|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zocht vandaag tussen de
rekken boeken, naar Disjecta van Samuel Beckett, omdat ik dacht dat het bij
Beckett was dat ik gelezen had dat schrijven een kosmische aangelegenheid was.
Ooit hebben de boeken
alfabetisch op naam van de schrijver geklasseerd gestaan, nu is dit niet meer
het geval maar, de rug van de
boeken overlopend stelde ik me de vraag, welk verschil het zou
maken indien er één enkel boek van mij zou staan tussen de vele die ik heb, of
tussen de vele boeken in de stadsbibliotheek
bijvoorbeeld. En ik kwam tot het besluit dat dit geen verschil zou maken, dat
het beter is, zoals nu, te werken aan een boek, want pogen een boek te
schrijven, er mee bezig zijn op alle uren van de dag en de nacht soms, zoals
voor mijn blog, nadenken over hoe het verder moet, is oneindig meer dan een geschreven boek te
koesteren en te denken dat je aangekomen bent.
Neen, ik voel me heel goed
als ik er in slaag enkele paginas verder te schrijven, alhoewel ik er soms lang
mee bezig ben hoe het vervolg zal zijn. Tot ik dan, zoals het ergens werd
voorzien, een postkaart vind met een foto van Akhnaton en een gedicht van Sandhurst.
|
