xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Heb de beelden gezien, meer dan gruwelijk, hoe volgelingen van de huidige Islam, de Amerikaanse ambassadeur, Christopher Stevens in Libye hebben gemarteld en verkracht vooraleer hem te doden en hem als een trofee te tonen in de straten van Benghazi.

(http://www.nineveh.no/?p=42577). Het zijn beelden die we allen moeten gezien hebben om te weten welke Islam het is die op ons afkomt.

Ik breng dit in verband met de woorden van Salman Rushdie uitgesproken in de kantoren van zijn agent op 12 september in Londen. Le Monde[1] wijdt hier een artikel aan. Hierin wijst Salman Rushdie op de breuk die ontstaan is met de islam van zijn jeugdjaren - en van zijn vader, ‘qui était d’une grande érudition religieuse et qui avait choisi de s’appeler Rushdie en hommage à Ibn Rushd (Averroès)’ - als hij zijn ontgoocheling over wat zich in het Oosten aan het afspelen is, verwoordt:

'Quand j’étais jeune beaucoup de villes dans le monde musulman étaient des cités monopolites, de grandes cultures. On surnommait Beyrouth, le 'Paris de l’Orient'. L’islam dans lequel j’ai grandi était ouvert, influencé par le soufisme et l’hindouisme, ce n’était pas celui qui est en train de se répandre à toute vitesse. C’est pour moi une tragédie que cette culture régresse à ce point comme une blessure auto-infligée. Et je pense qu'il y a une limite au-delà de laquelle vous ne pouvez plus blâmer l'Occident'.


Uit respect voor de familieleden en vrienden van de ambassadeur die deze beelden moeten ondergaan, schrijf ik vandaag geen blog.