|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De
'aftakeling in stilte' van het geloof gaat het onderwerp uitmaken van de synode
die zal plaats hebben van 8 tot 28 oktober en tot doel zal hebben een nieuwe evangelisatie
tot stand te brengen voor het behoud en de overdracht van het geloof.
Het
artikel in Le Monde - ik verwees er even naar in mijn blog van 24 juni verwijst naar het klimaat waarin de Kerk zich voor het ogenblik bevindt:
de
lisuffisance de la foi à léloignement des fidèles, et de la crédibilité des
institutions écclésiales aux spiritualités individualistes, voire au
néopaganisme.
Deze
situatie is natuurlijk niet nieuw, zegt het document van het Vaticaan, de
vorige pausen van 1973 af, hadden weet van deze toestand, gedragen door de
sociale en culturele wijzigingen in de gedachtegang van de bevolking:
qui
modifient profondément la perception que lhomme a de soi et du monde, entraînant
des conséquences sur la façon de croire en Dieu.
Ik
vind deze toestand uiterst dramatisch als ik dit lees en dan vooral omdat er
schijnbaar niet wordt gedacht dat het wel eens zou kunnen dat de mens van nu
een totaal andere visie heeft over God en dat het gebed van de mens niet meer
uitgaat naar een God die toekijkt op wat er gebeurt op aarde, maar naar een God
die verweven zit in de immense totaliteit van Zijn Universum. Is die mens dan
een neopaganist?
Het
drama is dat een evangelisatie op de oude leest geschoeid geen hulp zal zijn. De
Kerk van vandaag heeft nood aan een nieuwe Paulus, niet aan een synode.
|
