Deel 7: Corona en de duivel

Egoïsme leidt tot hebzucht en hebzucht zorgt voor bezit maar voor men het goed en wel beseft, heeft men het Zijn voor het Hebben geruild en wordt de waarde van een mens bepaald door wat hij heeft: zoals elk ander ding op de markt, wordt de mens gelijk aan zijn prijskaartje en is dat prijskaartje negatief, dan moet hij verdwijnen want hij is niet alleen onnuttig maar bovendien de economie ten laste en zo hypothekeert de zelfzucht de zelfzuchtigen.

De economie is een mooie benaming voor het gouden kalf dat, zoals iedereen weet, niet van mensen houdt en om die reden mensen verandert in dingen die, zoals alle andere dingen in deze geprivatiseerde wereld, bezittingen zijn.

Bezittingen, ja, maar van wie? Want als alle mensen bezittingen zijn, schieten er geen bezitters meer over. En om die reden worden onder het juk van het gouden kalf, mensen niet bezeten door iemand maar door iets: mensen worden door hun bezit zelf bezeten.

Nu leidt zelfzucht niet alleen tot hebzucht en tot bezit maar evenzeer tot concurrentie, tot strijd met anderen, die op hun beurt hun ego dienen. En omdat mensen intelligente wezens zijn, is de intelligentie het machtigste wapen in de strijd: niet het fysieke gevecht is aan de orde maar wel het intellectuele. En waar in de strijd tegen de natuur, het verstand de wetenschappen voortbrengt, is het kind van de intellectuele strijd onder de mensen de sluwheid: misleiding, leugen en bedrog blijken de natuurlijke telgen van het egoïsme.

Edoch, misleiding, leugen en bedrog spreken op hun beurt de wetenschappelijke geest tegen, die immers een geest van waarheid dient te zijn teneinde het meesterschap over de natuur te kunnen verwerven en handhaven. De natuur immers laat zich niet verschalken omdat hij niet empathisch is doch wreed, omdat hij zich niet vergist, omdat zijn intelligentie deze is van zijn Schepper zelf tegen wie hij zich, anders dan de mens, nooit heeft kunnen verzetten want de natuur is onvrij. De natuur vergeet niet omdat zijn geheugen de wereld zelf is waarin immers alle daden hun spoor nalaten, daar zij reële momenten zijn in de tijd, bevroren in wat wij het verleden noemen, dat hoe dan ook 'ergens' blijft bestaan omdat niets van iets tot niets kan overgaan. Misleiding, leugen en bedrog mogen dan de motor zijn van de huidige economie: evenzeer zijn zij het failliet van de wetenschappen. Het egoïsme maakt ons weerloos tegen de wreedheid der natuur.

Zo wordt de mens - het mensdom - uiteindelijk onvermijdelijk bezeten: niet slechts door zijn bezit maar tevens door wat hij niet bezitten kan omdat hij niet in staat is om het te verschalken. De mens is gedoemd om speelbal te worden van de natuur: door het bedrog, het wapen bij uitstek waarmee hij in de economie zijn medemens te lijf gaat, in te zetten in zijn strijd tegen de natuur, richt hij geheel verblind dit kwaad tegen zichzelf en zo neemt hij zichzelf in het ootje, hij wordt geobsedeerd.

Een obsessie is een dwangmatig denken, een dwangvoorstelling, een gedachte waarvan men zich wel wil maar nimmer kan ontdoen. In de psychiatrie is sprake van de obsessief-compulsieve ofwel dwangmatige persoonlijkheidsstoornis, met als symptomen: "algemene psychologische inflexibiliteit, zeer strikte naleving van regels en procedures, perfectionisme, en overmatige ordelijkheid." (1) Een ander kenmerk en tevens een oorzaak is rigiditeit. "Psychosociaal kan de oorzaak ook worden gezocht in een omgeving die overmatig streeft naar prestatie." (2)

Nu kan niemand ontkennen dat wij leven in een door de concurrentiële economie ten top gedreven prestatiemaatschappij en uitgerekend die psychosociale context vormt de ideale voedingsbodem voor dwangvoorstellingen. Individueel, maar gezien de globaliteit van het economische gebeuren uiteraard ook collectief: de huidige geglobaliseerde concurrentiële economie moest vroeg of laat collectieve dwangvoorstellingen ter wereld brengen en vandaag hebben wij er eentje van formaat, zij het naar aanleiding van inderdaad een heuse en hardnekkige griep die meer mensen dan gemiddeld naar het leven staat. Edoch, ook wie aan smetvrees lijden, hebben een punt als zij verwijzen naar de realiteit van de letale ziektekiemen.

Het kwaad wordt helaas drastisch verergerd door een kortsluiting in de remediëring die, zoals hoger reeds gezegd, twee tegengestelde attitudes onderling doet vechten. Enerzijds is er de wetenschappelijkheid die met een waarheidsgetrouw intellect de heerschappij over de natuur nastreeft maar tegelijk is ook het politieke vernuft werkzaam dat veeleer bij de sluwheid zweert. Sluwheid, misleiding, leugen en bedrog doen weliswaar wonderen in de intermenselijke strijd om eigen gewin maar zijn helaas volstrekt contraproductief in het gevecht tegen het natuurlijke kwaad.

Virologen bekvechten met elkaar, particuliere financiële belangen spreken de importantie van de volksgezondheid tegen en dwangvoorstellingen tenslotte loodsen de vloot van de irrationaliteit en de waanzin naar binnen in de haven van de wereld, waar zij alles wat redelijk is, blokkeren. De toegangswegen tot de bezetenen worden door de waanzin zelf bezet en hoop op beterschap wordt zo onmogelijk. En het vergaat deze obsessie zoals elke andere: de drinker blijft drinken tot hij erbij neervalt, de speler verkwanselt zijn hele fortuin en belandt in de goot, het verstand der verstandigen wordt vernietigd en niets blijft over van de kalme Ratio die eens, zoals een gigantische pendule, het reilen en het zeilen van de wereldorde regelde. Zelfs de schittering van de kerstster die de wijzen door de allerlangste nacht moet gidsen, wordt overstemd door de afschuwelijke satellietentrein van een opperdienaar van de mammon.

(J.B., Kerstmis 2020)

Verwijzingen:

(1) https://nl.wikipedia.org/wiki/Obsessieve-compulsieve_persoonlijkheidsstoornis

(2) Ibidem.