xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Nu de aarde op haar terugweg is en de dagen gaan korten, ben ik even teruggegaan naar het punt waar ik vertrokken ben met mijn dagelijks verhaal.

Het was de dag dat ik in Le Monde de zin las die ik  enkele maanden erna terugvinden zou in de Spaanse vertaling van José Saramago’s:  ‘O Cuaderno’. Een zin waarmee hij me niet alleen verraste maar tezelfdertijd in mij een verlangen deed ontstaan hem na te volgen.

José Saramago schreef deze zin op de dag van zijn 86^ste verjaardag. Die ouderdom had ik nog niet – vandaag ook nog niet - en mijn kansen zo ver te komen, liggen statistisch gezien niet zo heel hoog, alhoewel.

Die bewuste dag in zijn en mijn leven schreef hij:

‘Ik omhels de woorden die ik schreef, wens hen een lang leven toe en ik hoop verder te kunnen schrijven zoals ik het tot nu toe heb gedaan. Er is hierop geen ander antwoord’.

‘Me abrazo a las palabras que he escrito. Les deseo larga vida y recomienzo la escritura en el punto en que la había degado. No hay otra respuesta.’

Het zijn dus deze woorden die me geïnspireerd hebben om aan te vangen met deze ‘Geschriften’ die nu onder de vorm van een Blog worden verspreid en gelezen worden door een beperkt maar zeer gewaardeerd publiek.

Deze geschriften zijn in de eerste plaats getekend door mijn jeugd en de vele dagen van het leven, gekleurd door de gebeurtenissen van elke dag, door boeken en dagbladartikels. Het onvoorziene is er het onderwerp van.

Op een dag zoals deze, waarop de aarde even schijnt te aarzelen, is het goed en noodzakelijk terug te blikken op wat sedert dat fameuze begin werd gepresteerd. Alles samengenomen is het een bundel van 900 pagina’s, wat te veel is voor een boek gevuld met blogs. Maar mits uitzuivering moet ik toch 300 pagina’s kunnen overhouden. Niet dat ik er fier op ben, het is maar een terugblik om me de vraag te stellen: ‘oude man - met zoals je denkt een nog levendige, creatieve geest, ga je het nog volhouden, zoals de aarde het volhouden zal op haar weg naar het punt dat ze pas verlaten heeft?