Gevaren
van extreemrechts (7)
Enkele
fragmenten uit Het grote interview met Omsk Van Togenbirger en
andere teksten over de totalitaire wereld
Vijfde
fragment: pp. 460-481:
(...)
Duivelse
listen
In
de historische documentaire over het gebruik van gifgas, getiteld
Nazi Mass Murder,
worden de moordprocedures in detail beschreven. Het krankzinnige
karakter van de extreme rationaliteit of de zogenaamde
wetenschappelijkheid waarover professor Mattias Desmet het heeft,
blijkt uit de afstandelijkheid en uit de volstrekte gevoelloosheid
aan de dag gelegd door alle medewerkers aan de moordpartijen onder de
invloed van de hypnotiserende machtsgreep waarin zij in feite
gevangen zaten en die wellicht vergelijkbaar is met de greep die
werkgevers op hun werknemers hebben van wie zij immers een loon
moeten ontvangen en van wiens grillen zij derhalve afhankelijk zijn
voor de kwaliteit van hun leven, zo niet voor het feit of zij al dan
niet een menswaardig bestaan zullen kunnen leiden. Niemand zal
loochenen dat ook vandaag misbruik vanwege werkgevers algemeen
verspreid is precies vanwege de macht die zij met een zekere
willekeur over de job en derhalve over het leven van hun
ondergeschikten hebben. Blinde gehoorzaamheid aan de autoriteit en
blind respect voor de pikorde blijkt maar al te vaak het enig
mogelijke verweer tegen jobverlies met in zijn zog vaak oeverloze
ellende gegarandeerd door de economische onzekerheid welke dit
tijdsgewricht kenmerkt: werkloosheid betekent inkomensverlies en
sociale achterstelling of uitsluiting voor het kroost dat aan deze
wantoestanden tenslotte helemaal geen schuld heeft. Voor wie het nog
niet wisten: steeds meer kinderen arriveren 's morgens met een lege
maag op school en op steeds meer plaatsen moeten kleuterjuffen broden
meebrengen en begint de les met een ontbijt.
Zorginstellingen
werden door de nazi's omgevormd tot gaskamers en ovens, medici
overlegden over de meest doeltreffende massamoordmethodes, zij lieten
douchekoppen, valse leidingen en andere camouflage in de gaskamers
installeren, maakten gebruik van kalmeringsmiddelen en leugens om hun
slachtoffers om de tuin te leiden en daarna ook de families van de
slachtoffers. Het kort medisch onderzoek vooraleer de gaskamers te
betreden diende ter identificatie van de ongelukkigen en om hun
medische toestand in te kunnen schatten met het oog op een te
verzinnen doodsoorzaak welke aan de familie kenbaar zou gemaakt
worden na de moord. De te vergassen mensen waren naakt en werden
eerst ook nog gefotografeerd, hun doodstrijd werd door vensterglas
gadegeslagen en duurde twintig minuten., sommigen schreeuwden luid en
beukten met hun vuisten op de muren. Daarna werden de lijken naar de
ovens gebracht om te verbranden, asse werd op vraag naar de familie
gestuurd, zoals gezegd met vermelding van een verzonnen doodsoorzaak,
de kamer werd gedurende een uur verlucht om onmiddellijk weer in
gebruik te worden genomen voor de volgende groep. De hersenen werden
uit de lijken gehaald en voor onderzoek door geleerden naar de
universiteiten gestuurd.
Voorgewende
doodsoorzaken
De
euthanasie-centra van de nazi's hadden elk een secretariaat voor de
registratie van het aantal doden, het opstellen van overlijdensaktes
en het verzinnen van
doodsoorzaken. Wat
betreft dit laatste werd er middels een specifieke verzameling van
informatie over de herkomst van de vermoorde patiënten, de
woonplaatsen van hun familieleden en de data van overlijden op gelet
dat de families geen argwaan konden krijgen omtrent de doodsoorzaken
en zo bijvoorbeeld voorkwam men door vervalsing van de data dat over
teveel patiënten ineens op dezelfde plek gerapporteerd zou worden
dat zij aan dezelfde ziekte zouden overleden zijn. Aan de familie van
de ongelukkigen werden rouwbetuigingen gestuurd, standaardbrieven
waarin de voorgewende
doodsoorzaak vermeld werd
en daarin werd tevens gezegd dat het omwille
van het vermijden van besmettingsgevaar noodzakelijk was geweest om
onverwijld het lichaam te cremeren
wie dat wensten, konden op aanvraag een urn met asse bekomen. De
brieven werden ondertekend door de betrokken artsen maar dan wel
pseudoniemen. Ze werden bijgehouden in dossiers in Berlijn maar op
het einde van de oorlog werden ze naar Hartheim gebracht om daar
vernietigd te worden.
