Euro: Reacties en Conclusiesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik kreeg (positieve) reacties op mijn Euro-Blog van 4 november. Samengevat puur ik hieruit volgende bedenkingen:

1.       

De onmacht van de Griekse Regering om haar Openbare Schuld te honoreren op de vervaldag, zal onvermijdelijk een zwaar impact hebben op Europa en in de eerste plaats op de landen van de Eurozone.

- Ofwel zijn het de banken die in Griekse obligaties belegd hebben, die het verlies zullen ondergaan;

- Ofwel zijn het de landen van de Eurozone, de E.U. zelf, wat volgens mij het meest logische zou zijn – mijn Blog van 4 november - en zeker ook het minst storende.

2.

Zijn het de banken die de totaliteit of een deel van de Schuld ondergaan, dan ontstaat er een probleem, namelijk het vinden van de nodige kapitalen ter aanvulling van hun liquiditeitspositie. Maar in de huidige omstandigheden, wie is er bereid in te tekenen op de kapitaalverhogingen van de banken?

3.

Is het de Eurozone die de volledige/gedeeltelijke terugbetaling – ik opteer voor de volledige terugbetaling - van de Griekse Schuld op zich neemt, dan vermijden de banken de aanvulling van hun liquide middelen. Op dat ogenblik stelt zich het probleem van de financiering van de interventie van de Europese Commissie in de markt van de ‘Bad Bonds’ van welk land ook Deze financiering kan gebeuren door de uitgifte van Eurobonds en deze

kunnen en zullen wellicht, aangekocht worden, én door China, én door Brazilië en door anderen, ook door de ECB, indien nodig.

4.

In mijn vorige Blog van 4 november heb ik vooropgesteld dat de Europese Commissie, eerlijkheidshalve, de schuld van de probleemlanden moet waarborgen – de oplossing gezocht in het oprichten van een Fonds gaat in deze richting - in dit geval, welke beslissing Griekenland (of Italië) ook neemt, en ongeacht de tijd die deze beslissing vergen zal, zal de bekendmaking van de beslissing van de Europese Commissie de schulden nte waarborgen, de spanning in de markten weg te nemen. Er hoeft enkel gewacht op de instemming van Griekenland/Italië met de voorwaarden gesteld door de Commissie, om in actie te komen

Ik vermoed – zeker ben ik niet – dat hiermede het probleem van de 8 miljard euro die Griekenland in het begin van december nodig heeft om bestaande schulden af te lossen, van de baan is. Het FMI hoeft dus niet aangesproken te worden.

5.

Welke bedragen staan hier voor de Commissie op het spel?

We spreken niet meer over nieuwe kredieten die zouden toegestaan worden. Wat dit betreft moet Griekenland zich zelf behelpen. Het betreft enkel en alleen de Griekse Overheidsobligaties die voor het ogenblik in omloop zijn. Het betreft evenmin de gelopen intresten, deze moeten ingeschreven staan in het Griekse budget.

Het maximum bedrag, wat Griekenland betreft, kan in het slechtste geval, na de laatste vervaldag, oplopen tot 380 miljard euro, maar dit is gespreid over een gamma van vervaldagen wellicht.

In het Fonds was er sprake van een virtuele waarborg van 1.000 miljard euro. Er is dus enige ruimte.

Maar, en nu begint het pas. Een dergelijke omloop aan Eurobonds aan 3%, kost vlug 30 miljard euro aan intresten. Te verhogen met een bedrag aan terugbetalingen. Een zwaar verdict voor het Europese budget.

Pas nu realiseer ik me het volume en het impact dat deze schuldenmassa kan hebben op het budget van de EU.

6.

Vanaf het bestaan van Eurobonds in omloop, zullen de Europarlementariërs en Barroso en Van Rompuy, weten wat het is een openbare schuld aan te houden en de dienst ervan op een correcte wijze te verzorgen. Ze zullen tevens een duidelijk beeld hebben van de moeilijkheden waarmede bepaalde landen geconfronteerd zijn om hun openbare schuld in de hand te houden.

7.

De bestaande voorstellen onlangs genomen door de Europese regeringsleiders, om 4 uur ‘s morgens, zijn meer dan duidelijk ontoereikend en wachten op een nog zwaarder vervolg. Wat er ook nog uit de bus moge komen, vroeg of laat moet er betaald worden.

8.

Kwijtschelding van Schuld is uit den boze, het schept een precedent zonder einde. Dus laat ons hier niet aan denken. Wel aan een Inschrijving van elke wanbetaling van de schuldenaar van zijn obligaties, in het ‘Grootboek van de Schuld van de eurozone Landen’, wat voor vele landen een rem zal betekenen, in elk geval is het een afschrikking.

9.

Europese integratie betekent: één budget, één openbare schuld, één munt - en dit ware de correcte volgorde geweest – en één administratieve taal.

Deze laatste is even noodzakelijk. De kosten van de te talrijke vertalingen zijn absurde kosten. Wie in het Europees Parlement zetelt en zijn stem verheffen wil, doet het in die ene officiële Europese taal.

De vertaalkosten vallen weg, wellicht een kleine compensatie voor de te betalen rente op de Eurobonds. (Ik ben niet gaan kijken naar het budget van de EU, het was te laat.)

10.

Mijn kinderen en kleinkinderen, hebben heel wat te winnen bij een goede en vooral vlugge oplossing van het europrobleem. Maar dat het Barroso en Van Rompuy, dat het Europa in zijn geheel, heel wat zal kosten dat staat nu al vast. Illusies hebben hier geen plaats.

*

Geschreven na de uitvaart van een groot staatsman, Willy De Clerck – de zoveelste van mijn geboortejaar - ben ik er van bewust, dat wat ik hier verkondig niet de perfecte oplossing biedt. Mijn woorden beogen alleen enkele formules naar voor te schuiven opdat, getoetst aan andere, du choc des idées jaillisse la lumière.

Weet ook dat deze Blog, na een dag van grote emoties, het bijwonen van de uitvaart van Willy De Clerck en de toespraken van de kinderen en vooral van Guy Verhofstadt, me heel wat moeite heeft gekost, meer dan ooit een Blog me gekost heeft. Wil  hier rekening mee houden.

Ik heb gezegd!