|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het
resultaat van mijn coloscopisch onderzoek is ruim geruststellend, mijn
dagelijkse blog komt voorlopig nog niet in gevaar. Echter, wat ik schrijf
vandaag en pas morgen 10 februari op mijn blog komt zijn maar wat nog half
verdoofde woorden. Mijn allerlaatste blog lijkt aldus veel verder af te liggen,
al is wat lijkt geen zekerheid, zeker is wel dat het leven, waar ook en van wie
ook, verder gaat.
Het
weze zo, maar ik ben gelukkig verder te kunnen woorden te vormen tot zinnen en
deze de wereld in te sturen, dankzij, ja, dankzij wie in de allereerste plaats?
Wel
dankzij de mens die voor het eerst zijn hand afdrukte op de rotswand en wiens
drang om te weten, uit te zoeken en het wonder van het Universum te ontdekken
om deze reden verliet de Ulysses van Dante, Penelope, zijn vader en zijn zoon
en zeilde hij uit met tien gezellen tot voorbij de bakens van Hercules en uit
te komen bij de e-mail en consoorten.
Maar
het was het Universum en wat erin verborgen steekt dat doorslaggevend was. Men
zoeke het maar uit, het loont de moeite, maar zwijg me van de theorieën én van Jacques
Monod ik las wat Einstein over toeval dacht - én van het succes van nu, Michel
Onfray, o.m. in zijn Traité de lAthéisme.
Je dévie largement des quelques lignes, écrites cet
après-midi dans ma chambre, de Maria Middelares Sint Jozef
Ik las daar in het
dagblad de woorden van de Heer Wiebe Wieling, die hoewel hij geen bemoedigende
woorden had over de Elfstedentocht - wat een zware klap was voor de natie en
ook voor mij die hoopte deel te nemen, voor de tv gezeten met een Glennfiddish
in de hand - toch wist Heer Wieling dat
we 9 februari waren en dat de lente al in de lucht hing. En hij, de man
van het ijs, kan het beter weten dan wie ook. Dit was dan het goede nieuws.
Wat de Grieken betreft
zwijg ik liever, mijn geest is nog steeds beneveld - die van hun leiders is het
al meer dan tien jaar en blijft beneveld.
Hopelijk is morgen, wat
mij betreft, de nevel opgetrokken. En wie weet, Nederland en Elfstedentocht van mijn hart,
misschien, misschien gaat het terug vriezen.
Karel, positief levend
terug!
|
