xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

En er komt een dag dat er miljoenen dollars zullen betaald worden voor wat irissen van Van Gogh, wat zonnebloemen van hem. Of, hoe de waarde van zijn werk evolueerde in deze wereld, zo overwoekert de tijd alle verhoudingen, ook je Commedia, caro Dante.

Maar hoe hij, Ugo, ook moge bestaan, het ‘Korenveld’ is hem bijgebleven meer dan alle andere doeken, omdat het een dramatisch werk is, omdat het geschilderd werd zoals men in de open luchten, voor een levend landschap, een afscheidsbrief zou schrijven, vooraleer te gaan sterven in dat onooglijke kamertje waar zijn geest niet tot rust kon komen.
 

Uit een oneindig web van gebeurtenissen, zijn deze gedachten over zijn dood tot hem gekomen en neergezet in wat woorden die hij met veel moeite samenbrengt. En dit, via omstandigheden waarbij hij uiteindelijk terecht kwam in Auvers-sur-Oise. Maar dit was nog niet toereikend, pas vanuit die lichte regenval, toen ze geschaard stonden aan zijn graf, begon in zijn geest het verhaal, om met Dante in zijn hoofd, te beleven wat niet te herbeleven is.

Of te denken dat hij bij machte is ook maar in de verste verte, Van Gogh’s laatste ogenblikken, laatste bewegingen van lichaam en van geest te kennen, om over hem te gaan vertellen tot wat hij besloot in dat kamertje in de auberge, en hoe zijn laatste schilderij ontstond dat zijn dood vertelde en zijn dood betekende.

Er is de realiteit van de feiten die benaderd wordt door de realiteit van de woorden. Maar het blijft een benadering, zoals het vertellen van wat jij, Dante, de laatste ogenblikken van jou leven, zou kunnen gedacht of geschreven hebben, ook maar een verre benadering zou blijven.

De woorden tasten de feiten af omdat gedacht wordt, met de voelhorens van de geest, de draden van het web te kunnen ontrafelen en raakvlakken met de feiten te ontdekken. Wel is het zo dat het beeld van de vinger op de trekker, een raakvlak is, maar wat er was vooraleer het wapen uit de zak werd gehaald, zijn gissingen en er zijn er heel wat mogelijk.

Evenwel, zoals van elke mens het aangezicht verschillend is, maar toch aangezicht is, zo is elk facet van het gebeuren verschillend maar blijft het toch een facet ervan.

Het ontbolsteren van de feiten van vóór de eerste penseeltrek op het doek van zijn ‘Champs de blé aux corbeaux’, en van dit doek af tot het overhalen van de trekker, en erna tot zijn laatste ademtocht, kan enkel vermoed worden en beschreven alsof het werkelijk zijn gebeuren ware geweest.

Schrijven is een moeilijke taak. Het begin van vele dingen in het leven.

Ugo