xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hoog moeten we niet oplopen met de maatregelen die genomen werden op de Europese top van 8 december. Alsof de staatsuitgaven niet liefst altijd in evenwicht moeten zijn met de inkomsten. Alsof er niet zou moeten gestreefd worden naar een overschot in tijden van groei en economische welvaart om reserves aan te leggen voor de magere jaren die er kunnen opvolgen en waarin een budgettair deficit noodzakelijk kan geacht worden.

Maar wat hebben de vooropgestelde maatregelen te maken met de huidige problemen van Griekenland (Staatsschuld, 165% van BBP), van Italië (121%), van Ierland (109%), van België (94%). Zullen de genomen maatregelen ook maar iets wijzigen aan de op heden bestaande toestand?

Geblaat van schapen noem ik dit, hopende me te vergissen, maar wetende dat er andere, meer doeltreffende en meer ‘kostelijke’ maatregelen zullen genomen moeten worden.

Nu ik heb er mijn oordeel over gegeven, heb zelfs een geste gedaan om te zoeken naar andere maatregelen om uit het slop te geraken, Ik weet dat deze niet perfect zijn, maar ze zouden ingrijpende gevolgen hebben én voor de banken, én voor de koers van de staatsobligaties, én Signor Draghi die niet meer zou moeten lastig gevallen worden om tussen te komen - wat hij niet graag doet en terecht - op de markt van de ‘bedreigde’ overheidsfondsen.

De kostprijs van het gesuggereerde zal zeker lager liggen dan wat het kosten zou als we geconfronteerd zouden worden met een economische en financiële catastrofe.

Ondertussen wordt er al gedacht aan het oprichten van een E.M.F. (Europees I.M.F.) en van een European collective redemption fund.

Guy Verhofstadt en Philippe De Backer spreken zelfs van de oprichting van een Europees Schuldagenschap en een Europese obligatie markt[1] - waar ik het ook over had maar in andere bewoordingen - er wordt dus ook gedacht in de, voor mij althans, goede richting.


IK had nochtans gezworen niets meer te zeggen over de Euro - ik had aan een andere Blog gedacht - maar het is sterker dan mezelf, de resten van een beroepsmisvorming noemt men dit.