|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De knipsels en
beschreven bladen nog op de tafel. Een oneindige niet te noemen droefheid die
hem overvalt, alsof hij de dood raken kon, alsof hij de dood roepen wou, alsof
zijn uitgestalde geschriften de voorbode waren van wat komen ging.
Hij kan nu, in één
beweging alle geschriften van vroeger in de vlammen gooien, al wat hij geweest
was, gedacht had en genoteerd had op losse bladen, getypt of met de hand
geschreven. Bladen met één zin erop, met een gedicht erop, met een kort
verhaal, een essay over Gilliams Elias.
Al wat uit hem, uit
zijn droom en zijn realiteit, uit het niets van het niets van het onmogelijke
niets was ontstaan, zoals in het neither-gedicht
van Samuel Beckett dat Stefan Hertmans hem leerde kennen.
Ontstaan, in de
vroege morgen als in de late nacht, in de trein zoals hij zag van Louis Paul
Boon - als op het werk, in de concertzaal als onder de bomen en op vele andere
plaatsen waar hij kwam. Telkens en telkens als hij het woord voelde zwellen in
hem en de zin van Hermes Trimegistos : pense
être partout en même temps, dans la mer, la terre et le ciel, hem bezocht.
Wie was het die dit
alles opgetekend had. In welke mate had dit nog iets gemeen met de persoon van
nu.
In een opwelling,
die de wind had binnen gewaaid, had hij al de laden van zijn bureau
leeggemaakt. De vele knipsels uit diverse dagbladen en de vele beschreven en
half beschreven bladen papier voor hem neergelegd.
Als hij alles
verbranden zou, zou dan ook verdwijnen wat hij ooit geweest was: de vreugde die
hij had gebracht maar ook de pijnen, gebundeld als in een ruiker gedroogde
planten en bloemen; vele details ervan vergeten, maar berouw om het verkeerde
dat hangen blijft als hij keer op keer een woord, een zin terug gaat nemen en
leven laat in de sappen van zijn herinneren, zoals ook James Joyce het zo
oneindig goed te zeggen wist in zijn Ulysses, en de zin in hem gebrand,
over wat Joyce zegt over sins or evil memories:
There are sins or (let us call them as the world calls
them) evil memories which are hidden away by man in the darkest places of the
heart but they abide there and wait. He may suffer their memory to grow dim,
let them be as though they had not been and all but persuade himself that they
were not or at least were otherwise. Yet a chance word will call them forth
suddenly and they will rise up to confront him
|
