|
Aftroggelaars
Gij zult het nog
meemaken dat ge allemaal uw persoonlijke computer zult hebben: het
zijn de profetische woorden van onze onderwijzer uit het zesde
studiejaar. Het geschiedde in het jaar des Heren 1970 en als de zeer
geleerde man nog in leven is, moet hij heden zowat honderdvijftien
jaar oud zijn. Jan Schollaert schreef een boekje met als titel: Het
binair talstelsel, het talstelstel van de computer met daarin
allerlei rekenoefeningetjes inzake het tweetallig stelsel: die kennis
zou ons immers nog van pas komen, later. De profetie werd bewaarheid
omstreeks de jaren negentig.
Inmiddels
vierenvijftig jaar later kampen wij tevens al een tijdje met de niet
voorspelde maar wellicht door sommigen gevreesde bijwerkingen
van het computergebruik en die zijn niet min. Naast de
oogaandoeningen, de 'muisarm' en de vele vormen van artrose, vooral
in nek en rug, hebben wij ook allemaal kennis kunnen maken met het
kostenplaatje van die 'prutsen', zoals menig ondankbare ziel de
nieuwe technologieën is gaan noemen. Maar de computer zelf is niet
de schietschijf doch de daaraan verbonden commerce.
Alle bezitters van
een auto weten hoe voorzichtig zij moeten zijn bij de keuze van een
garagist en niet zozeer diens kunde moet in vraag worden gesteld maar
wel zijn betrouwbaarheid. Dat geldt ook voor het merk en het geldt
voor alle mogelijke artikels, computers incluis. Wij hebben evenwel
niet te klagen van de verkoper om de hoek: het probleem ligt bij de
producent en zijn trawanten.
De hardware is één
zaak, weinig verschillend van alle andere gekende apparaten; de
software echter blijkt een heel ander paar mouwen. Via een internet
dat alle persoonlijke toestellen ter wereld onderling verbindt,
verspreiden zich naast nepnieuws, ongevraagde boodschappen en reclame
immers ook allerlei 'virussen' en nog andere kwalen, onder meer
veroorzaakt door zogenaamde 'cookies', die de werking van het
persoonlijke toestel en derhalve de werking van onszelf, vertragen of
zelfs onmogelijk maken.
Men kan de producent
van de software ervan verdenken dat hij achter de productie van de
virussen zit omdat hij er tenslotte winst uit slaat met de verkoop
van antivirussoftware en dat geldt ook voor de genoemde cookies die
het toestel als het ware verstoppen. Om de haverklap weigert het dan
taken uit te voeren en bij die gelegenheid verschijnt in een
hinderlijke kader die het halve scherm beslaat, het bericht dat er
niet langer genoeg ruimte is om voort te kunnen werken. Men ziet zich
genoodzaakt om een specialist in huis te halen maar na het bestuderen
van dat kostenplaatje, kiest men alras voor plan B en dat is dan de
aanschaf van een nieuw en zwaarder toestel.
De producent (die
miljardair is) valt helemaal niets te verwijten want de PC is niet
kapot, hij zit alleen maar vol en dan nog vol met cookies die zich
hebben aangemeld en waaraan men zelf de toestemming gegeven heeft om
zich te komen parkeren op de PC in kwestie.
Allerlei nieuwe
software biedt zich als onmisbaar aan want zij moet verhelpen dat
virussen bezit nemen van informatie of dat ze die vernietigen; zij
moet verhinderen dat derden meekijken in je eigen brein waarvan de
inhoud immers zichtbaar wordt in je PC; zij moet voorkomen dat je
privacy geschonden wordt, bijvoorbeeld omdat je bankverrichtingen
onveilig verlopen. Je moet met andere woorden om de haverklap kosten
maken die in principe niets vandoen hebben met het werktuig waarvan
het inmiddels bovendien ondenkbaar is dat je het zou moeten missen.
En dat is nu het
ergerlijke aan de hele zaak: als je je bewust wordt van het feit dat
je nu in alles en nog wat afhankelijk geworden bent van die
'prutsen', is het niet langer ondankbaarheid die je ertoe brengt om
de nieuwste technologieën 'prutsen' te gaan noemen maar wel een zeer
gegronde ergernis. Want als je moet vaststellen dat de hier besproken
malaise zich moet vertalen in de vaststelling dat je niet langer baas
bent van jezelf, heb je het spek aan je been, je bent 'gesjareld'.
