|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De morgen is mijn gebed als ik van
op het bordes over de heuvels kijk om me eens te meer te verliezen in het
landschap, me te verliezen en me terug te vinden in de vele kleuren van geel
over groen naar donkergroen, waar de schaduw is.
De morgen is mijn gebed, gaande
vanaf mijn prilste jeugd tot deze morgenstond, al wat was en is en nog komen
kan, samengenomen en uitgestrooid tot de lange lijn van de horizon en luchten.
Adembenemend de stilte, en wat er diepte aan geeft, de koekoeksroep, het kirren
van de tortelduiven op de draad, elkaar betastend bek op bek.
Kende vele morgens in mijn leven
maar kende nooit de morgens in Toscane. De Lord weze opgetogen met wat me hier
geboden wordt, in de hand gelegd, in de geest binnengeschoven alsof er niets
was dat nog gebeuren kon en niet doordrongen zou zijn van deze morgen.
*
We verblijven in een oude villa met
de allures van een kasteel: i Fiamminghi, gelegen middenin de magische driehoek
Firenzi, Pisa, Siena, in het dorpje Iano. (www.ifiamminghi.it).
Meer dan voortreffelijk. Het
uitzicht beschreef ik reeds, de aard van het licht, de kwaliteit van de luchten
zijn doorslaggevend en het uitzicht is enig.
Geen enkel negatief punt dat ik me
zou gewaardigen te vermelden, er zijn er geen trouwens.
Wat ik wel wil vermelden is het
ontbijt, het is niet te beschrijven noch met namen van gerechten, noch met foto
of tekening, het is een koninklijk ontbijt zoals er nimmer een werd opgediend:
Koffie uit de boon geperst, thé in alle variëteiten, honig en confituur, je
kunt ze niet bedenken of ze staan op tafel; broodsoorten allerlei, koeken
allerlei, fruit zoveel je maar wenst en dan elke morgen andere kaas- andere
vleessoorten, ongekend, nimmer ontmoet maar bemind.
Vergeet ik iets denkt het er dan
bij.
En deze morgen staat de tafel buiten
gedekt. Het is acht uur. Buon appetito.
Wat soms wankelt, zoals vandaag is
de internetverbinding.
|
