xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

   Nogmaals, ging hij niet te ver, was hij niet te veel ingesteld op gevoelens die leefden in hem, was hij niet te vernieuwend al het bestaande terzijde schuivend, en te vervangen door het geloof in een alles omvattende Geest, aanwezig in de minimaalste particules, als aanwezig in alle geledingen van het levend Universum; die ons omhult, ons levend houdt, ons gevormd heeft als deel van die Geest tot denkende zelfbewuste wezens.

Hoe gemakkelijk is het niet alle vragen opzij te zetten, de pauselijke Veritatis Splendor van jaren terug te herlezen en te aanvaarden en te leven en geloven zoals het gevraagd wordt, blindelings vertrouwend in wat de Kerk en de Geschriften ons voorhouden. Geloven om te begrijpen zoals de Heilige Bernardus het wel zal gezegd hebben, en niet zoals Abelard, die wou begrijpen om te kunnen geloven.

   Zijn hoop is dat hij er in slagen zal, zijn jarenlange zoektocht, zijn hunker naar het Andere, of die Sehnsucht nach dem ganz Anderen, zoals Max Horkheimer het zou geformuleerd hebben, gestalte te geven.

Hij dacht, je hebt al die tijd een gesprek gehouden met jezelf en deze gesprekken opgetekend in je dagboeken. Je leefde in boeken. Je legde gegevens naast elkaar en vond openingen naar andere structuren die naar je meende dichter bij de waarheid lagen, al wist je niet wat die waarheid wel was of zijn kon.

Je las over de New Physics en je vond dit een nieuwe Bijbel, ditmaal geschreven in gegevens en niet in woorden die vertaald dienden te worden. Je las over bepaalde gebeurtenissen dat die van de hand Gods waren maar je twijfelde omdat Hij tezelfdertijd bezig was met het tot stand brengen van een nieuw melkwegstelsel in de Orionnevel.

Je las in de brieven van Paulus dat hij na getroffen te zijn door de bliksem, onmiddellijk naar Arabië is gereisd om er drie jaren te verblijven en pas daarna Petrus en Jacobus, de broer van Christus, is gaan opzoeken in Jeruzalem. Je las bij Kamal Salibi over Kyriat Arba en Makfella, dat deze dorpen, waar Sarah en Abraham begraven werden, in Saudi Arabië gesitueerd waren.

Je vond dat Stonehenge heel wat gemeen had met onze eerste gotische kathedralen. Je las Boris Pasternak en Freeman Dyson, Fritjof Capra, Richard Feynman en George Steiner en vele, vele anderen.

En alles wat je las of dacht bleef, zoals deeg in de trog, gistend in je hoofd, soms opgetekend in je dagboeken - er staan er meer dan dertig in het rek tegen de muur van de woonkamer – of bleven niet meer dan gedachten, en je weet wat Pessoa zegt over zaken in gedachten geschreven.

Je las Borges en wat hij dacht over toeval en je las T.S.Eliot en je dacht dat hij de grootste onder de moderne dichters was.

En wat van de boeken was, van de gebeurtenissen in je leven was, werd door de dwingende krachten van de geest in jou, overgebracht naar je hand en je vingers en over het papier als je schreef.

De man en zijn dagboek, de man en zijn dans van woorden, alsof hij ademde in woorden en woorden in osmose over zijn witte bladen werden uitgestrooid en dit, zijn leven was, de adem van zijn dagen.