|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Die vier letzte Lieder.
Maar mijn alleenspraak zal verder gaan, het
product ervan zal neergeschreven worden, de oude man die ik ben zal creatief
blijven zoals hij in het voorbije bezig was, tenminste, se innanzi tempo, grazia a sé nol chiama.
Met deze zin sloot ik vorig
jaar mijn Latemse Geschriften 2010 af deze verschenen toen nog niet in
blogvorm vandaag vraag ik me af:
Wist Richard Strausz dat hij zijn Vier letzte Lieder aan het schrijven
was op het ogenblik van het componeren ervan, of wist hij het niet en werd de
titel er pas later aan toegevoegd?
Ik vermoed dat hij het niet wist. Ook ik zal er wellicht niet bewust van zijn dat het mijn laatste zinnen schrijf als ik ze schrijven zal. Ik weet alleen
dat ze geschreven zullen worden, maar dat het de laatste zijn hoop ik
liefst niet te weten.
Ik zal dus, vrij en ongedwongen, verder gaan met deze
wijze van schrijven, wel wetende dat hoe verder ik kom, des te meer ik me bloot
geven zal. Heb er al een voorsmaak van gegeven in mijn laatste Blogs.
Het weze dan zo. Op weg dus naar 1 januari, de eerste
dag van het jaar 2012, met de vraag, haalt mijn blog het einde van 2012?
indien voor die tijd, de genade (la
grazia di Dio) hem niet tot zich roept.
Alighieri
Dante, Inferno XXXI, 129.
|
