xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Start of Lent (Ash Wednesday)

lees ik bovenaan de pagina van mijn page-a-day diary van de Economist en, vandaag mijn dank omdat ik de winter door gesparteld ben en mijn dank ook omdat ik niet van stof ben, hoewel alles ogenschijnlijk in deze richting wijst.

Ik zal wel niet, zoals vroeger in mijn grote jeugd, een asse-kruisje gaan halen omdat het zo hoorde, maar zeker toen niet dacht waarvoor het symbool stond.

Vandaag weet ik – en heb het kruisje hiervoor niet nodig - dat ik nog een grote stap te zetten heb, de belangrijkste uit mijn bestaan, de stap die een overgang wordt van de zichtbare wereld naar de onzichtbare.

De Arabische dichter Adonis, die onlangs in het nieuws kwam – om welke reden/verklaring weet ik niet meer - schreef een schitterend essay over poëzie meer in het bijzonder over de Arabische poëzie[1]. Hierin neemt hij een merkwaardig vers over van Al-Macarri voor wie de dood het beginpunt is van zijn wereld:

‘Death is the one elixir, the redeemer. Life itself is only a death running its course. A person’s clothes are his shroud; his house is his grave, his life his death, and his death his true life.’

Een merkwaardig statement, even verrassend maar van een andere aard, als wat George Steiner ooit schreef:

‘La mort je sais sera chose intéressante’.

Een kruisje in as getekend op het voorhoofd om eraan herinnerd te worden dat we van stof zijn, terwijl we nu al voldoende weten dat we gemaakt zijn van de stof van de sterren, gemaakt van vierhonderd soorten quarks, onzichtbaar, amper waarneembare minimale deeltjes waar we niets van af weten en waarvan we zeker niet hun ware rol en betekenis kennen of misschien ooit kennen zullen. Waarom dan dat kruisje en die uitspraak zien als een absolute zekerheid?

Mens weet dat je van stof zijt.

Ban het, mens, ban het. Weet dat je van geest bent, of zoals Fabre d’Olivet, Genesis 3, 19 vertaalde, dat je met de dood terugkeert ‘à l’élément spirituel, principe de ton être’; dat je een rol te vervullen hebt als drager van deze geest, je binding met het eeuwige, dat je ingeschakeld bent in de beweging van het Universum, dat je versmolten bent met deze beweging, en dat je, al stervende, overgaat in een mens van louter geest.

Karel