Het cryptofascisme in onze huidige maatschappij

In maart 2014 mishandelden twee agenten van de Brusselse spoorwegpolitie een dakloze: ze dwongen hem mee te gaan naar een afgelegen plaats, dwongen hem vervolgens zich uit te kleden, namen zijn gsm af en lieten hem dan achter. Onderzoeksrechter Panou werd op de hoogte gebracht van de zaak, zij liet de agenten arresteren en in voorarrest plaatsen in de gevangenis van Vorst. En het geval is niet uniek: enkele weken voordien werden voor gelijkaardige feiten al agenten van de spoorwegpolitie gedagvaard. (1)

Hoe kunnen criminele activiteiten zich ontplooien uitgerekend binnen een job waarin men verondersteld wordt de misdaad te bestrijden, gesteld dat de mishandelingen niet onder een fascistisch regime plaatsvinden? De kwestie laat zich vrij eenvoudig vertalen: het huidige regime heeft weliswaar de naam anti-fascistisch te zijn, maar duldt het fascisme wel, getuige de tolerantie jegens partijen die met reusachtige affiches op de openbare weg jacht maken op illegalen met een verwijzing naar het ministerie. (2)

De tolerantie vanwege het regime jegens het fascisme houdt gelijk tred met zijn lippendienst aan het anti-fascisme en die dubbele moraal blijkt in onze huidige samenleving schering

en inslag. Zo wordt het allang niet meer ontkend dat illegale arbeid in de praktijk getolereerd wordt terwijl die tolerantie ook nog eens wordt goedgepraat als zijnde noodzakelijk voor onze concurrentiekracht. Dat het vaak ook nog eens illegalen zijn die in het zwarte arbeidscircuit onze concurrentiekracht garanderen met een leven op het scherp van de snee, maakt het plaatje compleet. Op de koop toe worden de papierlozen door de ordediensten mishandeld, zodat men niet anders kan doen dan vaststellen dat ons huidige regime zich schuldig maakt aan een wel heel perverse praktijk: illegalen mogen op papier het land niet in maar worden in de praktijk hierheen gehaald voor zwartwerk dat immers de concurrentiekracht van het land moet versterken. En worden de onbeschermde sukkelaars het voorwerp van illegale praktijken binnen legale jobs – in casu: misdaden gepleegd door 'ordehandhavers' – dan zorgt hun respectievelijk statuut er wel voor dat de criminelen er kunnen op rekenen dat hun slachtoffers zelf hun misdaden toedekken.

Iedereen kan vandaag vaststellen dat op deze slinkse wijze het fascisme onze samenleving naar binnen sluipt om het regime van binnenuit te corrumperen. De slogans van de partij Vlaams Belang zijn een voorbeeld, een ander voorbeeld is de toleratie jegens de herhaalde verzuchting van VLD-politicus Rik Daems dat men de werklozen gratis aan het werk zou moeten kunnen zetten, wat een regelrecht pleidooi is voor een kastenmaatschappij of dus een samenleving waarin mensen niet langer allen dezelfde rechten genieten. Eveneens verborgen fascisme schuilt in de mening van bepaalde partijen dat een multiculturele samenleving ooit gediend kon zijn met het onmogelijk maken van de communicatie tussen de verschillende entiteiten door deze communicatie a priori als een confrontatie te gaan bestempelen – zie de wens van bepaalde politici tot het verbod op de hoofddoek en de regenboogtrui.

Aan schenders van de fundamentele rechten van de mens zou in een zich democratisch achtend land om te beginnen de toegang tot de politiek ten strengste verboden moeten worden.

