xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Bladerend in de Sterrengids 2012[1] val ik op de definities van tijd, de seconde.

‘De eenheid van tijd. Sinds 1972 wordt in de sterrenkundige wereld de internationale Si-seconde (Si – Système Internationale d’Unités) gebruikt die in 1967 als volgt gedefinieerd is: 1 seconde = de tijdsduur van 9.192.631.770 periodes van electromagnetische straling overeenkomend met de overgang tussen twee hyperfijn-niveaus van de grondtoestand van het cesium 133 atoom.’

En wie het anders lezen wil, een tweede versie vond ik destijds – het zal begin de jaren tachtig geweest zijn - bij Hoimar von Ditfurth (1921-1987), in zijn ‘Children of the Universe’ de vertaling van zijn ‘Kinder des Weltalls’(1970):  

‘Before1965 a second was officially defined as 1/315.569.259.747 of a year. Since 1965 a second has equaled the time it takes a cesium atom to vibrate back and forth exactly 9.192.631.770.0 times. This is the official definition of the second issued by the International Union of Weights and Measures at a general conference held in Paris in 1964.’

Ik denk aan het grote wonder dat een atoom moet zijn. Ik denk aan een cesium-atoom hoewel ik me niet inbeelden kan, wat het vibreren of het trillen van een cesium-atoom wel betekent en evenmin hoe het aantal trillingen, meer dan negen miljard per seconde geteld kan worden.

Ik kan evenmin aanvaarden - en dit is het allerbelangrijkste - dat, gezien zijn structuur – maar is er wel een structuur - een atoom, om het even welke, of kleiner nog, het elektron of nog kleiner, het allerkleinste deeltje dat als Higg bekend staat en dat men zoeken blijft, het gevolg zou zijn van een toevalligheid, tot stand gekomen uit het niets, als de bouwsteen van het Heelal.

Wat een onvoorstelbare realiteit die beweegt om en in ons, uiteindelijk gedragen door de wereld van het atoom, door de trillingen van de particules in het atoom, of het woekerende, doch geordende leven in mij, onderhevig aan het woekerende, geordende leven in de natuur. Elektronen en nog onbepaalbare andere subatomaire deeltjes die wegschieten uit mijn lichaam en zich mengen met de massa particules omheen mij. Zodat alles in ons, ook Universum is. Onmiskenbaar ons lichaam deel van het materieel aspect van dit Universum en onze geest even onvermijdelijk bestaande uit die deeltjes Universum, even onvermijdelijk ermee en erin verweven.

1 seconde gelijk aan 9.192.631.770.0 trillingen van het cesium 133 atoom. Mens, waar ben je mee bezig?