|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
La
poésie que jai rêvée gâta toute ma vie. Ah qui donc maimera?
Ik haalde deze zin van Francis Jammes bij Maurice
Gilliams. De woorden ervan zijn sterk toepasselijk op mij. De poëzie die ik
schreef hield me zo bezig dat mijn ganse leven erbij betrokken werd en ik zaken
heb verwaarloosd waarvan het impact pas nu op de voorgrond komt. De vraag van
Francis Jammes is dus ook, meer dan ooit, mijn vraag: welk nut heeft mijn sterk
persoonlijk schrijven gekend en wie zal er van mij of van mijn werk - van
houden?
Dit gezegd zijnde in alle openheid en met geen weg
terug heb ik, op aanraden van enkele goede vrienden, mijn drie laatste dichtbundels
die in een beperkte kring werden uitgedeeld, herwerkt en gepolycopieerd samengebracht
in één (modeste) bundel met als titel: Fuga die van de Zee is, (een tachtigtal pagina's).
Heb je als lezer van mijn blog hier interesse voor,
stuur me per e-mail je adres, en een exemplaar wordt je toegestuurd.
Ik schrijf een zeer persoonlijke en eerder filosofisch
gerichte poëzie. Het is zeker geen wereldliteratuur en ze heeft weinig, om niet
te zeggen, niets te maken met de poëzie die ik laatst besproken vond in De
Standaard der Letteren. Ik ben een eenzaat, mijn ouderdom laat me niet meer toe
lichtzinnig mijn dagen met zaken zonder diepgang door te brengen.
Dus je bent verwittigd, je kunt al vermoeden wat je
te lezen staat als je ingaat op mijn aanbod, maar weet dat elk woordje van jou welkom is en
blijft.
|
