xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zo, oude man, je waagt het nog, na al die jaren, je stem te laten horen en ideeën te lanceren over Eurobonds en over, wat volgens jou, zou kunnen en mogen.

Je gaat vreemd, in plaats van literatuur – zo denk je toch - te bedrijven, of met je blog binnen de grenzen van je gewone doen te blijven, zet je een stap in de wereld van de financiën dan nog.

Je kunt dus niet gewoonweg, als een eenvoudige burger, het lezen van je dagblad of het beluisteren van het nieuws op radio of TV beperken tot het atletiek-gebeuren of de Ronde, en eens je dag gevuld met wat woorden, vredig slapen gaan.

Je kunt het niet en je wilt het niet. Je volgt, in tegenstelling tot vroeger, meer dan ooit  wat er is te zien en te horen op de vele kanalen, je leest het dagblad en je onderlijnt in de wildgroei van woorden, de passages die je belangrijk vindt, je knipt columns of artikels uit, om ze later te herlezen of ze later totaal te vergeten. Je blijft actief, te actief want het kost je je peis en je slaap.
 

Je las deze morgen de uitgeknipte column van Bart Sturtewagen ( de Standaard van vrijdag 13 juli) en je las dat het rendabeler is om je geld onder de matras te schuiven dan het naar de bank te brengen. Je las dat de toestand hoogst bedrieglijk is, dat Schatkisten van een groep sterkere Eurolanden, ook België, hun tekorten  nu goedkoper dan ooit kunnen financieren. ‘Wat een weelde! Er lijkt geen vuiltje aan de lucht’, schrijft Sturtewagen.

Maar, zegt hij nog, ‘als de motor (van de economieën) bij deze rentestanden - in Duitsland en ook in Frankrijk zijn die onder nul gezakt – nog niet wil aanslaan, dan is de kredietschaarste niet het probleem en goedkoop geld dus niet de oplossing. Dan is het systeem stuk. Dan is het vertrouwen zoek. En dan weet niemand het te herstellen’.

Dan is het systeem stuk!

Keynes is al lang begraven en om hem te doen herrijzen is het te laat. Wellicht ook te laat voor de Eurobonds, want het zijn niet Eurobonds uitgiften – mijn blog van gisteren - die aan deze toestand iets veranderen zullen, evenmin, de zware besparingen die in Griekenland en Spanje aan de orde zijn.

Zo, oude man, blijf bij je leest, laat de wereld en bedelf je onder woorden. Schrijf over wat je schrijven kunt, de dagen komen, de dagen gaan, de zon zal schijnen of verborgen blijven.

Weet, dat de zomer wegschuift, dat het niet meer de zomers van je jeugd zijn, blijf geborgen in je woorden of die nu gelezen worden of niet gelezen, de tijd heeft je in zijn greep, er is geen weg terug, al wou je wel.

Je leeft, je leven is herleid tot schrijven, lijnen aan te vullen om op het einde van je blad even terug te gaan, even maar, en denken dat het goed zo was, zoals God in zijn Bijbel.