xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De bomen kenden een moeilijk moment,

ze stokten, de sappen.

Wel was er Ravel’s adagio, was er Elgar’s

maar ook de crocussen kleurden

donker

en bleven gesloten de knoppen
van de camelia.

Zo was het ogenblik doorgedrongen

tot het allerwezenlijkste, zelfs

tot wat in de boeken geschreven staat.

Wel was er Mahler en Bach en Barber,

was er Scarlatti.

Maar toen het elf was stopte alle bewegen,

zelfs zon en maan boven Gibeon ooit

en nogmaals nu.

Wat nog bewoog

waren de letters voor zijn ogen,

ademend.