xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

                       ‘Qui rate les aubes rate sa vie’, 

Een boodschap die Louis Pauwels de wereld in stuurde en die me jaren geleden bereikte om die niet meer te vergeten. En hij heeft gelijk, er getuige van zijn hoe het morgenlicht de duisternis van de nacht opslorpt, geluidloos, efficiënt, verbazend in kleuren en in lichtkoralen - en zelfs, al heeft het niet meer de betekenis die het had in de middeleeuwen – elke morgen is een groot gebeuren dat we niet missen mogen, willen we niet vergaan van onwetendheid.

Ik herinner me september- en oktobermorgens uit mijn te verre jeugd, toen ik met vader door de weiden liep op zoek naar paddenstoelen. Het was nacht nog toen we vertrokken en we bereikten de eerste weiden in een begin van schemering, voldoende om in het gras, de witte koppen van de paddenstoelen op te merken. We liepen naast elkaar, op en neer, weide na weide af, sporen trekkend in het bedauwde gras, zwijgend en geconcentreerd. Tot dan ineens, lijk een kreet over de velden, de eerste stralen van de zon ons telkenmale verrasten en wij, met aureool van licht omkleed, de nieuwe dag ingingen, de luchten van een schoonheid die een wonder was.

‘La luz es Dios que desciende’,

Schreef Frederico García Lorca. Ik wist het toen nog niet. God was iemand die zich bezig hield met de mensen, iemand die toekeek op wat we deden, die luisterde naar wat we dachten en alles noteerde. Maar dat Hij ook het Licht was drong niet door tot ons.

Heb er nu geen problemen meer mee, als Hij er IS, dan kan Hij niet anders zijn dan het Licht, dan zon en sterren en al wat er is van zon en sterren en van het leven tussenin, al zien we het niet, we weten het.

Alsof Hij het niet nodig heeft te tonen dat Hij er is, en wel omdat alles zo oneindig-oneindig is, omdat, als we even maar erover nadenken wat het Universum is, hoe het is en wat het ooit was, we overrompeld worden zodat we, meer dan we vermoeden, weten dat Hij er is, en, als we voor Hem een naam zouden durven zoeken, er maar één naam te noemen is.

Zoals we ook weten dat het beter is geen naam te zoeken, dat onze ontstellende verwondering voor wat het levend Universum is, meer dan voldoende is.

En dat hij die de komst van het licht niet beleeft, het nimmer zien zal als een wonder en zijn leven missen zal.