|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Weet u wat het is
op zijn qui-vive zijn, wat het is een blog afmaken en onmiddellijk denken aan
een volgende, omdat je zeker niet wilt dat de lezer die je bezoekt, stuit op de
blog van de vorige dag.
Wat is dan de
betekenis van dit fameuze voornemen, elke dag een prestatie neer te zetten om
te verrassen met een onderwerp dat niets gemeen heeft met wat de vorige dag
verspreid werd. Dit is zeker geen vorm van nederigheid maar het zou een teken
van nederigheid kunnen zijn indien ik een blog klaar had en deze gewild zou laten
liggen voor de volgende dag. Dit echter kan ik mezelf niet aandoen.
Zo gebeurt het dat
je je laat verleiden, overmoedig als je bent, door enkele verzen van Dante
zoals op 21 september - dat je er een korte blog aan wijden wilt en dat je er uiteindelijk
uren ermee begaan bent om je tekst af te werken zoals je denkt dat het hoort,
en een blog produceert die te lang uitvalt.
Zo gebeurt het ook nu
dat ik blader in Le sermon sur la chute de Rome, en
dat ik lees:
Dans
la chambre les volets sont mi-clos. Elle ne veut pas que la lumière trop vive
blesse les yeux de son grand-père. Elle ne veut pas non plus quil meure dans
les ténèbres. De temps en temps il ouvre les yeux et tourne la tête vers elle.
Elle lui prend la main
En plots overvalt
me de vreemde idee dat mijn laatste uur op een zelfde wijze zou kunnen verlopen.
Ik in een kamer met gedempt licht en mijn kleindochter aan mijn bed, die mijn
hand houdt.
En het beeld blijft
me de ganse dag bij. Een vriend, Pierre H. -
hij heeft op weinig na mijn ouderdom - belt me en vraagt hoe mijn blog
het stelt. En onmiddellijk denk ik aan de passage die ik las, en vertel ik hem er
over en het effect dat de woorden hadden op mij, alsof het, zeg ik hem, het de
allereerste maal was dat ik iets las dat ik onmiddellijk terugbreng op mezelf.
En deze avond
herlas ik de woorden voor ik slapen ging, en lang nog bleven de woorden en de
beelden komen zodat ik terug ben opgestaan en ze heb toegevoegd aan mijn blog
dat anders een ander einde zou gekend hebben.
|
