soms
simpel er getekend staan.
Hoe het kan dat golven
met woorden blijven komen
gejaagd om hier te zijn.
Mijn dagen er geopend en gesloten:
deze woorden tussenin geboren
en weer weggewaaid,
bladeren in de herfst,
zonovergoten.
Zo mijn bestaan hier is,
wat behoud ik ervan,
zal ik ooit weten of er
betekenis
wordt aan gegeven,
later?
|