xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Als ik hier schrijven blijf, tekst na tekst, gedicht na gedicht, hoe klein en hoe eenvoudig ook, voor wie is het dan als het niet is voor jou, voor mij, voor ons beiden.

Zoals het is vandaag, is het omdat schrijven mijn adem is, je kent hem wel, de echo van weleer mijn woorden.

Hier, veel ben ik niet, een stukje zee, een stukje golf hier aangespoeld. Meer is het niet, maar het volstaat eens het geschreven staat.

Zeg me hoe ik het vol kan houden elke dag hier terug te zijn en woorden de luchten in te sturen, half verdwaasd door de winden die hier jagen zonder op te houden.

Ik kan hier zijn en kijken naar de zee, niets meer dan dat, de zon in oog en nieren, de schittering dat het water is, voor de ogen.

Zijn en niets meer dan zijn, geen gedachten zijn, geen verwachten, geen bewegen ook, maar zitten blijven waar ik gisteren zat en zwijgen tot het avond wordt. 

Al ligt het niet in mijn aard, er kan geen woordje meer af vandaag.