Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
29-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 24): Het schijngevecht met de dood
De
nieuwe pest (vervolg 24):
Het
schijngevecht met de dood
Het
probleem van de pandemie gaat gepaard met een paradox die het begrip
daarvan lelijk parten speelt. De pandemie ontleent haar ernst
namelijk aan de combinatie van twee incommensurabele entiteiten:
enerzijds is er de ernst van de realiteit van de dood en anderzijds
is er de ernst inzake de grote hoeveelheid mensen die erdoor
getroffen worden en die twee gegevens zijn onvergelijkbaar omdat ze
zich elk in een andere wereld bevinden.
Spreekt
men over de 'objectieve' wereld van de bijna acht miljard mensen, dan
heeft men daarin te maken met slechts een schaduw van de dood: de
dood treedt er slechts op als de man met de zeis die tekeer gaat in
de massa en die een aantal mensen wegmaait; de dood lijkt minder erg
als de mensen oud worden, niet door ziekte omkomen of niet massaal
sneuvelen en hij lijkt erger als de pest uitbreekt en de mensen
vallen gelijk vliegen. Spreekt men daarentegen over de reële en
derhalve de subjectieve ervaring van de dood, dan is de wereld waarin
de stervenden geteld worden heel ver af want dan gaat het over de
fataliteit van de eindigheid als zodanig en zijn in dat verband de
manieren waarop men sterft of het tempo waarin mensen sneuvelen van
secundaire betekenis.
Omdat
men de twee genoemde werelden nooit op een geheel relevante manier
onderling in verband kan brengen, vergist men zich ook in het denken
over het probleem van (in dit geval) de pandemie. In Das
Problem des Todes in der Philosophie
schrijft Georg Scherer: "In
de dood wordt duidelijk dat elkeen zijn eigen leven moet leven omdat
elkeen zijn eigen dood alleen voor zichzelf moet sterven."
(1)
Scherer
spreekt over de eenzaamheid van het sterven en op dat punt komt ook
in de huidige pandemie de aangehaalde paradox aan het licht: het
wezenlijke van de dood en de sterfelijkheid als zodanig heeft in
feite niets te maken met de verschrikking van de massale sterfte die
een pandemie meebrengt en die betrekking heeft op demografische
aangelegenheden. Het begin van de pandemie laat het uitschijnen alsof
de dood pas dan zijn intrede doet en het einde van de pandemie geeft
ons de valse indruk dat op dat ogenblik de dood overwonnen wordt. Als
de virologen bij de dagelijkse tellingen van het aantal sterfgevallen
bijna triomfantelijk uitroepen dat zij het virus bij het nekvel
hebben, lijkt het wel alsof zij zeggen dat zij de dood zelf een hak
hebben gezet maar uiteraard is dat in de verste verte niet het geval
en dat zal ook nooit het geval zijn: iedereen die geboren wordt, zal
ooit moeten sterven en aan die tragiek zal nooit een einde komen.
Op
het toneel van de mensenwereld doet zich een gevecht voor dat zich
lijkt te presenteren als een gevecht dat het leven zelf voert met de
dood en al te graag gelooft men dat dit het geval is omdat aldus de
illusie wordt gevoed dat het leven in staat zou zijn de dood te
overwinnen. Het gevecht dat gevoerd wordt is niet dat tussen leven en
dood en zelfs niet dat tussen twee levensvormen - de mens en een
virus. In het onderhavige gevecht probeert de mens alleen maar om één
van zijn ontelbare doodsoorzaken af te wenden. Slaagt hij daarin, dan
kan hij weliswaar (voor korte tijd) het gevoel hebben de dood zelf
overwonnen te hebben maar niets is minder waar: andere doodsoorzaken
staan aan te schuiven, ja, zij drummen elkaar weg zoals erfgenamen
dat doen of opvolgers van machthebbers, hiermede eer brengend aan het
bekende gezegde: "De ene zijn dood is de ander zijn brood".
(J.B.,
29 maart 2020)
Verwijzingen:
(1)
Georg Scherer, Das
Problem des Todes in der Philosophie,
Wissenschaftliches Buchgesellschaft, Darmstadt 1988 (1979), pag. 18.
De oorspronkelijke tekst luidt: "In
Tode wird deutlich, dasz jeder sein eigenes Leben zu leben hat, weil
jeder seinem Tod allein und für sich sterben musz."
27-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 23): Een relativering van de ellende
De
nieuwe pest (vervolg 23):
Een
relativering van de ellende
In
het tiende deel van zijn Gesprekken
over de natuurlijke godsdienst schrijft
de Schotse filosoof David Hume (1711-1776) op zeker ogenblik het volgende:
"Indien
plotseling een vreemdeling in deze wereld zou terechtkomen, en hij
zou mij vragen naar een voorbeeld van het kwaad, dan zou ik hem een
kliniek vol zieken tonen, een gevangenis vol misdadigers en
schuldenaren, een slagveld overdekt met lijken, een vloot die vergaat
op zee of een land dat gebukt gaat onder tirannie, honger of de pest.
Zou hij mij dan ook vragen hem de prettige kant van het leven te
tonen en hem een idee te geven van het plezier van de wereld,
waarheen zou ik hem dan moeten brengen? Naar een bal? Naar een opera?
Naar het hof? En het ware helemaal niet onredelijk indien hij dan zou
denken dat ik hem alleen maar een andere vorm van leed en verdriet
liet zien." (1)
(J.B.,
27 maart 2020)
Verwijzingen:
(1)
Dit is een eigen vrije vertaling. De oorspronkelijke tekst luidt: "If
an alien suddenly arrived in this world, I would show him,
as a specimen of its ills, a hospital full of diseases, a prison
crowded with criminals and debtors, a field of battle with corpses
all over it, a fleet of ships sinking in the ocean, a nation
suffering under tyranny, famine, or plague. To turn the cheerful side
of life to him and give him a notion of its pleasures, where should I
take him? to a ball, to an opera, to court? He might reasonably think
that I was only showing him other kinds of distress and sorrow."
(David
Hume, Dialogues
concerning Natural Religion,
part 10, fragment).
De nieuwe pest (vervolg 22): Een interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep - deel 5
De
nieuwe pest (vervolg 22):
Een
interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep -
deel 5
OVT:
En wij vernemen zopas via het vrt-radionieuws van 12 uur dat een kat
werd gedetecteerd met corona. Het zou gaan om een alleenstaand geval,
zo zegt men, maar er werd wellicht nog maar één kat getest... Hebben de katten
het zoals de mensen? Misschien kan men er een opportuniteit van maken
en nu bijvoorbeeld alle katten gaan inenten met het virus zelf om
groepsimmuniteit te kweken want daaraan is er een tekort ingevolge
het tekort aan kinderen. Zei men niet dat men om die reden de
scholen niet had mogen sluiten? Men heeft er alvast een
niet-menselijk proefkonijn bij. Of zit de oude Van Togenbirger er nu
héél ver naast?
(J.B., 27 maart 2020)
26-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 21): Een interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep - deel 4
De
nieuwe pest (vervolg 21):
Een
interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep -
deel 4
OVT:
En dan is er vandaag nog een belangrijke verschuiving welke meespeelt
in dit hele theater: god is dood!
-
Wat bedoelt u daarmee?
OVT:
God is dood en de nieuwe god is de mens, die nu voor zichzelf
verantwoordelijkheid opneemt: de Verlichting!
-
Wat verwijt u dan aan de Verlichting? U kunt toch niet menen dat het
er ten tijde van de alleenheerschappij van de kerk beter aan toe
ging? Toentertijd had men gewis en zeker de mens beschuldigd inzake
die rampspoed en de navenante boete had wellicht bestaan in het
opdragen van missen voor beterschap tegen betaling of veel erger
nog...
OVT:
Wat dat betreft hebt u volkomen gelijk. Ik bedoel slechts te zeggen
dat ook de Verlichting ontspoord is, precies zoals het Christendom
ontspoorde toen men geloofde het te kunnen institutionaliseren met de
katholieke kerk. De kerk is mijns inziens een perversie van het
christendom en wel in de zin waarin de grote Russische romanschrijver
Fjodor Dostojevski dat heel gevat uitlegt in de beroemde vertelling
over de grootinquisiteur van Sevilla. (1) Op analoge wijze is ook de
Verlichting vaker ontspoord en bij uitstek het nazisme met zijn
gruwelijke uitroeiingskampen is daar een schrijnend voorbeeld van.
-
In welke zin dan wel?
OVT:
In twee woorden: de monnik Gregor Mendel ontdekte in 1866
erfelijkheidswetten welke konden worden toegepast voor de veredeling
van een ras, in dat geval ging het om erwten. Rond de eeuwwisseling
raakte zijn werk bekend en dan gingen geesten die zichzelf verlicht
achtten de idee uitbreiden naar de mens toe, zij wilden nu ook aan de
mens gaan sleutelen, ja, het leek hun plicht om dat te doen, nu god
dood was en de mens alleen nog op zichzelf kon rekenen.
-
Is het dan niet terecht dat de mens verantwoordelijkheid opneemt voor
zichzelf? Men kan toch niet beweren dat bijvoorbeeld de geneeskunde
een kwaad is?
OVT:
Uiteraard niet maar bij tijden is de zaak ontspoord. Professor Gie
van den Berghe schreef een lijvig boek over vooruitgang en
maakbaarheid. Een kritisch geschrift, onder meer over eugenetica en
zijn aberraties, de moeite van het lezen meer dan waard. (2)
-
De mens als proefkonijn?
