xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

IK ben nu al bijna twee jaar bezig elke dag een tekst te schrijven. In het begin eerder onregelmatig, maar vanaf de dag dat deze als Blog de ether werd ingestuurd, zeer regelmatig. Wat is twee jaar, vier en twintig maanden; wat is een maand, een dertigtal dagen; wat is een dag, veel als ik mijn Blog af heb waar ik gans de dag – niet altijd is dit zo – heb mee rondgelopen, tot het uur gekomen is om hem neer te schrijven en in te loggen. Zo wat telt is het uur dat ik aan het schrijven ben, het enige, dat van de dag die verdween in het oneindige van de tijd, enig spoor naliet. Maar daar koop je niet veel voor als er geen erkenning is, en die is er niet. Niemand zegt iets over wat ik schrijf, weinigen geven een kwotering, wat voor mij betekent dat er geen 4 of 5 te geven is en dat men zich dan liever onthoudt dan een 2 of een 1 te geven

Positief is, dat ik zelf er  vreugde aan beleef, voor mij zijn mijn teksten bijna perfect, Bijna, want de perfectie is alleen van God, wist een goede vriend me te vertellen die me een 4 gaf. Ik had dus geen klagen.

Wat ik nog meegeven wou – voor mijn vriend die zich telkens in de geschiedenis dompelt - Arthur Koestler[1] vertelt dat Aristarchus van Samos - geboren in 310 voor Chr. - de eerste was om te beweren dat de zon het centrum van onze wereld was waaromheen alle planeten wentelden. Deze geschriften zijn, samen met zovele andere verloren gegaan, maar de getuigenissen van Plutarchus en Archimedes, beweert Koestler, bevestigen de stelling van Aristarchus.

Mijn dag zit erop. Wat de euro betreft blijft mijn ontgoocheling heel groot, afwachten is een slechte beurt, is voor de zwakkelingen.