xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zat aan de dis, een paar dagen terug, in een restaurant aan de Leie, een sierlijke boot, geruisloos lijk een grote witte zwaan voorbij het venster. Dacht aan de boot van Jan van Houteghem waarmede we, vrienden van Jan, ettelijke malen de Schelde hebben op- en afgevaren met Jan als captain en Boudewijn als gekwalificeerde bootsmaat.

En de woorden van Ernst Jünger die me overvielen:

‘Ihr alle kennt die wilde Schwermut, die uns bei der Errinerung an Zeiten des Glückes ergreift.’

Heb vandaag, in een weemoedige bui, uit mijn archieven, een gedicht van onder het stof gehaald dat ik heb opgefrist en in het bijzonder voorleggen wil aan allen – ook aan zij die er niet meer zijn - die in die glorieuze dagen van laat zomer 2003, de Zeelandse wateren hebben bevaren tot in Goes en Veere, tot in Wemeldinge in die prachtige boot met een pracht van een naam, de ‘Jacob van Maerlant’.

De ‘JACOB van MAERLANT’

Jacob van Maerlant,

wie hij was en waar hij hoorde,

we gissen graag en trachten in te kleuren

de woorden die hij schreef,

waarover, uitgestrekte wouden

lijk van eiken en van beuken, van ceders,

nu al vele eeuwen.

Dante zal hij niet gelezen,

Ovidius’ Metamorfosen allicht,

Vergilius, en in een groot

verbeelden Ulysses’ tochten over wijde zeeën,

wellicht.

Maar de ‘Vader der Dietsche dichters altegaeder’

zijn naam tot boot herdoopt,

herrezen, tot voorbij de bakens

van boeken en verbeelden

En wat meer is nog, geprent in hart en genen

van zij die Zeeland’s wateren bedevaarden.

Het Maerlant-roer in capitain’s zekere hand,

en zagen hoe hij louvoyeerde tussen

eilanden en kreken waarvan we dromen konden

dat ze exotisch waren, specerijen rijk 

en kokosnoten in de bomen.

Lagunes

en atollen met rode slingerwieren

en met wonderschelpen die we er vonden

om te beluisteren erna.

In de luwtes van kusten en van watergeulen,

zijn we meegevaren, de blauwe einder

tegemoet, de sluizen binnen, de havens,

om er in te tronen, een maradjah gelijk.

Jacob van Maerlant in Damme ooit

zijn naam geboren, en aangelegd in Goes.

We waren er, we stonden op de kade,

we zagen toen hoe vast hij wel weerspiegeld lag

in het morgenzilver van het water.

Nu, zijn we al een tijd later.