OVT:
Onvermijdelijk! Wat anders rest ons nog als wij definitief zijn
afgestapt van de naïeve gedachte dat er zoiets bestaat als de 'wijze
natuur', de 'apotheek van god' of het 'recht van de sterkste'?
-
De Gaia-hypothese spreekt u niet aan?
OVT:
Moeder
Aarde als levend organisme is een leuk idee en er zit vast veel
waarheid in dat verhaal maar de hypothese houdt niet in dat de mens
nu zijn verstand op nul moet zetten want dat zou betekenen dat men
ervan uitgaat dat de zogenaamde geest tegennatuurlijk was. Wij mogen,
of beter: wij moeten aan geneeskunde doen, wij moeten onderzoeken hoe
ziekteverwekkers bestreden kunnen worden maar wie kan u verzekeren
dat het nooit zal gebeuren dat een kapper gek wordt en zijn scheermes
gebruikt om een klant de hals over te snijden? Er doen zich nu
eenmaal oorlogstoestanden voor en dat speelt ook in de wetenschappen:
instrumenten die bedoeld zijn om mensen te helpen kunnen ook als
moordwapen worden ingezet. Experimenten kunnen mislukken. Virussen
van menselijke makelij kunnen net zoals wilde dieren uit het circus
ontsnappen als een oppasser per ongeluk het hek van de kooi vergeet
te sluiten. ISIS
kan een viroloog gijzelen of de portier van een labo. Gisteren nog
vertelde iemand op CNN
dat sommige onderzoekers uit Hong Kong beweren dat het nieuwe
coronavirus van menselijke makelij is. Er zijn ontelbare
complottheorieën maar ook de geschiedenis van de geneeskunde stemt
dikwijls tot nadenken: reeds een halve eeuw geleden schreef de
Zwitsers-Amerikaanse filosoof Ivan Illich een lijvig werk over de
ziekmakende
werking
van de geneeskunde
en
het eerste hoofdstuk heet heel toepasselijk De
epidemie van de moderne geneeskunde.
Dat hoofdstuk telt vier paragrafen: Het
nut van de artsen - een illusie, Nutteloze medische behandelingen,
Kwalen veroorzaakt door artsen en
Weerloze
patiënten.
De titels van de volgende hoofdstukken klinken zo mogelijk nog
hallucinanter. (3) Ik zei het al: ook de zorgsector ontsnapt niet aan
de middel-doelomkering van onze kapitalistische economie.
-
Wat moeten we dan uit de hele historie besluiten?
OVT:
Niet
zo haastig, mijn beste: ze is nog aan de gang!
(2)
Gie van den Berghe, De
mens voorbij. Over vooruitgang en maakbaarheid. 1650-2050,
Meulenhof/Manteau
2009. Een PDF van het boek is voorhanden op het internet - zie:
http://www.serendib.be/boeken/De-mens-voorbij.htm
De nieuwe pest (vervolg 20): Een interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep - deel 3
De
nieuwe pest (vervolg 20):
Een
interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep -
deel 3
OVT:
Selectieve intolerantie hangt nauw samen met het scheppen van valse
werkelijkheidsbeelden in functie van het plegen van onrecht.
-
Verklaar u nader.
OVT:
Wel, in wat andere bewoordingen: door middel van selectieve
verontwaardiging wordt een kwaad of een onrecht in de verf gezet en
dat heeft tot gevolg dat een ander kwaad of onrecht bijna kritiekloos
verdonkeremaand kan worden: het is een afleidingsmaneuver, ook vaak
gebruikt door politici, die als zij het niet meer kunnen beredderen,
een gat in de lucht springen als zich een of andere ramp voordoet.
Vandaag heeft men alle aandacht op een griep gericht en het zou bijna
hypocriet zijn om niet te erkennen dat onze regeringsleiders het
eigenlijk wel mooi meegenomen vinden dat de bestaande staatsschuld
die iedereen al torenhoog achtte, nu in het niets verdwijnt
vergeleken bij de schuldenberg die oprijst ingevolge een crisis die
ingezet werd schijnbaar buiten alle menselijke verantwoordelijkheid
om.
-
En dat is onrecht?
OVT:
Neen, men kan hiervan niemand de schuld geven: de politici die
verantwoordelijk waren voor de opgelopen staatsschuld hebben
omzeggens 'geluk', ziet u, maar het is een vreemd soort van geluk,
het is 'chance', zoals de Fransen zeggen: het gaat om het voordeel
dat sommigen ondervinden ingevolge het ongeluk van anderen en daaraan
is uiteraard niemand schuldig. Wij zeggen toch ook niet dat het geluk
van begrafenisondernemers te danken is aan het ongeluk dat alle
mensen delen? Of dat dokters hun geluk te danken hebben aan het feit
dat mensen ziek kunnen worden? Weliswaar zouden begrafenisondernemers
en artsen honger lijden zonder doden en zieken maar dat maakt nog
niet dat zij verantwoordelijk zijn voor onze kwetsbaarheid en
sterfelijkheid. Maar louter theoretisch gezien bestaat er uiteraard
wel een kans dat bijvoorbeeld begrafenisondernemers mensen zouden
gaan vermoorden om de kas te spijzen of dat dokters opzettelijk
mensen ziek zouden maken om daar dan rijk van te worden.
-
Maar dat is louter theorie?
OVT:
Indien wij ons een praktijk zouden indenken welke overeenstemt met
die theoretische mogelijkheid, dan zou het gaan om perversie.
-
En mensen zijn niet pervers?
OVT:
Dat is een bijzonder moeilijk te beantwoorden vraag. Perversiteit, en
dan speciaal de zeer misdadige perversiteit die de moord is, bestaat
gelukkig bij een kleine minderheid van de mensen, het is niet iets
algemeen, laat staan iets vanzelfsprekend. Maar tegelijk laten de
feiten ons zien dat er zoiets bestaat als geïnstitutionaliseerde
perversie.
-
Geïnstitutionaliseerde perversie?!
OVT:
In vele vormen! De andere kant opkijken, bijvoorbeeld, kan grote
gevolgen hebben, denk maar aan wat bijna alle getuigen van de
concentratiekampen ten tijde van de nazi's deden, de paus incluis:
"Wir haben es nicht gewuszt", zo bleven zij achteraf
beweren, terwijl intussen werd aangetoond dat quasi iedereen het
wist. Of: mensen foppen, mensen voor de gek houden. Het lijkt
plezierig en plaaggeesten krijgen dikwijls een grote aanhang van
mensen die opgaan in leedvermaak en die daarom zwijgen als het dan
misloopt, maar wij kennen intussen de gevolgen van pesten. En wat
gezegd van dokters die hun patiënten uren laten wachten in een
volle, onverluchte wachtzaal waarin allerlei zieken samenzitten, ze
hoesten en kuchen, ze besmetten elkaar met virussen en bacteriën,
terwijl het toch de artsen zijn die hun inkomen danken aan al die
kwalen? Men kan uiteraard niet zeggen dat zij dit opzettelijk laten
gebeuren maar moeten zij dan geen maatregelen nemen om dan toch
zoveel mogelijk te verhinderen dat hun wachtzaal een oord van
besmetting wordt? Waar ligt de grens? Als een fietsenmaker een stuk ofwel moet repareren ofwel moet vervangen en hij twijfelt over het risico, hij weegt de voor- en
nadelen van de keuze onderling af: speelt dan het voordeel van
zijn persoonlijke winst bij de zaak ook mee? Nu, dit is niet aan de
orde omdat die mensen sowieso al met overwerk kampen, maar wat gezegd
van een fabrikant die gebreken inbouwt in uw
fiets zodat gij binnen de kortste keren naar zijn winkel terug moet
keren met nieuwe problemen? Ik heb gehoord dat vandaag vrijwel alle
apparatuur zodanig gefabriceerd wordt dat zij kort na de
garantietermijn zal versleten zijn. En hier gaat het dan toch over de
perversie waarover wij het hadden? Zij blijkt dus helemaal geen
uitzonderingstoestand zoals we eerst geneigd waren om aan te nemen:
zij is algemeen! Zij is eigen aan een economie die vooral op winst
jaagt en geen enkele sector ontsnapt eraan want alles hangt onderling
samen. Jawel: geïnstitutionaliseerde perversie! Mijn buurman
bijvoorbeeld werkt in de farmacie, hij heeft in zijn voortuin een
Jaguar staan, ik bedoel het automerk, hij is een beste kerel en zeker
geen dief, zo complex is het wel allemaal geworden. Maar nu stel ik u
de vraag: zoudt gij het pervers vinden om te gaan veronderstellen dat
middenin een op maximale winst gerichte economie, de
gezondheidssector geen uitzondering was? En dat ook die sector,
jawel, onvermijdelijk in de klappen deelt? Dat de
geïnstitutionaliseerde perversie ook daar gelijk een worm het goede
hout opvreet waaruit de geneeskunde in beginsel dan toch gesneden is?
(J.B.,
26 maart 2020)
25-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 19): Een interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep - deel 2
De
nieuwe pest (vervolg 19):
Een
interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep -
deel 2
-
Omsk Van Togenbirger, gij hebt daar geciteerd uit een geschrift van
een topdokter die de ernst van de toestand eigenlijk relativeert, de
wijze man twijfelt weliswaar, alle wijzen twijfelen, zei u...
