|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hij zit met zijn vrienden aan tafel in een bekend
restaurant aan de oevers van de Leie. Een dofgroene weidevlakte die begint aan
het water en in een lange trage beweging zich uitstrekt tot de bomen aan de
einder die in een boogvorm de weide afbakenen, met in hun midden de kerktoren van
Sint-Maria-Leerne.
Links de canadabomen, een compacte massa die het
kasteel verbergen en naar rechts toe, met de toren en enkele huizen, de
droombomen, linden en eiken en beuken, hun stammen en halfronde kruinen geëtst tegen de
grijze luchten.
Hij aquareleert zoals een vriend die ging het plachtte te doen
als hij hier met ons aan tafel zat.
Hij ook zou gezien hebben dat er plots een vleugje
zon door de wolken gleed. Hij ook zou gezien hebben hoe
in de verte de weide lichtend groen werd en hij ook zou het licht zien schuiven hebben over
de ganse weide waar meeuwen zich vallen lieten in het overstroomd gedeelte, dichterbij zwermen
ganzen neerstreken, en er op het glinsterwater, meerkoeten dreven.
Turbulentie in hem om zijn herinneren, om de
schakeringen groen, om de luchten die openschoven, al is het ver december. Al
wordt er druk gesproken over kerstdag, over het nieuwe jaar dat zich eens te meer aanmeldt.
Woorden die zijn zoals de kleurschakeringen op de weide, woorden als komende van de bomen, die zich mengen met de vlekken licht in
rimpels op de Leie. Of licht dat zich mengt met water, Rimbaud moet er een
gedicht over geschreven hebben, denkt hij.
Zijn
hart is zijn stilte. Thuis zal hij dit neerschrijven en schrijvend is er - en hij weet niet
waarom - een vreemde gedachte die hem doet terugdenken aan een tekst die hij
eens had opgetekend, toen ze - hoe jong of oud was hij - na hun overtocht naar
Dover, overnacht hadden in the Mermaid
in Rye en hij, in de valavond, de parish
church had bezocht en de tekst in the
south transept window, had overgeschreven.
En het is nacht, maar
in gedachten staat hij recht voor hen. Hoort, zegt hij, wat geschreven staat
in de glasramen van de parish church
van Rye.
Jupiter Comet Moon Sun Milky way
Saturn
O ye angels of the Lord
O ye fire and
heat
O ye
lightnings and clouds
O ye wheels
O all ye
beasts and cattle
O ye waters
O ye winter and
summer
The earth
O ye seas and
floods
O ye priests
of the Lord
O ye shower and dew
O ye ice and
snow
O ye mountains
and hills
O ye whales
and all what live in the waters
O ye
children of men
O ye winds of God
O ye nights and
days
O all ye green
things upon the earth
O all ye
fowls of the air
O ye holy
and humble men of heart
Al
wist hij niet hoe deze tekst te lezen noch hoe te ontcijferen, hij las staande
de woorden luidop voor de vrienden, holy
and humble men of heart, zoals hij hen noemen wilde en zoals hij wist dat ze
waren.
Dit,
in de eenzaamheid van de nacht, in zijn kamer, met de regen tegen het raam
en de grote wind in de bomen. Momenten die hij koestert.
|
