xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De herinneringen stijgen op uit de nog smeulende haard, ze schreeuwen om genomen te worden, ze overrompelen hem. Een naam ligt op zijn lippen maar hij wenst niet te denken aan tederheid, niet aan ogen. Het beminnen is een onrust die zijn hart niet meer dragen kan.

Hij ligt op de sofa, het huis met de oude ruwe balken donker over hem.

Uit een korte  slaap komt hij terug. De wind zucht in de haard. Hij realiseert zich plots dat hij oud geworden is, dat zijn jeugd geleefd is en de weinige sporen ervan zijn as geworden, opgegaan in rook.

Hoe, door het impuls van een bepaald iets of iemand, een bepaalde beweging van zijn handen, alles gestoord kan worden.   En hij zich nu de vraag gaat stellen wie het was die de beslissing nam, en waarom hij ze nam, was hij het zelf, of waren het tal van kleine gebeurtenissen die zich hadden opgehoopt in hem en een effect hadden gegenereerd dat onvermijdelijk leiden moest tot de daad die hij gesteld had.

Maar wat een stom gebeuren, verbranden wat hij met zoveel wijding had bewaard, al die kleine geschreven stukjes tekst. Een uur ervoor, een minuut ervoor, had hij er zelfs nog niet aan gedacht. Hij had zo maar zijn lade opengetrokken en alles eruit gehaald en in een ogenblik van verdwazen, in een opwelling alsof hij zich straffen wilde voor het leven dat hij gekend had, en enkele ogenblikken later was alles verbrand alsof hij zich zelf offeren wou op de brandstapel.

Wie beslist er dan over een daad, wie zegt dat ons leven en onze ingesteldheid tegenover het leven, uiteindelijk niet beïnvloed werd door wat begon met de mens van Altamira die, in een opwelling van de geest in hem, zijn hand heeft gekleurd met oker en afgedrukt op de wand van de grot waar hij verbleef?

In feite is ons leven, om te beginnen, volledig geconditioneerd geweest door de ouders die ons op de wereld hebben gebracht, geconditioneerd door het ogenblik van de conceptie – hadden zijn ouders drie dagen later de liefde bedreven dan ware hij geboren in een ander jaar, dan had hij zijn militaire dienst gedaan een jaar later, op een andere plaats, dan had hij niet ontmoet wie hij nu heeft ontmoet, etc., etc. - zodat we uiteindelijk moeten aanvaarden dat alles bepaald werd, eeuwen, duizenden jaren ervoor en dat we het leven kregen dat ons wachtte en geen ander.