xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

En dan las ik ooit ik wat Itzhak Bentov vertelt over het plots opduiken van een totaal onverwachte idee die, zoals Victor Pavlovitch Strum het zag, ‘lijk een witte bloem opstijgt uit het meer’.

 In zijn ‘Stalking the wild Pendulum’[1], heeft Bentov het over de creative insights of artists, scientists and inventors who rely on this chunks of intuitive knowledge for progress in their fields.

Dergelijke momenten komen eraan nadat een persoon zich heeft opgeladen met allerlei kennis die mogelijks kunnen leiden tot het oplossen van zijn probleem. Then suddenly, in a moment of relaxation, when least expected, it is as if the sky has opened for a second and the solution to the problems comes… It may be the culmination of years of search and it is all imprinted on the mind in the intuitive flash.

Wat gebeurde er bij Strum die buiten kwam in de amper verlichte straat, ontspannen zoals hij in lange tijd niet geweest was, en dit door het gesprek over de zin van het leven, dat ze als vrije individuen onder elkaar, hadden beleefd. Iets wat zelden gebeurde of kon gebeuren, want vrij spreken met om het even wie en zeggen wat je te zeggen had, was een gevaarlijk iets in het Rusland ten tijde van Stalin en ten tijde van de slag om Stalingrad.

Als die schitterende gedachte plots opduikt, voelt Victor Pavlovitch Strum, dat hij iets buitengewoons, iets mystieks heeft meegemaakt. En zegt Bentov, en het is een zin om over na te denken:

This is Nature’s way of communicating with its favourite creatures, the creative people of all walks of life.

Zijn zij het, in het Arcadia waar ik het over had in mijn vorige blog, die de scheppende mens op aarde opzoeken en bijstaan, of is het een eigenheid van de Natuur, van de Kosmos, om de mens te volgen en bij te staan in zijn creatieve momenten?