OVT:
Vindt u dat niet grappig?
-
Wat dan wel?
OVT:
De uitspraak dat alle wijzen twijfelen! Dat is uiteraard een
volstrekt zinledige uitspraak, dat is toch evident?
-
Hoezo?
OVT:
Maar mijn beste: als ik nu beweer dat ik er sterk aan twijfel of die
uitspraak wel waar kan zijn... snapt u?
-
U bedoelt dat de uitspraak zichzelf de das omdoet? Ja, nu begrijp ik
het. Hij klinkt zoals het gezegde dat er geen zekerheden bestaan.
Maar dan is ook dat niet zeker en kunnen ze wél bestaan...
OVT:
Ziet u wel: zinledig is die uitspraak. Uiteraard zijn er heel wat
mensen die daarmee schermen in een poging om aan anderen te laten
blijken hoe wijs zij wel zijn en soms slepen zij er zelfs grote
figuren uit de wijsbegeerte bij! Maar dat is hier uiteraard niet aan de orde, de filosofische twijfel is een heel complex ding, daar gaat het hier uiteraard niet over.
-
Bedoelt u dan dat twijfel uit den boze is?
OVT:
Een hype ontstaat uit twijfel! Twijfel maakt mensen hysterisch en
hysterie leidt tot het overroepen van die dingen en dat is nu ook het
geval met dit griepvirus, zoals ik zei. Met twijfel schieten wij niet
op, wij moeten daarentegen het zekere voor het onzekere nemen,
vandaar die strenge maatregelen. Maar zij dienen nog een ander doel,
een moreel hoogstaand doel, iets dat ons onderscheidt van figuren
zoals Hitler en Trump.
-
Hoezo?
OVT:
Als wij niet weten of er zeer binnenkort een vaccin zal gevonden
worden, dan moeten wij uiteraard handelen alsof dat niet zo zal zijn.
Als u een straat oversteekt en u weet niet of er een auto kan komen
aanrijden, dan moet u handelen alsof dat wel het geval kan zijn, en
uit uw doppen kijken. Dat is één bedoeling achter al die
voorzichtigheid en die maatregelen.
-
En het morele aspect?
OVT:
Wij kiezen voor het verdedigen van de zwaksten! Als men de ziekte op
zijn beloop laat, zijn het immers de zwaksten die het niet zullen
overleven. Adolf Hitler zou dat hebben toegejuicht, zeer zeker zou
hij een taaltje hebben gebruikt in de zin van "twee vliegen in
één klap": geen maatregelen, zodat de economie blijft draaien
en dat het land zich tegelijk bevrijdt van de zwakste burgers die
toch maar een lastpost vormen, is dan mooi meegenomen. Hitler!
-
Het is inderdaad mooi als het beschermen van de zwaksten de
beweegreden is van het huidige handelen inzake de
protectiemaatregelen. Maar waar vandaan dan uw achterdocht? U had het
toch over de plundering van de armen door de rijken, het azen van de
farmaceutische industrie op gigantische winsten?
OVT:
Ja, maar het gaat hier wel om selectieve verontwaardiging. Is het u nog niet opgevallen dat men de wereld
stillegt voor een griepje dat een aantal onschuldigen kon treffen,
terwijl het rinkelen van de alarmbel gedurende vele decennia voor het
milieu helemaal niets teweeg brengt? Ziet u het bijvoorbeeld gebeuren
dat elke dag op de middag in alle landen ter wereld een panel van
geleerden en politici die samen het crisiscentrum vormen - nationaal
of internationaal - de bevolking waarschuwen om thuis te blijven op
straf van hoge boetes en dat uit voorzorg, ter bescherming van de
vele kinderen die dagelijks sneuvelen in het verkeer?
-
Nu u het zegt...
OVT:
Het verkeer, het milieu, de vervuiling, kernenergie, noem maar op. En
dan hebben we het nog niet over het lot van de miljoenen
vluchtelingen, de slaven, de hongerdoden...
(J.B.,
25 maart 2020)
24-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 18): Een interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep
De
nieuwe pest (vervolg 18):
Een
interview met Omsk Van Togenbirger De Waelekens over de coronagriep
-
Omsk Van Togenbirger, ik hoop dat u het niet erg vindt dat het
gesprek buiten moet plaatshebben, de winter is nog maar pas voorbij
en het is nog fris en kunt u mij goed verstaan met die obligate
afstand?
OVT:
Geen probleem.
-
Zullen we dan maar van wal steken?
OVT:
Ga uw gang!
-
Een nieuwe pest treft het land en de hele wereld, de mensen vallen
als vliegen, alle strenge wetten ten spijt die sinds kort de handel
en wandel van elke burger beperken. Ik had graag van u vernomen of
het einde van de wereld nu werkelijk in zicht is.
OVT:
Mijn beste! Uiteraard is het einde van de wereld in zicht, en dit
sinds geruime tijd, maar niet ingevolge de coronacrisis! Als wij
straks ophouden te bestaan, moeten wij een mea culpa slaan: de
milieuverloedering zal het einde inluiden, niet deze griep, die
overigens banaal is zoals elke andere!
-
Een banale griep? Maar de feiten leren ons... de sterftecijfers zijn
gigantisch!
OVT:
Massahysterie! Hysterie van de internetmassa! De televisie- en de
radiomassa! De gsm-massa! De moderne mediamassa! Het is een hype!
-
Een hype?
OVT:
Mag ik Wikipedia citeren? "Een hype is een verschijnsel dat
tijdelijk bovenmatige media-aandacht krijgt en daardoor belangrijker
lijkt dan het in werkelijkheid is." (1) Het is een zichzelf
versterkend mechanisme: groeit de vraag, dan ook het aanbod en
andersom.
-
Minimaliseert u de ziekte nu niet? In Italië vallen dagelijks
duizend doden, het leger moet worden ingezet om de lijken weg te
halen!
OVT:
Maar, mijn beste: televisie is theater! Griepdoden waren er vroeger
ook! Ik las vorige week nog in de krant Het
Laatste Nieuws
dat de gewone seizoensgriep van de jaar al meer dan 80.000
slachtoffers geëist heeft, 80.815 om precies te zijn, en het is pas
half maart. De Coronagriep maakte tot nu toe niet meer dan 13.000
doden. Het is inderdaad zo dat de coronagriep dezer dagen in Italië
zijn piek heeft maar iedereen weet dat dit zeker niet zal blijven
duren, kijk maar naar China, daar lijkt deze griep al helemaal
voorbij en hoeveel slachtoffers heeft hij gemaakt? Drieduizend!
Drieduizend doden op een bevolking van anderhalf miljard mensen. Een
gewone griep maakt jaarlijks wereldwijd tussen de 200.000 en de
500.000 doden. Ik las zopas nog op de blog van een topdokter, dat als
men deze griep met rust had gelaten, er wereldwijd wellicht niet meer
dan 200.000 griepdoden waren geweest en ik citeer... kijk zelf maar,
ik heb de lei bij me, hier staat het, lees het zelf maar voor,
alstublieft! Toe, lees maar, luidop!
-
"Het
zou best kunnen dat het pas verdwijnt als iedereen de besmetting
heeft opgedaan, laten we zeggen over pakweg twee jaar, en zó lang
duurt het wellicht vóór er een vaccin is gevonden. Tegen die tijd
echter zal ongeveer drie procent van de wereldbevolking, zijnde zo'n
200 miljoen mensen, aan de "coronagriep" gestorven zijn, en
zullen alle anderen door de ziekte zelf immuun geworden zijn."
(2).
Maar... hij twijfelt toch?
OVT:
Uiteraard, alle wijzen twijfelen. Maar tweehonderdduizend, mijn
beste: dat is minder dan het aantal doden dat een gewone
seizoensgriep eist, ook dat kan iedereen op Wikipedia lezen, kijk
maar, hier staat het, lees dat ook maar voor, alstublieft!
-
"Toch
veroorzaakt de griep jaarlijks 3 tot 5 miljoen ernstige zieken en
290.000 tot 650.000 doden".
(3)
OVT:
A propos: deze informatie is afkomstig van de Wereld
Gezondheids Organisatie,
de World
Health Organisation,
de WHO,
zoals u hier kunt zien. (4) Ziet u het?
-
Ja, daar staat het, inderdaad...
OVT:
Vandaar ook zeg ik: het is een hype, punt!
-
Maar dan worden wij voor de gek gehouden?