Wil je alsnog voortwerken op je PC, dan moet je doorgaan met betalen
op de een of andere manier en voel je je een ezel die aanloopt achter
een wortel die bengelt voor zijn neus, net buiten het bereik van zijn
bakhuis.
De
computertechnologie is slechts een voorbeeld van een praktijk die aan
de massa opgedrongen wordt zonder dat er vraag naar was maar die
vraag schiet alras wortel en neemt toe omdat de behoefte die ons met
allerlei leugens aangepraat werd, al heel gauw een heuse verslaving
wordt en dan raken wij van de regen in den drup. De historie van de
auto die meer afstanden schept dan hij kan overbruggen, herhaalt zich
telkenmale, het liedje van de tegendoelmatigheid dat reeds de basis
vormde van de treurspelen der Hellenen, die samen met de christenen
de vertegenwoordigers zijn van de bakermat van onze huidige
beschaving.
Auto's en computers,
het zijn slechts voorbeelden van 'prutsen' die ons leven
binnendringen omdat ze ons gemak beloven maar die na korte tijd bezit
nemen van al ons hebben en houden zodat ze alleen nog maar kunnen
worden verwenst. Wij wilden het hier hebben over het allernieuwste
product dat ons wordt opgedrongen en dat is: de oorlog.
De opperbevelhebber
van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie die na de Tweede
Wereldoorlog opgericht werd als een bondgenootschap van het Westen
dat moet instaan van de verdediging van de betrokken landen, popt
plotseling up in de media met het bericht dat wij ons
allen moeten voorbereiden op de Derde Wereldoorlog. De vrede is niet
langer een vanzelfsprekendheid - zo debiteert hij - en haal maar
water, een zaklamp en een radio op batterijen in huis en van
die dingen om de eerste zesendertig uren door te kunnen komen!
Mevrouw, meneer, u
bent gewaarschuwd, de aanval is nakend, in China oefent men aldus met
de kinderen op school om van zodra de sirenes weerklinken, heel snel
onder de bank te kunnen duiken en zoals ook het geval was met de
coronamaatregelen, nemen wij andermaal een voorbeeld aan onze vijand,
China. En Rusland uiteraard. En de as van het kwaad zoals men
ze noemt en van die dingen.
De angst voor de
oorlog wordt ons door de strot geramd, een vijand wordt ons
aangepraat en men begint allerlei voorbereidingen te forceren in de
aanloop naar 'tewerkstelling' van de massa aan het front, jawel, ons
aller slachtbank. Kenner Jan Balliauw in het VRT-programma Ter zake
geeft hiervan een voorbeeld en zegt heel serieus dat mensen die goed
overweg kunnen met computers, misschien drones kunnen gaan besturen.
Besturen vanachter
de PC met een zak chips met paprika. Drones, wel te verstaan niet
geladen met zakken chips met paprika maar met bommen, bedoeld om de
ledematen van de mensen van de tegenpartij te verbrijzelen zodat zij
de rest van hun bestaan moeten doorbrengen met hun stompjes in een
karretje. Tenminste als zij de aanval al overleven. En als zij niet
eerst ageren want in dat geval ben jij degene die na het
puzzelen van wat nog rest van je gebeente, met je stompjes in het
karretje belandt of op het kerkhof rond het monument van de
oud-strijders voor het vaderland.
En al deze
voorwendsels dienen voorlopig één groot doel, ladies and gentlemen,
namelijk bewapening en dat wil zeggen: de aankoop van wapens. Wat de
opperbevelhebber van de NAVO doet, is ons verplichten tot de aankoop
van oorlogsmateriaal dat zal geleverd worden door Amerika. Heeft hier
iemand een idee van de prijs van een tank, een gevechtsvliegtuig of
een raket? En ergens zal er wel een front bestaan waar vuurwerk wordt
gemaakt en helden sneuvelen voor een vaderland, ongeacht hetwelke.
Maar ophoesten is de boodschap.
(J.B.,
7 februari 2024)
|