(Jan Bauwens, 16 maart 2014)

Verwijzingen:

(1) http://www.gva.be/nieuws/binnenland
/aid1554100/twee-agenten-in-de-cel-na-
mishandeling-dakloze.aspx

(2) http://www.vlaamsbelang.org/fotos/
20140212illegaal.jpg

Kleine stemhokjes, grote oorlogen

Het anti-Russische en derhalve tegen de Russisch gezinde Oekraïnse president Yanukovitsj gerichte volksprotest in Kiev is pas ontaard tot wat uiteindelijk blijkt te kunnen uitdraaien op een wereldoorlog, op het ogenblik dat met scherp werd geschoten op de betogers.

Omdat bij dat protest in Kiev de opstandelingen werden teruggedrongen door politiemensen, werd als vanzelfsprekend aangenomen dat het president Yanukovitsj was die aan zijn milities het bevel gaf om de burgers te beschieten. En een president die op zijn eigen volk schiet, is een dictator terwijl dictatoriale regimes niet meer van deze tijd zijn en te allen prijze dienen uitgeroeid te worden. Redenen te over dus voor de internationale gemeenschap om in te grijpen.

De vraag is alleen hoe het beginnen van een grote en gevaarlijke oorlog op grond van enkele gammele vooroordelen ooit gerechtvaardigd kan worden; de sluipmoordenaars werden immers nooit geïdentificeerd. Meer zelfs: er gaan geruchten dat de betogers niet neergeschoten werden door politiemensen maar door sluipschutters in opdracht van uitgerekend diegenen die staan te popelen om in te grijpen tegen wie schieten op het eigen volk! Een eeuwenoude list...

Een sluipschutter heet in het Engels een sniper en die term verwijst naar de schuwe vogel genaamd 'snip' – in het Engels snipe – die de Britse kolonisatoren van India (in de periode 1840-1950) moesten kunnen raken om tot sluipschutter – sniper – bevorderd te kunnen worden. Sluipschutters werden bijvoorbeeld ingezet in de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1895) en in de Tweede Zuid-Afrikaanse Boerenoorlog (1899-1902). In de Bosnische Burgeroorlog (1992-1995) zou de genoemde list gebruikt zijn om terreur te zaaien.

De geschiedenis van de Bosnische Burgeroorlog vertoont overigens enkele opvallende overeenkomsten met de huidige opstand in Oekraïne: in 1992 wilden de Kroaten en de Bosniakken (moslims) uit Bosnië-Herzegovina onafhankelijk worden van Joegoeslavië terwijl de Serven dat weigerden en een eigen Servische republiek uitriepen, daarbij gesteund door het Joegoeslavische Volksleger dat vooral criminelen telde, hooligans en nationalisten. Zij pleegden massamoorden, onder meer de genocide in Srebrenica waar op 11 juli 1995, 7000 Bosniakken werden vermoord door de troepen van Mladić.

De Bosnische oorlog dateert van twintig jaar geleden maar de nationalistische tendens zet zich gestaag door, in een wel begrijpelijke reactie tegen de opkomende rijken van de nieuwe potentaten die zich vaak ongezien persoonlijk verrijken op het zweet van door hen steeds onmondiger en willozer gemaakte mensenmassa's. In Europa gaat het er niet anders aan toe maar de vraag blijft of het geloof in een teruggrijpen naar de volkeren van weleer geen regelrechte waanzin is in de betekenis van een hardnekkige ontkenning van de actuele mondiale werkelijkheid. De wereld is immers een dorp geworden, een smeltkroes van rassen en culturen, en die menigvuldigheid aan entiteiten kan pas gedijen in een zogenaamde open samenleving – een begrip waarvan nationalisten kennelijk geen kaas gegeten hebben.

Een sprekend voorbeeld van het jammerlijke onvermogen om met het gegeven van de multiculturaliteit om te gaan, toont zich in het nog recente voorstel vanuit de zich liberaal achtende en de nationalistische hoek, tot het verbieden van hoofddoek en regenboogtrui voor ambtenaren in functie: simplistische kandidaat-regeerders kennen aan de mensen het recht toe om de eigen identiteit te behouden maar dan wel op voorwaarde dat ze deze nooit aan de buitenwereld kenbaar maken. Iedereen heeft met andere woorden het recht op een eigen mening, maar moet die dan wel voor zich houden! Dergelijke 'oplossingen' zijn danig absurd en wereldvreemd dat ze alleen nog kunnen dienen als voer voor het carnaval.