Koolstofmonoxide
voor allerlei categorieën
De
stalen tanks van 40 liter met elk zes kubieke meter CO zagen eruit
zoals tanks met CO.2 of met O.2 en werden geleverd door BASF per
honderd stuks met vrachtwagens onder valse firmanamen.
Onder
de joodse geesteszieken werd niemand van 'euthanasie' gespaard, zij
werden opgehaald met bussen door lui in witte uniformen om de indruk
te wekken dat het ging om medisch personeel. Aanvankelijk ging het
transport naar Brandenburg maar vanaf 1941 werden zij naar bezet
Polen vervoerd om daar hetzij gefusilleerd te worden, hetzij vergast.
Een speciaal registratiebureau telde de doden en verzamelde ook de
achterblijvende waardevolle zaken zoals gouden tanden; ook de
toegekende uitkeringen werden nog maanden na de vergassing van de
slachtoffers verder geïnd.
Geblindeerde
busjes en immer rokende crematoria, stapels standaardrouwbrieven,
versprekingen en vergissingen, op den duur zei men over elkaar: Gij
zult nog eindigen in de ovens van Hadamar! Men vreesde dat men
naast geesteszieken nu ook nog andere categorieën begon te vergassen
zoals dissidenten, bejaarden, alcoholici, bedlegerigen, bedelaars,
zwervers, prostituees en zogenaamde asocialen en antisocialen. De
onrust leidde reeds in 1940 tot protestbrieven vanwege onder meer
kerkelijke gezagsdragers, sommige politici en ook burgers. Het
sermoen door de bisschop van Münster op 28 juli 1941 waarin deze de
massamoord aankaartte, noopte Hitler op 24 augustus 1941 tot een
oponthoud in de activiteiten van T4. Maar dit was alleen maar schijn
want de activiteiten gingen gewoon door terwijl de geheimhouding
strenger werd. De locaties voor euthanasie werden verplaatst en de
moordpartijen gebeurden met vergif (morfine en scopolamine) en
uithongering. Kinderen met zowel joods als arisch bloed werden
omgebracht alsook tuberculosepatiënten. Aan de universiteiten was er
grote vraag naar hersenen voor onderzoek. Vervolgens werden ook de
zwakzinnigen en de epileptici vergast.
Moorden
om te besparen!
De
voorzieningen voor euthanasie rapporteerden wekelijks aan het centrum
in Berlijn hoeveel patiënten gedood werden maar die gegevens werden
vernietigd voor het einde van de oorlog. Toch kwam men er later
achter dat in Grafeneck in 1940 meer dan 10.000 patiënten gedood
werden. Eenzelfde aantal in Hadamar. In totaal waren dat van januari
1940 tot augustus 1941, 70.273 [in
feite uiteindelijk: 71.088] patiënten.
Een werkgever aldaar beschrijft een viering onder werknemers als
volgt: Onder de lunch (
) verklaarde dr. Berner dat er
die dag 10.000 lijken zouden verbrand worden, een gebeuren dat zou
bijgewoond worden door het voltallige personeel. 's Avond in de hall
kreeg iedereen een fles bier en daarna zakten we af naar de kelder.
Op een brancard lag het naakte lichaam van een man met een
waterhoofd. (
) De 'cremators' legden het lichaam in een soort trog
en duwden het in de oven. De heer M., verkleed als pastoor, sprak een
lijkrede uit. (...) Dan volgt
een macabere berekening: In de veronderstelling dat de
[71.088] patiënten
nog gemiddeld tien jaar te leven hadden en wetende dat zij 3,5
Reichsmark per dag kostten, berekende men dat in de genoemde periode
de massamoorden een besparing hadden opgeleverd van 885.439.800
Reichsmark. De besparing aan voedsel bedroeg 141.775.573,8
Reichsmark.