OVT:
De mensen houden zichzelf graag voor de gek! Weet u, een hype brengt
het hoofd van de massa op hol en er zijn dan altijd gewiekste lieden
die daar gretig hun voordeel mee doen: getuigen van Jehova,
farmaceutische bedrijven, populistische politici, activisten van
extreem rechts en morgen ook de paus van Rome die hoopt om met een
kippevel-moment de afvalligen terug te winnen, diegenen dus die na de
ongelooflijke openbaringen van ontelbare klokkenluiders eindelijk
hebben ingezien dat het Vaticaan en het christendom evenveel met
elkaar gemeen hebben als Christus en Lucifer! (5) Vergelijk het met
een kermis: de mensen zijn van nature spaarzaam maar als de molens
staan te draaien, slaan ook de hoofden van de mensen een beetje op
hol en de bezoekers van de kermis drinken een glas, zij vergeten hoe
hard ze moeten werken voor hun centen en zij geven geld uit. Een
kermis doet de economie draaien en wat men er ook van zegt: deze
corona-kermis doet precies hetzelfde, let maar eens op: in verband
met de toekomstige vaccinaties heeft men het nu al over miljarden
stuks. Die smulpapen rijden niet in Toyota Corolla's. En weet u wat
het betekent als de regeringen zeggen dat zij, om na de crisis de
economie weer op gang te trekken, miljarden voorbehouden om die te
injecteren in onze bedrijven? Dat wil zeggen dat ons zuur verdiende
belastinggeld zomaar zal weggeschonken worden aan de werkgevers, de
grootverdieners en de bezitters van het productieapparaat! Herinner
u de bankencrisis van enkele jaren geleden: de banken moesten worden
gered, zo luidde het toen, en wat deden de regeringen alom ter
wereld? Zij hebben massaal de burgers beroofd en hun bezit aan de
rijken verdeeld die immers met hun aandelen de banken bezitten. Op de
koop toe bleken die banken helemaal niet blut: klokkenluiders
brachten uit dat zij hun fortuinen geparkeerd hielden op eilanden in
de Stille Zuidzee! En worden zij gestraft? De klokkenluiders worden
gestraft! En die bezittende klasse slaat vandaag een splinternieuwe
slag die kan tellen: ziekenkassen, verzekeringsinstellingen,
werkgevers, kortom: alle kapitalisten zullen als slachtoffers
afgeschilderd worden en zij zullen andermaal beslag leggen op het
resterende geld van ons allen. De verzekeringsmaatschappijen zullen
hogere bijdragen eisen, allerlei nieuwe verzekeringen zullen
verplicht worden, de ziekteverzekering zal onbetaalbaar worden en
toestanden zoals in de States zullen niet lang meer op zich
laten wachten. Alleen de rijken zullen daarvan profiteren - a propos:
mag ik u trouwens aanraden eens na te lezen hoe Europa groot en rijk
werd? (6) Nu reeds wordt via radio en televisie de maatregel
verspreid dat ouderlingen met corona die in tehuizen verblijven, geen
ziekenhuiszorg meer zullen krijgen. Wel, ge moest maar eens in hun
schoenen staan! Stel u voor dat ge dat via het radionieuws moet
vernemen, en ik verzeker u dat dit het geval is voor elke
niet-demente bejaarde in elk tehuis want het radiootje is dikwijls
zijn trouwste gezelschap; ge wordt ziek en ge hoeft niet naar de
kliniek: dan weet ge uiteraard dat ze u afgeschreven hebben, ja, op
die manier wordt ge bedankt voor een leven van hard labeur, maar
uitgerekend dàt noemt men een menswaardig levenseinde! En nu hebben
we het nog niet gehad over wat de verdere gevolgen van die maatregel
kunnen zijn, want als de zieken in de tehuizen blijven, in die vaak
slecht verluchte aquariums, bokalen of hoe moet ik het noemen, dan
worden onze oudjes - wat zeg ik? Onze ouders! - in een mum van tijd
uitgeroeid. Het doet warempel denken aan de ophefmakende uitspraken
van die moraalprofessor van weleer, die zomaar op televisie kon
verkondigen ten aanhore van alle mensen die zelf of in hun kring met
het syndroom van Down te maken hebben en die dagelijks hard moeten
knokken tegen een steeds meer gevoelloze, gewetenloze en hardleerse
massa, dat een wereld zonder 'mongooltjes' een betere wereld zou
zijn. De professor vertelde hetzelfde over de armen: een wereld
zonder armen is een betere wereld, zo meende hij, er helemaal geen
rekening mee houdend dat de levensstandaard van elke rijke westerling
door zowat veertig slaven in de derde en vierde wereld wordt
gegarandeerd, en ten tijde van de aardverschuivingen in Haïti stelde
hij voor om aan de vruchtbare vrouwen 50 euro te schenken in ruil
voor hun sterilisatie en hij voegde eraan toe: zij zullen dat niet
weigeren want hun kinderen hebben honger! De arme man besefte
wellicht niet goed wat hij zegde maar zij die hem een publiek van
miljoenen toehoorders schonken, wisten maar al te goed dat
stommiteiten vuurwerk geven, de kijkcijfers omhoog jagen en geld in
het laatje brengen! Wel, ik voorspel u: de beheerders van
privé-zorginstellingen zullen tegen die nieuwe schikking in opstand
komen: niet zozeer uit medelijden maar omdat die oudjes klanten van
hen zijn, niemand immers laat zich zijn inkomen zomaar afpakken, laat
staan zijn goudmijn, en zeker niet door leugenachtige maatregelen die
allerlei dubbele agenda's verraden!
-
Omsk Van Togenbirger, ik dank u voor de uiteenzetting maar het wordt
al donker en ik moet nog ver rijden met de fiets... mag ik nog eens
terugkomen binnenkort?
OVT:
Zeer zeker, altijd welgekomen! En een goeie rit nog, het is prachtig
weer, de lucht is zuiver nu, er zijn minder zieken ook door
bloedproppen vanwege fijn stof, de straten zijn veilig, kon het maar
zo blijven!
De nieuwe pest (vervolg 17): De gouden corona van koning Midas
De
nieuwe pest (vervolg 17):
De
gouden corona van koning Midas
Als
ons nog een toekomst wacht, zal hier van het historische jaar 2020
gezegd worden dat de lente haar intrede deed, hand in hand met de
dood. Het bevreemdende koppel wandelt onrustbarend kalm door een tot
stilstand gekomen land en het Ministerie van Waarheid waarschuwt het
publiek bij monde van de woordvoerder van het Nationaal
Crisiscentrum, uitsluitend het officiële nieuws te aanhoren en zich
met zijn vragen te richten tot een speciaal door de Denkpolitie
opgeleid team. Voortaan mag niemand zich nog verplaatsen, elkeen moet
ter plekke blijven en aldaar verstenen zoals ook alles ogenblikkelijk
in het moment zelf bevroor wat door koning Midas werd aangeraakt,
alsof zijn dwaasheid het einde van de tijd had ingeluid.
In
het elfde boek van zijn Metamorphoses verhaalt de grote
Romeinse dichter Ovidius, tijdgenoot van Jezus Christus, over een
dwaasheid van de Frygische koning Midas die, nadat hij de sater
Silenus had gered, van de wijngod Dionysos een wens mocht doen en in
versvorm klinkt het als volgt:
"Toen
hem vergunde de God, voor het weerzien zijn pleegvaders dankbaar,
zelf zich te kiezen een gunst: onnut die verkiezing zou blijken!
Hij, die de gift zou misbruiken, toch zegt: ,,Maak, dat wat met
mijn lichaam 'k aanraken zal, zich terstond in glinsterend goud
zal verand'ren!"" (1)
Voortaan
veranderde alles wat Midas aanraakte terstond in goud, wat de koning
verblijdde maar die vreugde was van korte duur. Midas' eten en
drinken werd veranderd in goud en ook zijn dochter veranderde in een
beeld van goud:
"Door
't onverwachte verschrikt van die ramp, tracht die rijk is en tevens
arm, aan dien rijkdom te ontkomen. Hij haat wat zoo juist hij
begeerde. Want al die overvloed hem den honger niet stilt. Droog
de dorst hem brandt in de keel: door het hatelijk goud wordt naar
recht hij gefolterd." (1)
De
wens om alles wat en allen die men aanraakt in goud te veranderen,
blijkt een dwaze want tegendoelmatige verzuchting omdat daar de
middel-doelomkering in het geding is, welke de motor vormt van de
westerse suïcidale vrije-markteconomie die concurrentie is of strijd
en in wiens verlengstuk derhalve niets anders kan opdoemen dan
uitzichtloze oorlog. De aanbidding van de mammon die de afgod bij
uitstek is geworden, zelfs aanbeden in het hart van de kerk, zoals
Frédérick Martel verhaalt in Sodoma, zijn jongste boek over
het Vaticaan, ontsteekt in de aanbidders de wens om aan hun idool
gelijk te worden: zij apen hem na en zij worden van goud, het vlees
wordt van goud, de ziel wordt van goud, terwijl goud, ofschoon het
blinkt als de zon er op schijnt, een ijzig koud en levenloos metaal
is. In het spoor van Faust heeft de mensheid haar kloppend hart
geruild voor het goud van de wereld. Mephistopheles of de duivel, de
wereldheerser, in de theologie omschreven als de niet-persoon, de
zielloze of de dood, wil in zijn afgunst de plaats van het leven
innemen en zo acht het middel zich doel en wordt het dode geld het
jammerlijke eindpunt van elke hunker:
"(...)