In een gezonde maatschappij is de communicatie de basis van het samenleven; het spreekverbod kenmerkt slechts dictaturen. De bevordering van de communicatie of de dialoog wordt uiteraard onmogelijk als aan mensen niet langer wordt toegestaan dat ze zichzelf, hun mening, hun geloof en ongeloof of hun overtuiging met anderen delen. Waar regeerders bang zijn dat er communicatie is onder het volk, kunnen zij daarvoor slechts één goede reden hebben, met name deze dat zij zelf wat te verbergen hebben.

Het spreekrecht wordt nagestreefd waar mensen willen samenwerken; de zwijgplicht bestaat waar mensen samenzweren, zoals in misdaadbendes, geheime genootschappen, vrijmetselaarsloges en ook bepaalde politieke partijen en religies. De verlichting eist het vrije woord, de openbaarheid en de dialoog, welke ook de grondslag vormen voor de wetenschappen, omdat de waarheid nu eenmaal het licht is, terwijl alleen de leugen zoekt naar duistere spelonken om zich daarin te verbergen.

Schrijver dezes heeft persoonlijk bij het kopstuk van de partij der nieuwe nationalisten met een email op de webstek om meer uitleg gevraagd naar aanleiding van de contradictie in de wens om hoofddoek en regenboogtrui te gaan verbieden, maar in een korte repliek maakte een medewerker zich ervan af met een ontkenning van het probleem. Kandidaat-regeerders die geloven dat zij de kritiek vanwege de kiezers zonder meer naast zich neer kunnen leggen, verklaren zichzelf tot leugenaar, aangezien zij beloven de kiezers te zullen vertegenwoordigen, want hoe kan men iemand vertegenwoordigen als men zijn of haar vragen niet ter harte neemt?

De 'oplossingen' van de rechts-extremisten doen denken aan deze van Adolf Hitler, die immers meende de ziekten te mogen bestrijden door de zieken zelf uit te roeien. Wie geloven de meningsverschillen op te lossen door te verhinderen dat ze worden kenbaar gemaakt, doen ze alleen maar toenemen.

Andermaal: de grondslag van de verlichting is de wetenschap dat alleen de waarheid in het licht kan treden terwijl wat de duisternis zoekt, slechts een leugen kan zijn. Communicatie en dialoog plaveien de weg naar consensus terwijl spreekverbod en zwijgen leiden naar het oorlogspad. Wie de waarheid spreekt hoeft – uiteindelijk – niets te vrezen maar achter een spreekverbod schuilt nimmer iets goeds.

En misschien weerspiegelt zich wel iets van deze diepe doch kennelijk niet in de wereld te realiseren waarheid in de praktijk van het stemhokje: elk mag zijn mening kwijt, maar ze komt pas aan het licht via dat geheime en gesloten hokje en als onpersoonlijk, anoniem getal.

(Jan Bauwens, 11 maart 2014)

Verwijzingen:

http://www.icty.org/case/slobodan_milosevic

http://nl.wikipedia.org/wiki/Balkanoorlogen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bosnische_Oorlog

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ratko_Mladic

http://nl.wikipedia.org/wiki/Scherpschutter

http://nl.wikipedia.org/wiki/Slobodan_Milo%C5%A1evi%C4%87

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sluipschutter

http://nl.wikipedia.org/wiki/Srebrenica

http://nl.wikipedia.org/wiki/Strandlopers_en_snippen

http://www.nu.nl/buitenland/2524844/chronologie-mladic.html

http://www.washingtonsblog.com/2014/03/estonian-foreign-minister-accuses-new-ukranian-government-behind-sniper-attacks-led-ouster-old-ukranian-government.html