xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

‘El ser humano se dedica al arte para dar sentido a su vida’. Het menselijk wezen legt zich toe op  de kunst om zin te geven aan zijn leven.

Het zijn de woorden van Yasmina Khadran[1], een Algériaanse schrijver waarover ik hier gisteren las in mijn dagblad, wiens boeken in 43 talen werden vertaald maar waar ik nog nooit heb van gehoord. Echter volstaat het me als hij bevestigt, wat ik herhaaldelijk heb gezegd en geschreven over de mens en zijn hang naar de kunst om zin te geven aan zijn bestaan, 

Ik ontmoet hier in de pers of op TV, elke dag wel iemand die schrijver is en waar ik nog niets heb van gehoord alhoewel hij tientallen boeken heeft gepubliceerd. Er zijn er zelfs honderden die ik niet ken. En zo val ik vandaag op de veelschrijver, Felix Lope de Vega y Carpio (1562-1632) die zou beweerd hebben dat hij er 1.500 zou geschreven hebben, waarvan er 314 gekend zijn met er naast nog 42 geestelijke werken. Ik verneem ook dat Shakespeare (1564-1616), ook een veelschrijver, ‘maar’ 36 obras dramàticas schreef, 11 tragedias, 15 comedias y 10 obras históricas. Wat ook al zeer respectabel is. Maar Lope was als schrijver onuitputtelijk (inagotable), waarmee hij, volgens de legende, begon op tienjarige leeftijd[2]

Ik kom zo tot het besluit dat er in elk taalgebied, duizenden zijn die schrijven, die uren per dag bezig zijn om pagina’s te vullen. Van weinigen onder hen worden de werken gepubliceerd, maar dit belet niet dat velen blijven schrijven, die ziek zijn als ze niet schrijven. En hopen, ooit in de belangstelling te komen en gewaardeerd te worden.

Zoals er ook zijn die gewaardeerd zijn geweest, en ik denk aan de vader van een vriend, Robert Herberigs, ‘Prix de Rome’ als componist en daarna zelfs als toneelschrijver, en als schilder, die vandaag nog amper ter sprake komt, laat staan dat ‘Klara’ zich zou gewaardigen liederen of sonates van hem te programmeren. Ondanks de vele pogingen gedaan door zijn oudste, enig overblijvende zoon, Harold – hij heeft mijn ouderdom - die alles in het werk stelt om de naam van zijn vader levend te houden.

Dit is het lot dat elke kunstenaar wacht. Uitzonderingen hierop zijn legio Shakespeare, Molière, Corneille, Cervantes, Dante, Lope, en noem maar op. Maar, ik heb ook heel wat bewondering voor een zoon die blijft vechten voor het oeuvre gepresteerd door zijn vader, en alles in het werk stelt opdat hem de eer zou bewezen worden die hij verdient te krijgen.