De vermeende vruchtbaarheid die aan het geld wordt toegedicht, is
feitelijk even bedrieglijk als het wezen zelf van het geld, dat enkel
bestaat op grond van afspraken... die alleen maar nageleefd worden
uit dwang en die overtreden zúllen worden van zodra die dwang om de
een of andere reden wegvalt. Het beleggen van geld bij een bank wordt
vergeleken met het zaaien van graan op een akker, maar die
voorstelling is hoogst verfoeilijk en leugenachtig: geld
vermenigvuldigt zichzelf niet, het leeft immers niet, en banken zijn
geen vruchtbare akkers. Akkers schenken hun rijke bodem aan het graan
en laten het op die manier ook groeien, maar munten zijn geen
graantjes en banken geven niet omdat ze alleen maar worden opgericht
omwille van zichzelf: niet om te geven maar om te ontnemen. De gehele
voorstelling van het bankwezen, de kredietinstellingen, de
beleggingsmogelijkheden en alles wat daarmee te maken heeft, is een
fantoom dat zich bedient van de vormen van het levende, maar dat in
wezen nog doder is dan het stof en de stenen. En het bankwezen is
niet zomaar doods: het zuigt bovendien het leven uit zijn misleide
klanten weg, die zich immers ten dienste stellen van wat een middel
hoort te zijn. (...)" (2)
Dit
alles om te zeggen dat het nog steeds niet is doorgedrongen tot de
woordvoerders van deze crisis dat het punt in deze tijd waarop wij
heden beland zijn iets onomkeerbaars heeft. Wij bevinden ons niet in
een pauze, een kleine hapering van de gewone gang van zaken welke
zich na deze netelige doch hopelijk zeer kortstondige onderbreking
voortzetten zal. Het gebeuren dat het hele mensdom treft, kan met
geld niet ongedaan worden gemaakt en ook al klinken de beloofde
miljarden die ter bestrijding van deze 'crisis' gepompt zullen worden
in de economie, de industrie en alle andere activiteiten, velen als
muziek in de oren: het geld vermag slechts wat datgene vermag dat het per
afspraak vertegenwoordigt. De waarde van het geld beperkt zich strikt
tot de reële waren en de waarden waardoor het gedekt wordt en
eenmaal die onderliggende werkelijkheid verdwijnt - een noodlottig
proces dat reeds aan de gang is zoals een kar op een helling - is
het geld nog slechts een fantoom, een ijdel getal, een sprookje of
een verre herinnering, een teleurstelling, een straf zoals deze die
Midas te beurt viel.
(2)
Zie: J.B., Van
ruilmiddel tot god. Enkele bedenkingen over het geldwezen, 2014.
22-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 16): Abortus en de moordgriep
De
nieuwe pest (vervolg 16):
Abortus
en de moordgriep
Als
de zogenaamde groepsimmuniteit een wetenschappelijk gegeven is, wat
inhoudt dat het afweersysteem van kinderen in volle ontwikkeling op
een voortreffelijke wijze antistoffen kan aanmaken tegen sommige
virale infecties, dan wordt niet alleen duidelijk waarom de
coronagriep ontstaan is in China en zozeer woedt in Noord-Italië -
twee plekken waar weinig kinderen zijn - maar dan kan aan het
'Ministerie van Waarheid' ook nog een andere vraag worden gesteld.
Een vraag die zich bijzonder moeilijk laat stellen omdat de hele
kwestie nogal gevoelig ligt wegens het door velen aan moorddadigheid
gerelateerd karakter ervan en meer bepaald het feit dat het daar gaat
om een algemeen geaccepteerde vorm van massadoding welke intussen
door een aanzwellend deel van de wereldbevolking zowat beschouwd
wordt als een verworven recht.
Men
herinnere zich dat de officiële afschaffing van de slavernij in
Noord-Amerika zozeer stuitte op verzet vanwege de bevolking van de
Zuidelijke staten dat dezen zich als een zelfstandige Confederatie
afscheurden van de rest van de Unie. Dit leidde tot de beruchte
Amerikaanse burgeroorlog die woedde van 1861 tot 1865 en die aan meer
dan een half miljoen Amerikanen het leven heeft gekost.
De
eigenlijke reden tot de onlusten bestond hierin dat de gigantische
rijkdom van de Amerikaanse grootgrondbezitters en boeren aan die
slavernij te danken was, terwijl het houden van slaven stilzwijgend
beschouwd werd als een verworven recht. De slavernij was daar in
feite een praktijk die sinds de ontdekking van Amerika door
Christoffel Columbus in 1492 en mede door toedoen van de toenmalige
paus Adrianus VI gangbaar was geworden en waarbij, gespreid over een
periode van een drietal eeuwen, zowat dertien miljoen Afrikaanse
slaven met grote zeilschepen naar het Noord-Amerikaanse continent
werden verscheept om daar gebruikt te worden als onbetaalde
werkkrachten op de suikerriet- en katoenplantages waar zij, hetzij
door het harde labeur, hetzij door mishandeling en moord, heel
dikwijls binnen een termijn van luttele jaren omkwamen, als zij al de
oversteek van de Atlantische Oceaan overleefden.
Het
verzet voor het behoud van het verworven recht op het houden van
slaven was dermate hardnekkig en bloedig omdat het in wezen ging om
een strijd om het behoud van een voorrecht dat in de eerste plaats
een onrecht was. En zoals die strijd om het behoud van een
onrecht leidde tot een burgeroorlog met meer dan een half miljoen
doden, mag verwacht worden dat ook elke poging tot de afschaffing van
vergelijkbare vormen van onrecht, op een vergelijkbare tegenstand zal
botsen en navenante consequenties kan hebben.
Welnu,
de zaak die hier ter tafel ligt, is aan de boven beschreven kwestie
verwant in die zin dat zij door menigeen eveneens als een verworven
onrecht wordt beschouwd en dat derhalve elke poging om dit onrecht te
veroordelen naar alle waarschijnlijkheid gevolgen zal hebben waarvan
de ernst vergelijkbaar is met deze welke resulteerden uit de acties
van de abolitionisten destijds gedaan ter afschaffing van de
slavernij.
Om
welk verworven recht het hier gaat, mag intussen duidelijk wezen.
Want als het inderdaad zo is dat groepsimmuniteit een
wetenschappelijk gegeven is, dan kan ook niet worden betwist dat een
verstoring van het natuurlijke aantal van de geboorten tenminste een
mede-oorzaak zou kunnen zijn van de wereldwijde sterfte door de
huidige pandemie. In wat andere bewoordingen: indien behalve de
georganiseerde praktijk van de geboorteregeling ook de praktijk van
abortus (gepleegd op van mensenrechten gespeende want nog ongeboren
mensen) niet had bestaan, dan zou een natuurlijkerwijze tot stand
gekomen geboortecijfer met dus een groter aantal kinderen tot gevolg,
wellicht de groepsimmuniteit tegen het coronavirus hebben verzekerd
en dan zouden de slachtoffers die vandaag onder de (mensenrechten
genietende) burgers moeten vallen, wellicht niet hebben bestaan in de
orde van grootte waarin dat nu wel het geval is. Wie aldus beweren
dat geboortebeperking de sterfte kan indijken die plaatsgrijpt
ingevolge de hongerdood, kunnen dit keer niet ontkennen dat een
dergelijke verstoring van de natuurlijke gang van zaken geheel
tegendoelmatig blijkt.
Over
de moraliteit van het probleem worden hier alsnog geen verdere
uitspraken gedaan. Want in dit licht zou het zogenaamde 'hoogste
morele gezag ter wereld' de pandemie die vandaag de wereld treft,
gemakkelijk een zaak van 'immanente rechtvaardigheid' hebben kunnen
noemen in analogie met het beruchte en mensonwaardige 'verdict' over
de aids-epidemie. Dat de huidige paus van Rome dit vooralsnog niet
deed, zal (naast het feit dat dit oordeel zou botsen op zijn
arbitrair karakter omdat ook de kerk bepaalde vormen van
geboortebeperking toestaat) veeleer te maken hebben met een tekort
aan moed dan met een tekort aan dat vermeende inzicht waarvan hij
eerder het bezit verraadde; het is immers veel makkelijker om aan een
groep mensen de schuld te geven als zij een minderheid vormen: het
uitdagen van de meerderheid, daar zij in het bezit is van het recht
van de sterkste, is, zoals de geschiedenis voortdurend aantoont, een
heel ander paar mouwen. De paus blijft dezer dagen overigens veilig
in zijn kot, precies zoals een van zijn illustere voorgangers,
namelijk Clemens VI, die ten tijde van de zwarte dood (in de
veertiende eeuw) rondom zijn residentie in Avignon grote vuurhaarden
liet aanleggen voor de redding van zijn onfeilbaar vel.
(J.B.,
22 maart 2020)
21-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 15): 1984
De
nieuwe pest (vervolg 15):
1984
In
zijn dystopische roman 1984
verhaalt George Orwell over een leugenachtige éénpartijstaat die
het gedrag van de burgers volledig controleert, de waarheid
monopoliseert en de geschiedenis herschrijft. De dictator - 'Big
Brother' - heeft het brein van de burger uitgeschakeld, denkt in zijn
plaats en eist onderwerping. De
staat verdeelt de levensmiddelen en beknot de vrijheden. Het
hoofdpersonage wordt verliefd en overtreedt de regels door met zijn
lief naar bed te gaan maar Big Brother brengt de geliefden er middels
marteling toe elkaar te verraden. De waarheid is niet langer wat men
ziet maar wat Big Brother gebiedt wat men moet zien. Het volk wordt
arm en dom gehouden en de Denkpolitie bespioneert iedereen en
schakelt dissidenten uit zonder vorm van proces. Men leert leugens
te geloven en feiten te vergeten. Allen worden gecontroleerd op
verboden emoties. De ganse natuur wordt door de staat beheerst.
Dissidenten zijn geestesziek en de therapie luidt: hersenspoeling.