'Kaiser's
Kaffee'
Na
de bezetting van het westen van Polen in de herfst van 1939 ging men
daar op gelijkaardige manier te werk. De SS evacueerde de
asielcentra. Mannen, vrouwen en kinderen (telkens een zeventigtal)
werden in een groot stalen voertuig gedreven dat geen vensters had,
alleen een grote metalen deur achteraan, en waarop de misleidende
tekst: Kaiser's
Kaffee Geschäft en
zij werden onmiddellijk vergast met koolstofmonoxide uit een tank
onder het voertuig. Nadien werden nieuwe voertuigen gebouwd waarvan
de uitlaatgassen via buizen direct in de passagiersruimte werd
geloosd. De patiënten kregen vooraf kalmeermiddelen ingespoten
(morfine en scopolamine), sommigen trachtten alsnog te ontkomen en
werden dan in dwangbuizen verpakt, anderen smeekten het personeel om
hun familie op de hoogte te brengen. De voertuigen brachten de
lijken naar een bos waar zij werden verbrand. Gelijkaardige moorden
vonden plaats in Pommeren en in Oost-Pruisen.
Dissidenten
Kampgevangenen
die geëlimineerd moesten worden kregen specifieke codes: '14f1' voor
natuurlijke dood, '14f2' voor zelfmoord, '14f3' voor neergeschotenen
die trachtten te vluchten, '14fI' voor geëxecuteerden. Door de zeer
slechte leefomstandigheden werden heel wat gevangenen in de kampen
ziek en inspecteur Himmler besloot ook deze categorie te elimineren,
hun code was '14f13'. In de bewaarde brieven van medewerker dr.
Friedrich Mennecke aan zijn vrouw omschrijft deze zijn werk als 'zeer
interessant'. Hij schrijft:
"Dankzij dit werk doe ik heel wat nieuwe ervaringen op."
Hij beschrijft wat hij eet in het kamp, hoe hij zeer veel patiënten
af te handelen heeft en ook dat eigenlijk niemand op de hoogte is van
wie de bevelhebbers zijn in Berlijn. Hij schrijft ook hoe hij het
onderzoek van een collega moest overdoen omdat die zijn formulieren
invulde zonder de patiënten gezien te hebben. Op 12 januari 1942
brieft dr. Mennecke aan zijn vrouw dat hij die dag 634 patiënten
afgehandeld heeft.
Aan
sommige brieven voegde Mennecke ook foto's van gevangenen toe met op
de keerzijde zijn commentaren, onder meer de volgende:
"Schneidhuber
Dorothea Sara, geboren op 3 april 1881 te Lach. Schreef alsmaar
ophitsende anti-Duitse artikels over het beleid m.b.t. de kerken in
Duitsland, en dit op basis van de info die zij kreeg vanwege de
Episcopale Curie in München. 541 Ravensbrück 1819."
"Stross
Otto Israel, geboren 22 september 1900 in Praag, advocaat, 22730
Dachau. Hevig anti-Duits. Agitator."
Aan
de kampgevangenen werd verteld dat zij het konden rapporteren als zij
zich ziek voelden en dan zouden zij enige tijd in een zogenaamd
'revalidatiekamp' kunnen verblijven om te herstellen. Echter, uit
brieven, getuigenissen en grondig onderzoek blijkt dat allen die zich
daarvoor inschreven ter dood werden gebracht door vergassing.
Corona
en ons DNA
De
reden waarom Vladimir Poetin zijn langste tafel bovenhaalde voor de
conversatie met Emmanuel Macron, zo staat heden eindelijk in alle
kranten te lezen, bestaat erin dat Macron in Moskou weigerde om van
hem een coronatest te laten afnemen. En de reden waarom hij dat
weigerde, aldus de Franse president zelf, is zijn vrees dat men op
die manier zijn DNA had kunnen bemachtigen.
