xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Heb geen boeken meegebracht om hier te lezen op het strand of op de rotsen, ben zelf boek genoeg om me, na een gedicht geschreven, goed te voelen en het te gaan herlezen alsof het nog beter kon. En al gebeurt hier weinig toch is elke dag de zee een andere zee.

Dit is het leven hier, bezig zijn, gestadig, vernemen wat het leven is, wat de wind hier is, wat de luchten zijn; denken en schrijven en herschrijven. En wat je schrijft tracht je op te bouwen, in elkaar vervlochten, zoals de cellen in blad en bloem en vrucht.

Het geluid van de wereld is dan lijk het ruisen van de wind in de palmbomen, lijk het geluid van de branding in de golven, veel meer wordt het niet en ik kom in een geestelijke ruimte waarin ik met mijn gedachten vrij bewegen kan en zoeken kan in te gaan op wat achter de dingen is. Dit is het domein waar ik nergens ben en overal, niet tijd gebonden, niet onderworpen aan regels.

Zo wil ik het boek dat ik van in mijn jeugd in gedachten aan het schrijven ben, maar waarvan ik amper een jota op papier heb gezet.