In
de corona-update van vandaag 21 maart gebiedt de woordvoerder van het
Nationaal Crisiscentrum Yves Stevens letterlijk: "Volg
eerst en vooral enkel het officiële nieuws op. Ga niet verder op
geruchten, vals nieuws, enzovoort, enzovoort. Dat kan alleen maar
onzekerheid veroorzaken."
Alsof er iets was dat meer onzekerheid kon zaaien dan het verbod op
vrije mening, want dat is het verbod op kritische bedenkingen en het
stellen van vragen. En meteen voegt hij daar aan toe dat een speciaal
opgeleid team psychosociale steun zal verlenen aan burgers die met
onzekerheden kampen.
Die
zullen ons immers vertellen dat het risico op besmetting voor skiërs
in Noord-Italië quasi nihil is om daags nadien alle reizen van en
naar Lombardije ten strengste te verbieden. Dat men meer moet testen
om het dan 's anderendaags al te hebben over een tekort aan testkits.
Dat men de kinderen van school moet houden om daarop te onderwijzen
dat kinderen natuurlijke buffers vormen tegen elke griep en daarna
weer dat het onmogelijk is om die ophokplicht voor de jeugd terug te
schroeven - hoezo onmogelijk? Zullen zij ons vertellen ook hoe men
kaarten moet lezen waarop de verspreiding van de griep wordt
uitgelegd en rara waarom Afrika gespaard is gebleven en waarom China
en Italië het meest getroffen zijn. De Britten kennen blijkbaar het
antwoord wel maar waar blijft dan de universitas
waarvan de wetenschapslui almaar gewagen?
De
totalitaire staat is geboren en hij strekt zich over de hele wereld
uit. De dictator is geen Big
maar
daarentegen een Little
Brother -
een onooglijk virus waarover hetzelfde gezegd kan worden als over de
despoot. De autocraat schakelt het verstand van de burger uit en legt
hem zijn eigen waarheid op zoals het virus het celbrein van de
gastheercel herprogrammeert maar ook de mens als zodanig én het
mensdom in zijn geheel. In de greep van de nieuwe pest blijven mensen
gedesoriënteerd achter. Zij herprogrammeren zichzelf: wat mag, wat
niet mag en wat moet, veranderen grondig individu en staat en wereld.
Ter plaatse blijven, niet samenscholen, afstand houden, quarantaine,
elke zot in zijn kot op straffe van reusachtige boetes en het ergste
is nog: het kan voortaan niet anders meer op straffe van de algehele
dood.
Een
legioen van superkleine partikels verslaat het legioen van de
wereldheersers met een wapen dat elk verstand te boven gaat. De
bedoeling, als die er al is, is lang niet in zicht, alleen de dood
doemt nu op, de man met de zeis die in het gezicht uitlacht wie
tegenstribbelen met de woorden dat zij er nog niet klaar voor zijn.
In Hong-Kong is reeds de tweede golf in opmars en zij zal zich
herhalen, ons nu en dan wat ademruimte schenkend, zoals ook diegenen
doen die martelen, omdat zij heel goed weten dat de doden niet langer
lijden kunnen. Waar staat het ook weer geschreven en wanneer zal het
geschieden dat de levenden de doden zullen benijden? Ja, ook het
delirium is een symptoom van deze fantasmagorische zoönose.
(J.B.,
21 maart 2020)
20-03-2020
De nieuwe pest (vervolg 14): Het narrenschip
De
nieuwe pest (vervolg 14):
Het
narrenschip
In
het jaar 427 voor Christus werd in Athene de wijsgeer Plato
geboren die in zijn Politeia de verschillende staatsvormen
bespreekt en als de democratie aan de beurt is, vergelijkt hij deze
met een narrenschip. Hij vraagt zijn publiek zich in te beelden dat
zij zich op een schip bevinden waarvan de stuurlui weliswaar
charmante, welbespraakte of opvallende figuren zijn maar zij weten
helemaal niets af van de stuurmanskunst; zij worden door de
meerderheid van de opvarenden aangeduid om het schip te besturen maar
dan omwille van eigenschappen die met zeevaartaangelegenheden niets
te maken hebben. Tegelijk krijgen bekwame stuurlui zelfs geen kans om
aan het roer te gaan staan omdat zij bij de meerderheid niet in de
smaak vallen: zij worden prompt als nietsnutten aan de kant
geschoven. Plato zegt vervolgens dat men de (democratisch verkozen)
politici van dat ogenblik gerust mag vergelijken met de matrozen van
dit narrenschip en dat in een democratie de bekwame stuurlui
verplicht aan wal moeten blijven toezien hoe het dat narrenschip
vergaat. (1)
Dat
het narrenschip dreigt te zinken, moet men niet proberen onder
stoelen of banken te steken: het systeem van de suïcidale vrije
markteconomie en de moordende concurrentie toont in tijden van
oorlog, schemeroorlog en crisis haar grenzen en dat systeem moet dan
(tijdelijk) opgeheven worden en plaatsmaken voor
solidariteitsbeginselen welke door de concurrentiële economie
geschuwd worden als de pest. Dat terwijl de westerse economie zelf
een ernstige en besmettelijke ziekte blijkt of althans haar ideale
voedingsbodem. (2)
Van
de planeconomie uit het Oosten kan het Westen aardig nog wat
opsteken, zoals heden blijkt: China overwon het moeilijke griepvirus
in amper drie maanden tijd en het totaal aantal slachtoffers aldaar
is kleiner dan het aantal doden die jaarlijks te betreuren vallen
ingevolge een 'gewone' seizoensgriep. Om dat te presteren in een land
met anderhalf miljard inwoners, mogen inderdaad geen narren aan het
roer staan en ofschoon China momenteel geregeerd wordt door een
figuur aan wie dictatoriale trekken worden toegeschreven, moet
anderszijds ook erkend worden dat het communistische systeem erover
waakt dat haar politici kennis van zaken hebben. Veel kwaad schuilt
in de communistische leer die immers de staat belangrijker acht
dan de personen die haar burgers tenslotte zijn maar het is tegelijk
alvast niet de dictatuur van de meerderheid die er de poppen laat
dansen en die zich in het westen als de ultieme macht manifesteert.
Inzake
de coronacrisis werd en wordt alvast hier te lande al te onnadenkend
geïmproviseerd door al dan niet vermeende experten. De beelden uit
China van op straat neerstuikende burgers die op het internet
circuleerden werden door de autoriteiten alhier als nepnieuws van de
hand gedaan terwijl niet veel later bleek dat ook in onze contreien
de raadselachtige ziekte zich op deze wijze manifesteerde. Het
oordeel van geleerden dat skireizen naar Lombardije onschuldig waren,
moest binnen de paar dagen plaatsmaken voor een waarschuwing en een
reisverbod. Over de plaats en de rol van kinderen in het hele
virusverhaal bleken de specialisten in het duister te tasten, zij
spraken elkaar tegen, sloten de Belgische scholen maar moesten algauw
toegeven dat dit wellicht een zeer tegendoelmatige strategie
zou blijken. In dezelfde lijn werden ook de wereldkaarten met een
zonneklaar overzicht van de spreiding van het virus, verkeerd
geïnterpreteerd: er werd een oorzakelijk verband gelegd tussen
bevolkingsdichtheid en besmettingsgraad terwijl aldus de afwezigheid
van het griepvirus in onder meer het Afrikaanse continent geheel
onverklaard bleef: de link met nochtans voorhanden zijnde
demografische kaarten inzake het aantal kinderen per land werd niet
gelegd, terwijl het allang duidelijk moest zijn dat niet zozeer de
bevolkingsdichtheid maar vooral de concentratie aan kinderen per
regio de cijfers beïnvloedt: China als land bij uitstek van de
politiek der geboortebeperking is niet toevallig de bron van
allerhande griepvirussen en in Europa is Lombardije zowat de regio
met het geringste aantal kinderen.
Menselijke
samenwerking is een welkome factor bij de pogingen om uit deze hel te
herrijzen, maar medicamenten en vaccins zullen opnieuw het werk van
(teams van) bijzondere enkelingen zijn omdat, een vluchteling van
destijds - Spinoza - indachtig, het voortreffelijke nu eenmaal even
moeilijk als zeldzaam is.
(J.B.,
20 maart 2020)
Verwijzingen:
(1)
Zie: Plato, De
staat,
VI, 478-488. Zie ook: Het
narrenschip.
Wie
Wikipedia raadpleegt - het kost amper vijf minuten - weet dat de
gewone griep jaarlijks aan 250.000 tot 500.000 mensen het leven kost.
(*) Momenteel hebben we drie maanden of dus een kwartaal van een jaar
het coronagriepvirus gehad met wereldwijd ruim 6000 doden. Over een
jaar zijn er dat dus vier keer meer ofwel vijfentwintigduizend -
wereldwijd.
De
coronagriep maakt vijfentwintigduizend doden per jaar en dat is tien
tot twintig keer minder dan de gewone griepvirussen die ons jaarlijks
treffen. Corona lijkt dus helemaal geen erge griep. Maar waarom dan
al die heisa? Waarom die maatregelen die het leven grondig
ontwrichten en die ons opzadelen met torenhoge schulden?
Het
antwoord kon simpel zijn: zoals gewoonlijk wordt aan het volk de
waarheid onthouden. Het lijkt erop dat de maatregelen die getroffen
worden - ophokplicht op straffe van hoge boetes, isolering, gedwongen
werkloosheid, sluiting van bedrijven, rantsoenering van voedsel
binnenkort en zo meer -, niet anders kunnen geïnterpreteerd worden
dan als voorbereidselen op een oorlogstoestand.
