|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Als men moet besparen in dit land, dat men bespare,
dat men niet rond de pot draaie maar dat men bespare waar er bespaard kan
worden. Ik gebruik hier, met opzet, de aanvoegende wijs - een eigenheid van de
taal - die niet meer in trek is, zoals naar ik hoor besparen evenmin in trek
is, want het schijnt dat er ook wel wat nieuwe belastingen bij mogen, vinden
sommigen. Belastingen zijn heilzaam voor ons land, besparingen zijn uit den
boze, want die tasten de sociale verworvenheden aan.
Niemand echter stelt zich hierbij de vraag of deze
sociale verworvenheden wel 100% gerechtvaardigd waren in het verleden, en of
het niet als gevolg van die vele verworvenheden is dat de schuld van de Staat de
100% van het BBP benadert. Of zijn er andere, meer doorslaggevende, redenen geweest?
Ik hoor nu dat Eerste Minister Leterme de spaarders
gaat lokken met een lening op 3, 5, 8 jaar, met, zo zegt hij toch, aanlokkelijke
rentevoeten - destijds gaf Marc Eyskens - Vande Putte een staatslening uit van
12% rente, zonder R.V. - Leterme kon natuurlijk niet beslissen de R.V. te laten
vallen, maar misschien ware dit een reden voor succes geweest. Nu vrees ik voor
het slagen van zijn poging, trouwens op de beurs heeft men een beter rendement.
Wat ik wel weet is dat hij al een stap dichter
gekomen is bij wat ik vooropstelde te doen, om te beginnen in Griekenland, want
waarom schrijft men daar geen nieuwe bijzondere lening uit, waarom is het de
Eurozone of het FMI dat 8.000.000.000 voorschieten moet voor begin december.
Idem wat Italië en de leningen betreft, en ook de andere landen van de Eurozone,
in moeilijkheden als gevolg van hun openbare schuld.
In mijn Blog van 22 november suggereerde ik, voor
wat Griekenland betreft, een omzetting van een bepaald percentage van de
spaardepositos van de Griekse ingezetenen. Waarom moeten de nog gezonde
landen van de Eurozone gaan bijspringen als de Grieken hetzelf kunnen doen.
Want omzetting van spaardepositos in staatsobligaties op 10 jaar (rente 3 of
4%) betekent geen verarming voor de meer welstellende Grieken die aldus ook
bijdragen tot het herstel, waaraan ze misschien anders zouden ontsnapt zijn. (Een
verarming die er onvermijdelijk wel komen zou indien ze uit de Eurozone zouden
stappen, wat wellicht vroeg of laat gebeuren zal, met al de gevolgen voor de
andere schulden-landen).
Hopelijk redt ons land, België het. Maar de
onderhandelingen met Di Rupo voorspellen weinig goeds.
Er moet me nog iets van het hart. Ik weet met welke
inzet de Nationale Bank van België, om ze nog eens bij naam te noemen, altijd
de munt van België heeft verdedigd en ondersteund met alle mogelijke middelen
die ze ter beschikking had. En wat meer is maar weinig talrijk zijn de
politici die er naar gesproken of gehandeld hebben - dat ze regelmatig het land
gewezen heeft op het gevaar van een te volumineuze openbare schuld. Ik voel nu
de grote eenzaamheid van de Gouverneur en zijn Directiecomité, om niet te
spreken van hun grote machteloosheid, in de whirlpool van ideeën, handelingen
en uitblijven van beslissingen die nu het economisch-financieel landschap
teisteren.
|
