xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ik ben streng en blijf streng voor mezelf, omdat ik het beste van mezelf wil geven, omdat ‘bijna goed’ niet mijn betrachten is. Ik schreef dit reeds, geen middelmatigheid, maar de volle pot is dat ik beoog en daar  begint het want soms heb ik de indruk niet het maximum te hebben bereikt.

Als ik mijn dagboeken opensla, wat zelden gebeurt, om het even dewelke deze van de eerste jaren – en dan ga ik ver terug – of deze van de laatste jaren, dan heb ik nog duizend blogs te schrijven alvorens er mee te stoppen. Er is echter een ‘maar’, het verleden opzoeken is een plons in de poel herinneringen, en soms gebeurt het dat er iets bloeden gaat, iets dat lang hangen blijft, Bach en zijn Passies ten spijt, en zelfs aangewakkerd door Bach.

Maar vandaag lees ik Ionesco. Hij is – was – een wijs man die wijze dingen heeft geschreven, dingen die de moeite zijn om over te nemen. Zo:

I assert that learning is useless. I assert that science can never get to the essence of our being…I am not interested in the mechanisme of our movements, not at all, what lies behind, the Unknown, He or It, is alone worthy of our interest (pag 33).

De Franse, oorspronkelijke versie van zijn Fragmenten dateren van 1969 (Editions Mercure de France). Pas in 1991 kwam de Engelse vertaling van zijn ‘Journal en miettes’, een boek dat ik vond bij De Slegte. Wat hij schrijft is ook mijn probleem, ik ook kijk naar wat er achter de dingen is, wat er is van de Higgs en de quarks, of dit soms niet de materiële deeltjes zijn van de geest, en dan van welke geest.

Ionesco zegt nog:

We were born cheated, for if we are not to know, if there is nothing to know, why do we have this longing to know?

En hier heb ik een punt.

Ofwel ligt het antwoord open en bloot en zien we het niet, ofwel zijn we nog niet voldoende ver gekomen – we tekenden nog niet zo lang geleden op de wanden van de grotten! – om het te zien. Hoe dan ook, het antwoord is er, het ligt verscholen in de vraag, de vraag stellen is al een begin van antwoord.

Maar het zijn grote momenten om van Eugène Ionesco de ‘kruimels’ van zijn dagboek te lezen. Ik heb er nog voor enkele dagen en ik voel me er heel goed bij, même si ce ne sont que des miettes.