Elke
bioloog zal ons namelijk daarvan verzekeren dat wij als het ware
samenvallen met ons DNA en dat wil zeggen dat wie ons DNA bezitten,
ook alles bezitten wat er over ons te weten valt. Incluis datgene wat
nog niet geweten is: dat vindt men hoe dan ook binnen zeer afzienbare
tijd en DNA kan héél lang worden bewaard.
DNA
bekomt men makkelijk door bijvoorbeeld met een wattenstaafje enkele
slijmvliescellen los te wrijven aan de binnenkant van de wang.
Hetzelfde DNA zit namelijk in alle cellen van hetzelfde lichaam. Er
bestaan databanken waarin het DNA van misdadigers wordt bewaard die
dikwijls uitsluitsel geven bij sporenonderzoek in misdaadzaken. Een
databank met daarin het DNA van àlle wereldburgers zou het in
principe mogelijk maken om iedereen altijd en overal te kunnen
volgen, beter nog dan de reeds ontelbare camera's in de bewoonde
wereld dat doen.
Wie
niks doet wat niet mag, heeft ook niks te vrezen, zo zou men kunnen
argumenteren, maar de psychologie van mensen die op de hielen worden
gezeten door controlefreaks, leert ons heel andere dingen: het
onophoudelijk in de gaten worden gehouden door op de koop toe
onbekenden die echter uiteraard beschikken over heel veel macht, is
even rampzalig voor de geestelijke gezondheid als het verkeren in een
toestand waarin men zich beroofd weet van alle privacy.
Aanvankelijk
worden slachtoffers van controlefreaks of stalkers, die soms ook
'onderzoekers' heten, hetzij medische, hetzij commerciële, hetzij
politici, hetzij maffiosi, alleen maar heel erg gefrustreerd. Maar
als die toestand van frustratie die danig energierovend is, te lang
aanhoudt, begeeft de psychische weerstand het en gaat men zich
gedragen zoals dat van de gecontroleerde ook verwacht wordt.
Niet
alleen gaat men zich dan naar andermans wensen gedragen, men gaat ook
denken
zoals die ander dat wil, en 'willen' zoals die ander dat wil,
tenminste als dat dan nog 'willen' mag heten.
Alleen
al de idee dat heden wereldwijd ieders DNA verzameld of gestolen
wordt en verdwijnt in databanken waartoe alleen de machthebbers
toegang hebben, volstaat om het mensdom te herleiden tot een uiterst
gewillige kudde.
Verwijzingen:
https://www.standaard.be/cnt/dmf20220211_93404790
Luc
Montagnier, enkele dagen voor zijn dood:
They are not vaccines, they are poisons Speech to the
Luxembourg Parliament.
https://www.soulask.com/luc-montagnier-they-are-not-vaccines-they-are-poisons-speech-to-the-luxembourg-parliament/
Oorlog
Oorlog
wordt gevoerd met wapens en dat zijn allang geen knuppels en geen
katapulten meer: hightech heeft gesofisticeerde instrumenten mogelijk
gemaakt waarmee men met precisie alsook massaal kan vernietigen en
doden. Maar de meest intelligente wapens zijn instrumenten die
helemaal niet als wapen zijn bedoeld maar die door sluw gebruik
zodanig geperverteerd worden dat zij in feite bijna zonder moeite en
met zeer beperkte kosten enorme vernielingen kunnen aanrichten. En
bovenaan die lijst van instrumenten staat uiteraard de mens maar dan
wel de van zijn menselijkheid ontdane mens. Mensen zijn geen wapens
maar zij kunnen wel tot wapens worden omgeschoold.
De
omscholing van mens tot wapen gebeurt via indoctrinatie en
conditionering. Bij indoctrinatie worden vooral de hersenen bewerkt;
bij conditionering middels prikkels van pijn en lust spelen andere
organen en ook de zintuigen een grotere rol. In de twee gevallen
heersen derden over mensen die door hen gedegradeerd worden tot hun
quasi willoze of gehoorzame instrumenten. Als gehoorzaamheid hier een
deugd is, dan is het dat voor wie ze opeisen: voor wie gehoorzaamheid
bieden, is het een zwakheid want een teken van onderdanigheid,
ondergeschiktheid, geïndoctrineerd zijn of slavernij.
