xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ik kan het niet laten in de huidige omstandigheden de gebeurtenissen van de dag op te volgen, en mijn commentaar over te brengen in mijn Blog. Maar heeft het ooit iemand geroerd, heeft het enig nut? Mijn woorden zijn dus maar, zoals ik onlangs schreef, la part des anges, ze stijgen op naar de engelen en verdwijnen. Gisteren was dit het geval, al had ik een totaal andere tekst op het oog die ondertussen ook al voorbijgestreefd is.

In de valavond, in de wagen, de achtste van Beethoven. Hij is een van mijn favorits, Beethoven, zijn muziek is op mijn maat geschreven. Ik ken al zijn symfoniën en toch verrast hij me telkens omdat ik er altijd iets nieuws in ontdek, een gevoel dat ik niet heb bij Mozart.

Des avonds was er op ‘BBC four’ de negende symfonie van Gustave Mahler, een andere van mijn favoriete composers. Zijn negende, een droomsymfonie, met een schitterende eerste beweging, en het geheel een lang episch gedicht van klanken, prachtig gedirigeerd en uitgevoerd.

Dit is dan mijn lot, in de dag verplaats ik me nog wel, maar eens zes pm. blijf ik binnen, de avond is bestemd voor wat tv en wat opzoekingen voor mijn Blog.

En nu Ugo die schrijft.

Als hij slapen gaat leeft er in hem een witte wereld van gevoelens en gedachten die zich uitspreiden in hem zoals een vrouw zich uitspreiden zou. Het is langs deze witte wereld dat hij ademt en dat hij in een droomloze slaap valt. Nu bestaat hij nog enkel in de gedachten van anderen, die spreken over hem, die een oordeel vellen over hem, die story’s vertellen over hem.

In het midden van de nacht wordt hij wakker, hij heeft moeite om terug in te slapen en hij neemt Arthur Koestler[1] die al een paar dagen naast hem op de nachttafel ligt. Het boek ligt te zwaar in de hand en hij gaat zitten aan zijn leestafel. Koestler die een zin aanhaalt van Whitehead: ‘In the year 1500 Europe knew less than Archimedes who died in the year 212 B.C. ‘

Diverse redenen worden door Koestler aangehaald om deze bewering te staven, doch beter dan welke verklaring is de tekst van Erasmus, die Koestler citeert:

They will smother me beneath six hundred dogma’s; they will call me heretic and they are nevertheless folly’s servants. They are surrounded with bodyguards of definitions, conclusions, corollaries, propositions explicit and propositions implicit…

Hij kan nu zijn Blog beëindigen en inloggen op dit ongewone uur.