xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De zin van ons bestaan (1)

Een vriend, John S. mailde me een paar dagen geleden van uit het Hotel Bella Tola in Saint-Luc[1], mijn droomhotel - ook dat van hem en van een andere vriend Jean B - in verband met mijn blog-affaire. Samengevat schreef hij dat hij bewondering had voor de diversiteit van de onderwerpen die ik behandelde, wat lang soms, maar vroeg hij, welke is de zin van ons bestaan hier op aarde. Ik vermoed dat je er een antwoord op hebt, ik heb er geen.

My dear John, van morgen is het licht van een grote helderheid over het land, het valt met een brede band door het open venster binnen in de kamer, over mijn blad, het omhult me alsof ik in het licht, het antwoord zou kunnen vinden op je vraag.

Ik herinner me de tochten die we maakten. Jij verbleef elk jaar in augustus in Saint-Luc, ik was met de familie in Grimentz, het dorp aan de overkant van de Val d’Anniviers. En elk jaar spraken we af om samen de Bella Tola te beklimmen, een tocht van drie à vier uren zonder al te veel klimperikelen. Jacques D., een andere vriend uit Parijs vergezelde ons. Maar herinner je, de beklimming was meer een wandeling in de diepte van het woord, naar de essentie van het zijn, dan naar de top van de Bella Tola. Wellicht hebben we toen over die vraag gesproken, misschien hebben we er een half antwoord op gevonden. Maar je vraag leert me dat jij ook moet gaan voelen – al ben je een paar jaar jonger dan ik - dat je dichter en dichter het onvermijdelijke voelt naderen.

Een paar dagen terug heb ik op BBC four geluisterd naar een voordracht van Brian Cox, een jonge professor. Hij had het over kwantum fysica en beweerde dat alles, maar dan ook alles, ‘connected’ is, dat we verweven zitten in een immense, bewegende massa atomen en elektronen en andere nog minimalere deeltjes, en dat elke invloed die we hebben op het krachtenveld van de elektronen die om de atoomkern slingeren met een oninbeeldbare snelheid, zijn impact heeft op het krachtenveld van alle elekronen van het Universum.

Pas met deze visie op de achtergrond, kunnen we gaan beginnen denken welke de reden zou kunnen zijn van ons bestaan en wordt het ons duidelijk dat het niet enkel ons bestaan is dat ter sprake komt maar ook dat van het Universum, want waarom bestaat er een Universum,  een uitdeinend, levend Universum?

De mens, met een minimale fractie van de geest aanwezig in het Universum is er het spirituele element van. Het grote wonder is, en we beseffen het nauwelijks of helemaal niet, dat we als onooglijk zaadje geest, geconfronteerd worden met het oneindige van die geest in het Universum.

Ik stop hier – mijn Blogs zijn telkens veel te lang - morgen kom ik terug.