xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hoe ben ik er ooit toegekomen het boek te kopen van Georges Lacroix: ‘Théorie de la Dialectique cosmique’ (Editions Lauzeray international, 1979) dat ik gelezen heb in augustus 1981, daarna jaren in zijn rek heeft gestaan, want moeilijk te begrijpen, omwille van de mathematische formules erin verwerkt en de vreemde woordenschat die gebruikt wordt, maar dan toch baanbrekend omdat het doel van Lacroix was:

‘Edifier une théorie de l’Etre, applicable non seulement à l’atome mais à tout l’Univers et en particulier à l’homme dans la vie de tous les jours.’

En deze theorie schreef Lacroix:

‘réside davantage dans une grande rencontre se situant entre le père du Taoisme, Lao Tseu et le père de la relativité, Albert Einstein.


Omdat er een intieme affiniteit bestaat tussen de mystieke visie van het Taoïsme en de moderne fysica'. Hij puurt hieruit zijn paradigma: ‘Être, Dieu et Cosmos ne sont qu’un’ en ziet dit als een vorm van religie om naar te leven. Een religie waar we grote nood aan hebben.
Ik kom hier op terug, want te belangrijk om het zo maar over boord te gooien. Trouwens,  wat anders is van waarde om over te schrijven in deze vreemde wereld waar 26,4 miljoen euro betaald wordt voor een 'Abstractes Bild', een schilderij van Gerhard Richter?