|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Las mijn laatste mail over
Dantes Limbo in canto IV - ondertussen als Voorgeborchte geschrapt door de Kerk
is er iemand ter plaatse geweest, die aartsbisschop misschien die een opera
heeft geschreven over de Divina Commedia? en daarna, eens in bed, even
Ouspensky nog en terug opgestaan omdat ik wist wat ik schrijven zou om als Blog
mijn wereld in te zenden. Iets van Ouspensky dat volledig strookte met wat ik
een paar dagen eerder had verzonden, dat elke substantie naast zijn fysische eigenschappen
kosmische zegt Ouspensky ook psychische eigenschappen bezit, zijnde een
zekere graad van intelligentie, of wat ik noemde, le dedans des choses.
Ik geloof dat de stenen die ik raapte
op mijn tochten in de bergen, in zich leven dragen, dat ze een uitstraling
hebben. En ik herhaal me als ik zeg dat het gezellen zijn geworden, kleine
tekens van het zijnde. Ik weet niet wat ermee zal gebeuren als ik er niet meer
zal zijn, maar ik hoop, en die hoop is groot, dat ze geëerd zullen worden zoals
ik het doe. Sommige ervan zijn als kleine beeldhouwwerken, zijn meer dan
kunstwerken omdat ze gebeiteld werden door de wind, het water en de eeuwen, en
omdat de vorm die ze aldus verwierven, kosmische vormen zijn.
Ooit raapte ik op het strand van
bij ons, een stuk kei op, duidelijk de kop van een vis waar een oog werd
ingekrast en een lijn voor de mond. Een silexsteen door de hand van een voorouder bewerkt, eeuwen
geleden, kosmisch geïnspireerd en inventief nagebootst, en waaraan ik nu,
geïnspireerd door Ouspensky, op zijn beurt geïnspireerd door Gurdjiev, woorden wijdt
die worden uitgedragen, de wereld rond, misschien gelezen als zijnde te ver
gezocht, als zijnde van een dromer, iemand met het hoofd in de wolken. Maar ik
herhaal, voor mij heeft die silex, hebben die stenen, de waarde
van een groot gedicht opgerezen uit het oneindige van de geest.
Het zijn stenen die ik zou
willen plaatsen in een glazen kast onder speciale belichting, als bewijsmateriaal
van wat kosmische kunst is, grootlevend en onvergankelijk. Ik zou die kast
plaatsen naast mijn boeken. De werken uit de kosmos naast de immense kracht van
het geschrevene dat van de mens in wording is.
|