Indoctrinatie
gebeurt met ideologieën en een ideologie is een ideeëngoed of een
geheel van overtuigingen naar welke geïndoctrineerden gaan handelen,
desnoods - maar in feite in de regel - tegen de eigen belangen in.
Zij handelen volgens een doctrine, een leer, en zij zijn aldus
'geleerden'. Deze geleerden zijn mensen die handelen volgens een leer
en dat wil in feite zeggen: volgens een leer die per definitie niet
de hunne is maar die zij zich wel eigen gemaakt hebben, veelal onder
druk, en dat is dan eigenlijk de betekenis van indoctrinatie.
Zij
die de doctrine uitvinden, zijn uiteraard helemaal niet
geïndoctrineerd omdat niemand zichzelf indoctrineert: hun
uitvindsels zijn bedoeld om anderen
in hun greep te krijgen, het zijn retorische stelsels van
argumentaties die sowieso helemaal niet stroken met de eigenlijke
drijfveren van wie indoctrineren want hun uiteindelijk motief is het
verwerven van macht over derden.
Een
leermeester wil leerlingen werven en zijn middel daartoe is zijn
leer. Maar voor de leerlingen is de leer iets heel anders omdat zij
leerlingen zijn en geen meesters: voor hen is de leer de
rechtvaardiging van hun onderwerping aan de meester want zich
onderwerpen is wat zij uiteindelijk doen: zij geven de macht over
zichzelf uit handen aan de leermeester door zijn leer te gaan
belijden; zij onderwerpen zich aan hem en laten zich tot instrument
maken; zij geven hun persoonlijke vrijheid op en vinden hierin het
gemak van wie de last der verantwoordelijkheid van de schouders valt.
Oorlog
is onmogelijk zonder soldaten. Soldaten behoren tot de genoemde
categorie van 'geleerden': zij die zich hebben laten indoctrineren,
zij die hun vrijheid uit handen gaven om van hun verantwoordelijkheid
verlost te worden. In de koop die gesloten wordt tussen de
bevelhebber en zijn onderdanen, wordt voor de lust van de
onverantwoordelijkheid met de vrijheid betaald. Maar hoe zit het dan
aan de kant van de machthebber?
Men
zou mogen verwachten dat wie anderen aan zich onderwerpen, hen
bevelen en gehoorzaamheid van hen opeisen, in ruil daarvoor ook zorg
voor hen dragen, precies zoals verantwoordelijke ouders dat voor hun
kinderen doen. Maar niets blijkt minder waar: machthebbers stelen
andermans vrijheid, omdat zij hen in ruil de zorg over hen weliswaar
beloven
maar in de praktijk stelt die zorg niet veel meer voor dan in het
beste geval een gedenkteken een gedenkteken waar de gesneuvelden
zelf niets aan hebben omdat zij er dan uiteraard niet meer zijn.
Oorlog
is onmogelijk als er naast indoctrinatie niet ook conditionering is.
De druk om bevelen op te volgen is in dat geval zo groot dat verzet
quasi uitgesloten is. En meestal volstaat sociale druk om te bereiken
dat mensen zich tot wapens laten omscholen. Als iedereen het doet,
eist het beginsel van de gelijkheid, hier toegepast in zijn volle
negativiteit, dat wie zich eraan onttrekken, zullen doorgaan voor
lafaards en uit de groep worden gebannen. En voor kuddedieren is dat
de hoogst denkbare straf.
Er
bestaat kortom slechts één middel tegen oorlog en dat is de
persoonlijke ontwikkeling voor iedereen: het verwerven en het kunnen
waarderen van authentieke vrijheid en het aanleren van de waarde van
het verantwoordelijke handelen. Het leren omgaan met de verleiding om
zich te schikken naar de kudde of het opbouwen van een weerstand
tegen de kuddegeest. Dat gaat weliswaar in tegen de natuur van de
mens die hoe dan ook naar de kudde neigt maar dat is ook met de vrede
het geval omdat niet de vrede maar de oorlog natuurlijk is. De
tragiek van de mogelijkheid van een distopie zoals deze van
bijvoorbeeld het Derde Rijk ligt in wezen in het schrikwekkende
onverstand dat de mens 'de natuur' - die immers alleen maar wreed is
- als voorbeeld moest nemen en dat hij aldus de natuur maar beter een
handje kon helpen.
