xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ik heb Edgar Morin niet gelezen, Stéphane Hessel las hem voor mij. Ik verneem aldus – en ben verheugd het te lezen – dat er met onze geest iets paradoxaals is. Onze geest drukt zich uit in woorden maar onze neuronen in elektrochemische uitwisselingen. Er bestaat dus een complexe relatie tussen de taal van de hersenen en de taal van de geest. Geest reduceren tot hersenen is een misvatting.

Dit is wat ik bedoelde met ‘the world behind’, de geestelijke elektrochemische wereld achter de dingen.

Is het de wereld van het Higgs’deeltje?

Je leest om te leren en je leert om uit te dragen wat je leest, mijn blog is er het voorbeeld van.

Zelfs als ik verkeerd zit met mijn interpretatie, totaal verkeerd zou zitten, dan nog of dan zeker zal er ergens een vonk opspringen en zich verspreiden zij het niet in woorden het zal elektrochemisch zijn wat van een grotere betekenis is.

Zo wie zijn we eigenlijk, zijn we van vlees en bloed, of zijn we, alles wel beschouwd, enkel en alleen van geest en is het lichaam maar een omhulsel?