Iedereen
weet intussen dat de gevechten in Syrië een oorlog zijn tussen de
Russen en de Navo of moet men zeggen de Amerikanen. De Syrische
president Assad wordt door Poetin gesteund en de Turken maken deel
uit van de Navo. Een navenante vluchtelingenstroom verlamt Europa.
Sinds Poetin in 2004 zonder veel moeite de Krim innam, is het westen
bang dat hij hetzelfde zal doen met Oekraïne, Polen, Roemenië, de
Baltische staten, Finland, Oost-Duitsland en noem maar op: de gewezen
agent van de KGB wil de vroegere landen van het Oostblok terug. En
Europa staat niet langer vijandig tegenover Rusland (en China) sinds
het van het oosten afhankelijker werd voor gas en andere
levensnoodzakelijke producten. Amerika ziet in Europa een overlopende
klant.
De
vijandschap tussen het communistische werelddeel en het zogenaamde
vrije westen is niet nieuw: het gaat om twee levens- en wereldvisies
die lijnrecht tegenover elkaar staan en die elkander radicaal
uitsluiten. De daaruit voortspruitende conflicten bestaan
onophoudelijk en wereldwijd. Nu en dan komt het tot een grote
uitbarsting en het ziet er naar uit dat het binnenkort weer tot
vuurwerk zal komen. Een andere verklaring voor de corona-gekte is er
vooralsnog niet.
Dat
China en Lombardije zoveel griepgevallen kennen, komt alleen hierdoor
dat daar relatief weinig kinderen zijn. Die vormen namelijk een
natuurlijke immuniteitsbron: zij krijgen het virus, worden niet ziek
maar bouwen wel een groepsafweer op. In Afrika en in Zuid-Amerika
zijn corona en andere vormen van griep eerder zeldzaam om diezelfde
reden: de bevolking daar is arm en armen houden zoveel mogelijk
kinderen omdat hun oude dag niet anders dan door het eigen kroost
verzekerd wordt.
Coronadoden vallen er in China kennelijk niet meer:
vandaag 19 maart 2020 geen enkel nieuw geval, zo melden de kranten.
Het virus heeft in de volksrepubliek China in 3 maanden tijd 3245
slachtoffers geëist. Op welgeteld 1,4 miljard inwoners en dat is
uitgerekend 2,3 doden op 1 miljoen mensen op drie maanden tijd of
bijna 10 per jaar. Ter vergelijking: aan de 'gewone' seizoensgriep bezweken
dit jaar wereldwijd 80.815 mensen en dat is in 3 maanden tijd 10 op 1 miljoen... (1)
De nieuwe pest (vervolg 11): Het tweede slachtoffer
De
nieuwe pest (vervolg 11):
Het
tweede slachtoffer
Ook bij corona is het eerste slachtoffer altijd de
waarheid, zo blokten amper een week geleden de kranten, want de onzin
en het bijgeloof tieren weer welig op alle sociale media. (1) Maar
jammer genoeg is de waarheid niet het enige slachtoffer en hebben de
sociale media niet het monopolie over de onzin: twijfel wordt ook
gezaaid door specialisten en maakt ook een slachtoffer van de
geloofwaardigheid van wetenschapslui. Ten onrechte want bij uitstek
wetenschappers doen hard hun best maar de zaak is dat als puntje bij
paaltje komt, de uitdrukking 'wetenschappelijke waarheid' alles
behalve verzekerend werkt: hij dreigt af te zwakken naar het niveau
van de theologische waarheid of de geloofszekerheid. Het tweede
slachtoffer is de (illusie van) zekerheid of de rust. Samen met de
morgenzon klimt voortaan de onrust ten hemel. Daar daagt de schuld.
Als het waar is dat alle stenen altijd naar beneden
vallen dan zullen wie deze waarheid kennen, elkaar hierin ook altijd
kunnen bijtreden. Spreken zij elkaar echter tegen terwijl zij beweren
de wetenschap te beoefenen, dan gelijkt hun geloofwaardigheid op die
van de theologen wiens neuzen immers in uiteenlopende richtingen
staan. Maar de geneeskunde is nu eenmaal geen exacte wetenschap, veel
kennis steunt op gissen en missen en dit corona-experiment is nieuw
en uitdagend: het mensdom zelf wordt het proefkonijn, helaas.
Reeds had de wetenschap de plaats van de religie
ingenomen, zij bood ons alvast een nieuwe zekerheid, doch die
'Verlichting' blijkt niet te zijn wat velen verhoopten: als er geen
waarheid is, dan ook geen zekerheid.
Geen waarheid zonder eerlijkheid en gelukkig koppen de
kranten vandaag dat virologen bekennen dat zij zich vergisten en dat
men de scholen nooit had mogen sluiten. (2) De zaak is dat in
tegenstelling tot de Belgische vorsers, de Nederlanders en de Britten
meer krediet geven aan de factor 'groepsimmuniteit': als het virus
wat speelruimte krijgt, worden mensen besmet, ze maken antistoffen en
van zodra zowat zestig percent die hebben, slinkt de besmettingskans.
Het nadeel is wel dat aldus vele doden vallen: de
sterfte in Italië bedraagt 7 percent. Toch zouden die wellicht ook
vallen waar met strenge quarantaine wordt gewerkt, zij het op langere
termijn... tenzij intussen een geneesmiddel verschijnt maar wie kan
dat voorspellen? Wil men zeker spelen dan is die spreiding op langere
termijn wel nodig om te vermijden dat velen ziek zijn op hetzelfde
moment. (3) En dan komt er misschien licht aan het einde van de
tunnel.
Blijkt immers plotseling dat kinderen het virus wel
dragen en doorgeven doch er zelf niet ziek van worden: misschien
kunnen zij worden 'ingezet' als buffer om te zorgen voor die reddende
groepsimmuniteit?
Sommigen spreken van Russische roulette. De dreiging van
een onbedoelde 'genosuïcide'? Het is eens wat anders dan een
wereldoorlog. Met de mensheid als proefkonijn kan geen grotere
verantwoordelijkheid worden bedacht dan deze die nu rust op de
schouders der geleerden en wie zei ook weer dat de schuld pas
intreedt met de pretentie van kennis?
Geen eeuw geleden waren het de veldmaarschalken op wie
de volkeren alle hoop moesten stellen. Hoe anders zijn nu de vijand
en de strijd! En men herinnere zich de woorden van moraalfilosoof
Jaap Kruithof: als een ramp dreigt, zullen wij nog van geluk spreken
als de verantwoordelijkheid daarvoor niet bij ons berust.
Maar het noodlot stribbelt tegen en het verdict is hard:
de verantwoordelijkheid voor de afwending van de ramp blijft
onafwendbaar.
De nieuwe pest (vervolg 10): De ultieme complottheorie?
De
nieuwe pest (vervolg 10):
De
ultieme complottheorie?
Miljoenen Syrische oorlogsvluchtelingen, in kampen
opgesloten aan de grenzen van de EU, wachten al jaren ofwel op het
einde van een zoveelste aanslepende oorlog tussen Oost en West, ofwel
op de toestemming voor een doorreis naar Europa. Jammer genoeg is de
Europese bevolking onder de invloed van gewetenloze populisten die
enkel op eigen gewin uit zijn, danig geëvolueerd naar een extreem
rechts gedachtegoed, dat zij enkel nog politici verkiezen die beloven
om de grenzen gesloten te zullen houden.
In Turkije waar zich de miljoenen vluchtelingen ophouden
in kampen, regeert een corrupte dictator die nu door de EU betaald
wordt om de oorlogsslachtoffers daar gevangen te houden en uiteraard
zet hij deze onschuldigen in als menselijk wapen of als chantagemiddel.
Geleerden ter zake hebben vergaderd over de toestand en
meer bepaald rond de vraag of de xenofobe bevolking van het rijke
westen tot andere gedachten kon gebracht worden en hoe dan wel. Het
grootste probleem, waarvoor Primo Lévi die de concentratiekampen
onder de nazi's overleefde, al waarschuwde, is immers dat van de
onverschilligheid.
De meeste mensen immers blijven onverschillig voor het
leed van anderen zoals Stanley Millgram en in zijn spoor nog vele
anderen dat ook wetenschappelijk hebben aangetoond. Men is alleen
gevoelig voor het eigen leed en nadeel.
Misschien, aldus bedisselden de geleerden, heeft de
Europese bevolking alleen maar geen idee van wat het is om zo lang in
kampen opgesloten te moeten blijven, zij hebben immers nooit een
oorlog meegemaakt. Dat was anders in de Tweede Wereldoorlog, toen
mensen vrijwillig en op gevaar voor eigen leven aan de vervolgde
Joden onderdak gaven: dikwijls hadden zij zelf nog die Eerste
Wereldoorlog meegemaakt. Kunnen wij aan het ongevoelige westerse volk
die ervaring dan niet openbaren? - zo hebben zich de geleerden
afgevraagd.
Boeken, documentaires, zelfs getuigenissen op film
brachten geen aarde aan de dijk, geen empathie: het publiek bekijkt
die dingen alsof ze een eeuwigheid geleden zijn, alsof ze van de
andere kant van de wereld komen, uit een andere wereld en helemaal
ondenkbaar in de onze. Daarom besloten de geleerden om de bevolking
van het westen de ervaring van de vluchtelingen in de kampen zélf te
laten ondergaan. Maar hoe zet men zoiets in de praktijk op touw?