'Vaccinatiedossiers'
De
Canadese politie heeft twee mensen gearresteerd die erin geslaagd
zijn de vaccinatie-databank te kraken. Het gaat om
regeringsmedewerkers die hun nek uitsteken in een poging om aan het
volk diets te maken hoe er met de privacy van de mensen gespeeld
wordt door diegenen die nu per se iedereen willen inspuiten met
'vaccins'. Men kan zich afvragen wat de informatie in de
vaccinatiedossiers nog te maken heeft met gezondheid en of hier de
wetten op geheimhouding van persoonsgegevens niet flagrant geschonden
worden. Er wordt onder meer bijgehouden hoeveel iemand verdient, of
hij (of zij) leningen heeft aangegaan en voor welk bedrag, wat zijn
seksuele oriëntatie is, of hij de booster al dan niet heeft
geweigerd, of hij een strafblad heeft enzoverder enzovoort.
Complottheorie of internazi's? Oordeel zelf:
https://twitter.com/Steve_R_Austin/status/1463264721830825988
Ook
worden de bankrekeningen van de betogers geblokkeerd:
https://www.standaard.be/cnt/dmf20220215_92611929
De
Chinese kunstenaar Ai Weiwei spreekt over de verborgen dictatuur van
het schijndemocratische westen:
https://www.mo.be/interview/ai-weiwei-ik-denk-dat-het-westen-veel-opzichten-onder-heimelijk-autoritarisme-staat?utm_campaign=emo&utm_medium=newsletter&utm_source=email
Gas
voor alle 'onproductieven'
Alle
gevangenen in de kampen die in staat waren om te werken, werden in
leven gehouden, alleen de zieken en de geesteszieken werden in het
kamp zelf omgebracht ofwel naar de gaskamers gebracht. Er waren er
ook die omgebracht werden omwille van hun religieuze overtuigingen.
Het gaat om vele duizenden mensen. Op de rug of de borst van sommigen
werd een kruis geschilderd, wat er op duidde dat zij gouden tanden
hadden.
Na
Hitlers inval in Rusland groeide het aantal om te brengen vijanden
maar de massa-executies ondermijnden de moraal zodat men besloot over
te gaan op vergassing, meer bepaald middels de uitlaatgassen van de
transportvoertuigen. De gevangenen werden van de barakken in de
voertuigen geloodst. Tegen de tijd dat zij bij de ovens arriveerden,
waren ze dood. Ze werden door gevangenen uit de voertuigen gedragen
en hadden de roze kleur die typisch is voor slachtoffers van
koolstofmonoxidevergiftiging.
Het
Rijk bestelde op een keer dertig gaswagens van twee types: de
kleinere konden 25 à 30 personen bevatten, de grote 50 à 60. Ze
werden verder geperfectioneerd, wat wilde zeggen: kleinere ruimtes
met meer mensen zodat het gas sneller zijn werk deed. Zo waren in
1942 gaswagens als mobiele eenheden in gebruik van Belarus
(Wit-Rusland) tot aan de Krim en het noorden van de Kaukasus. Ze
werden bemand door functionarissen behorende tot verschillende
groepen maar met slechts één taak: de fysieke uitroeiing van joden,
zigeuners en politieke tegenstanders. Het staat allemaal beschreven
in de documenten (correspondentie, bestellingen...) van de betrokken
technici, die ook achteraf verklaarden dat zij op de hoogte waren van
wat er gebeurde en dat zij, zoals bevolen, alles geheim hielden. De
gaswagens werden in december 1941 vanuit Berlijn naar Riga gebracht
en deden hun werk in de Baltische staten, Wit-Rusland, Smolensk. Er
zijn meerdere getuigenissen waaronder deze van 9 december 1944 van de
joodse Mendel Vulfovich uit Riga: "In
februari 1942 zag ik met mijn eigen ogen hoe tweeduizend oudere joden
uit Duitsland, mannen en vrouwen, in speciale gaswagens geladen
werden. Die wagens waren geschilderd in grijsgroene kleur en hadden
een grote vracht, gesloten met hermetische deuren. Iedereen binnenin
werd door het gas gedood."
|