xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De blogs die ik schrijf zijn niet ontstaan op het ogenblik van het schrijven. Ze zijn geschreven op alle plaatsen waar ik me ooit bewust bevond en ook, ze zijn van al die plaatsen en van al die bewuste ogenblikken die ik heb doorgemaakt. Zo ligt alles over en in elkaar, het heden gekomen uit het voorbije en het komende gegroeid uit het heden: realiteit en droom zich vermengend, zodat mijn blog de kleur en smaak heeft van melk in koffie en koffie in melk, crèmekleurig. De realiteit niet duidelijk afgelijnd, droom en verbeelding eerder wazig dan helder, maar beide in elkaar vervlochten en gewild gevoileerd.

En een tweede bemerking, een blog  begint niet met de eerste lijn, een blog begint met al wat er is aan voorafgegaan, met wat tot dan toe ongeschreven bleef, in gedachten opgeborgen.

Ik denk aan Jorge Luis Borges die in zijn essay over ‘la Poesia gauchesca’, uit zijn bundel ‘Discusión’, de vraag herneemt aan Whistler gesteld, hoeveel tijd het hem gevergd heeft om één van zijn ’Nocturnos’ te schilderen, en het antwoord van Whistler: ‘toda mi vida’.

Zo als je me ooit zou vragen hoe lang het duurt om een blog af te werken dat is mijn antwoord: ‘mijn ganse leven’.