Welnu, de rijke westerling is niet alleen blasé, hij is
ook lichtgelovig. De religie mag dan al afgedaan hebben, de cultus
van vedetten tiert nog welig en de geneesheren hebben de plaats
ingenomen van de biechtvaders nu niet langer de duivels en het
hellevuur worden gevreesd doch de ziekte, de pijn en de dood. Laten
wij onze artsen verkondigen dat iedereen in quarantaine moet door een
hoge noodzaak, zo hebben de geleerden besloten.
Aan politici zal uiteraard geen kat nog gehoor willen
geven maar laten we de maatregelen aan de bevolking voorzeggen op
televisie door de vedetten van de dag. Wellicht volstaan amper een
paar weken om mensen te doen inzien dat quarantaine geen lachertje is
en als wij daarna de vraag stellen aan de Unie of zij bereid is om de
miljoenen ongelukkigen op te vangen, zullen de neuzen hopelijk
allemaal in dezelfde richting staan en zullen de mensen zeggen: laat
de vluchtelingen gauw binnen, die mensen hebben al genoeg moeten
doorstaan, wij zullen goed voor hen zorgen! Mooi meegenomen is dan
bovendien de schone lucht, wereldwijd.
Kunnen geleerden zo verstandig zijn? Misschien, als zij
onooglijk klein zijn en bijna niet bestaan, zoals ook de wezens uit
de sprookjes.
(J.B.,
18 maart 2020)
De nieuwe pest (vervolg 9): de angst, de ijver en de waan
De
nieuwe pest (vervolg 9):
De
angst, de ijver en de waan
In
België zijn er ongeveer 350 sterfgevallen per dag waarvan 100 mensen
sterven aan hart- en vaatziekten, 95 aan kanker, 34 aan longziekten,
21 sterven een niet natuurlijke dood (ongevallen, zelfmoorden en
moorden), 24 sterven aan een andere natuurlijke doodsoorzaak en de
overige 76 aan ziekten van de spijsvertering, het zenuwstelsel,
parasitaire aandoeningen en nog andere kwalen. Ongeveer 1 Belg sterft
om de andere dag aan griep. (1)
Ten
tijde van de Spaanse griep stierven in 2 jaar tijd nog eens 2,5
percent van de bevolking, wat in het huidige België met zijn 12
miljoen inwoners, zowat 500 extra sterfgevallen per dag zou betekenen
of dus nog iets meer dan een schijnbare verdubbeling van het aantal
sterfgevallen. Maar uiteraard zouden deze extra doden in de jaren
daarop geen schijn van kans meer maken om andermaal te overlijden,
zodat het aantal overlijdens in de daarop volgende decennia zou dalen
met een aantal gelijk aan het aantal griepdoden. Wonder genoeg vallen
op de lange termijn dus uiteindelijk evenveel doden mét als zonder
griep: de Spaanse griep, de corona griep of de pest maken
uiteindelijk geen extra doden, ze vervroegen slechts een deel van de
overlijdens, ze bezorgen aan mensen die anders door andere ziekten
sterven, door ongelukken of door hoge ouderdom, een andere
doodsoorzaak. Maar andermaal: noch de Spaanse griep, noch het nieuwe
coronavirus, noch ongeacht welke andere doodsoorzaak kan het aantal
overlijdens doen toenemen: er sterven altijd exact evenveel mensen
als er geboren worden - uiteraard: de ten hemel opgenomenen niet te
na gesproken.
Ofschoon
wij hiermee instemmen, kunnen wij ons hierover alsnog enigszins een
ogenblik verbazen en dat geschiedt omdat wij ons niet realiseren dat
de dood van elk van ons altijd het enige nimmer ontvreemdbare bezit
is. Het naarstige temmen van 'het virus' brengt ons in de zoete waan
dat wij warempel de dood zelf verslaan.
In 1969 formuleerde de Britse scheikundige en
geneeskundige vorser James Lovelock de zogenaamde Gaia-hypothese: de
wetenschappelijke theorie die stelt dat de aarde een zichzelf
regulerend systeem is, een superorganisme: de aarde zelf is een
levend wezen dat bij verstoringen zichzelf terug in evenwicht brengt,
zoals ook elk ander levend wezen tracht te doen en wat 'homeostase'
wordt genoemd. Het Gaia-model is complex en wordt nog niet helemaal
doorgrond. Lovelock alarmeerde de wereld inzake de algehele opwarming
van de planeet ingevolge het broeikas-effect maar toonde zich een
voorstander van kernenergie, een uiteraard nog aanslepende discussie
omdat men nog steeds niet weet waarheen met het radio-actief afval.
Toen Lovelock afgelopen zomer honderd jaar oud werd,
publiceerde hij het boek "Novaceen" waarin hij een beetje
fantastisch stelt dat robots het (ecologisch) bestuur over de aarde
van mensen zullen overnemen om haar te redden. Het klinkt inderdaad
een beetje fantastisch en het doet ook denken aan de betogen van
Harari maar robots of computers zijn instrumenten van menselijke
makelij: zij voeren uit wat mensen programmeren en niet wat Gaia wikt
en beschikt. Het lijkt er daarom eerder op dat niet menselijke
instrumenten of robots maar veeleer Gaia's eigen instrumenten zouden
kunnen pogen om het evenwicht van de planeet te herstellen. Wellicht is dat nu gaande. Alvast
blijkt nu reeds dat (alle menselijke ellende buiten beschouwing
gelaten) uitgerekend op dit kritieke moment van opwarming en
dreigende catastrofe, onze aarde wereldwijd gebaat blijkt met het
nieuwe coronavirus: de catastrofale luchtvervuiling houdt op, de
overproductie en de overconsumptie worden een halt toegeroepen en
onze suïcidale economie met haar vrije marktmodel en moordende
concurrentie krijgt eindelijk de klappen die zij allang verdient.
De nieuwe pest (vervolg 7): Het recht van de sterkste
De
nieuwe pest (vervolg 7):
Het
recht van de sterkste
Zeventienduizend, dat is
het aantal abortussen dat jaarlijks wordt uitgevoerd in
België, een land met twaalf miljoen inwoners. Als onder alle acht
miljard wereldburgers even ijverig geaborteerd wordt als in België,
betekent dat jaarlijks 17.000:12.000.000x8.000.000.000=11,3
miljoen doden per jaar.
Het aantal van honger
omkomende kinderen bedraagt 30.000 per dag of 30.000x365= 11
miljoen per jaar.
Het
aantal vluchtelingen wereldwijd bedraagt 60 miljoen.
Het
aantal slaven wereldwijd bedraagt 42 miljoen.
Het
aantal mensen dat sterft aan pandemieën die 50 tot 100
miljoen slachtoffers maken terwijl zij een keer in een eeuw opduiken,
bedraagt een half tot 1 miljoen per jaar.
Foetussen
zijn levende wezens van de menselijke soort, alleen hebben zij geen
burgerrechten. Het gemak - de straffeloosheid - waarmee men hen
doodt, hangt samen met de idee dat men pas mens is - en dat men pas
mensenrechten heeft - als men burger is en daarover kunnen de
'sans-papiers' of de 'illegalen' meepraten: zij zijn op de vlucht of
worden gevangen gehouden in concentratiekampen opgericht met
smeergelden. Foetussen, illegalen, slaven en verpauperde kinderen
zijn sociaal dood.
Terwijl men jaarlijks
wereldwijd met een obligate minuut stilte de eenmalig drieduizend
slachtoffers van de aanval op het Wereld Handels Centrum blijft
herdenken waar, tussen haakjes, de wereldeconomie geregeld wordt en
waar kennelijk wordt toegestaan dat aan die wereldeconomie dagelijks
dertigduizend kinderen worden geofferd met de hongerdood, worden de
dagelijkse dertigduizend hongerdoden met gemak genegeerd. Een
ongeschreven wet zegt dat iemands rechten gelijke tred houden met
zijn bezit - waarmee hij die immers kan afdwingen. Foetussen,
vluchtelingen, slaven en verpauperde kinderen hebben geen geld en
kunnen derhalve geen rechten afdwingen. Het recht is een koopwaar
geworden en is dus veranderd in een onrecht. Rechtspraak is de
facto corrupt. Bezitlozen zijn sociaal dood. De cijfers omtrent
de slachtoffers van onrecht kunnen de plegers van dat onrecht
kennelijk niet raken. Onder mensen heerst het recht van de sterkste.
Het aantal slachtoffers
van pandemieën is een peulschil
vergeleken bij het aantal slachtoffers van allerlei vormen van
bewuste moord. Zij doen diegenen duizelen die zich er door bedreigd
voelen. Het drama is dat niet het verrichten van kwaad de mens zorgen
baart maar slechts het ondergaan ervan. Maar inzake pandemieën is
helemaal geen sprake meer van recht en onrecht, goed en kwaad: zij
bevinden zich jenseits
von Gut und Böse. Rijk
en arm, geborenen en ongeborenen, vrijen en slaven, begoede burgers
en paupers: allen worden wij overgeleverd aan de willekeur van een
onooglijk wezentje dat alleen maar gebruik maakt van het recht van de
sterkste. En daartegen heeft de huidige 'beschaving' uiteraard geen
verhaal.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
