xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
 

Deze morgen is hij opgestaan in wat hij noemen wil het saturatiepunt van de nacht, het ogenblik waarop de rand van de zon de kimlijn heeft bereikt, maar ook nog niet. Om te gaan neerzitten onder de lamp aan de tafel om zijn blog van elke dag te schrijven. Vandaag, zoals altijd, geïnspireerd op wat hij ooit las van Miguel de Cervantes de Saavedra, die, na zijn Don Quichotte, zijn Novelas ejemplares, zoals hij zegt, geschreven zou hebben ‘para distraer con ficciones las primeras melancolίas de su vejez’.

Het is ook zijn bedoeling om, zoals bij Cervantes, met het schrijven van korte teksten de melancholie en het stilvallen van elke actieve vorm van creatief zijn, eigen aan het ouderworden op te vangen, en ten allen prijze te voorkomen, dat de jaren een te grote greep op hem zouden krijgen en hij kantelen zou in een morose omgeving, vastgeankerd aan en meegesleept door wat zich afspeelt op het televisiescherm.

En als hij schrijft, en blijft schrijven wat hij schrijft, dan denkt hij aan Jorge Luis Borges – hij tractte Borges te lezen in het Spaans - die in zijn essay over ‘ la Poesia gauchesca’, uit zijn bundel ‘Discusión’, de vraag herhaalt aan Whistler gesteld, hoeveel tijd het hem gevergd heeft om één van zijn ‘Nocturnos’ te schilderen, en het antwoord van Whistler : ‘toda mi vida’.

Het moet u, die sporadisch of regelmatig zijn Blog leest, dan ook duidelijk zijn dat wat geschreven wordt, in de verlenging ligt van de dagen de ‘toda su vida en dat zijn woorden gevuld en gekleurd zijn door wat T.S.Eliot schrijft in zijn ‘Four Quartets’[1]:

A life time burning in every moment,

And not the life time of one man only

But of old stones that cannot be deciphered.