Opgepakt
Beste,
Ik
ben vanavond naar een toespraak gaan luisteren. Als ik een beetje
verward overkom, vergeef het me dan want ik kan het ook niet helpen,
ik ben er nog altijd niet goed van. Ik kan je niet zeggen waar de
toespraak plaats had, het was een geheime locatie, zal ik maar
zeggen, en toch was er aardig wat volk... De spreker, sta mij toe:
over de spreker ga ik voorlopig niets zeggen, ik zal u zelfs niet
vertellen of het een vrouw was of een man. Ik kan u alleen
toevertrouwen dat de spreker opgepakt werd nog voor de toespraak ten
einde was. Jawel, opgepakt, zoals men doet met sprekers in China en
in Rusland, maar dit gebeurde wel hier. De andere aanwezigen, zo zal
je je beslist afvragen: zij zullen het toch ook vertellen? Wel, ja,
uiteraard zullen ook zij er over vertellen, maar zij zullen ook wel
aanvoelen dat ze niet alles mogen zeggen, er zijn mensenlevens mee
gemoeid. Eigenlijk is het een beetje komisch dat ik dit moet zeggen
want wat is het leven van één mens vergeleken bij... Maar laat ik
met de deur in huis vallen, laat ik je vertellen wat de spreker
allemaal te zeggen had. Ik zal het hebben over 'hem', zonder uit te
sluiten dat het ook een vrouw kon zijn. Je moet begrijpen dat dit het
beste is voor iedereen, als er zo weinig mogelijk bekend wordt over
het gebeuren zelf, want men zoekt momenteel, ja, men zoekt met
massa's politiemensen, men kamt ganse gebieden uit, er staat ook wat
op het spel en je zal onmiddellijk begrijpen wat ik bedoel, er hangt
bijzonder veel van af, om niet te zeggen alles. Maar laat ik nu
vertellen wat de spreker te zeggen had en je zal begrijpen dat dit
geen evenementje is. Luister dus goed, ik hoop dat ik het gezegd
krijg, ik zal bondig zijn en to
the point.
De
spreker is een begeesterd iemand, zonder twijfel. Zijn (of haar)
verschijning op het podium was innemend, voor ieder van ons,
toehoorders. Hij had haast om alles gezegd te krijgen omdat hij ook
wel wist dat men hem zou onderbreken en weghalen en dat is dan ook
gebeurd. Daarom was hij bondig. Maar ik zal nog bondiger zijn, ik mis
immers de kalmte om het allemaal rustig op een rijtje te kunnen
zetten. Luister alsjeblieft aandacht, lees dit en onthoud het allemaal
en verscheur dan de brief die nu voor je ligt, leg hem in een plas
met water totdat de inkt is opgelost. Ja, dat lijkt mij het
allerbeste om te doen. Maak er dan een bolletje van, laat het drogen
tot het hard is, maak een mik en catapulteer het bolletje recht in de
Schelde. Maar lees dit eerst, ik zal geen woord te veel zeggen. De
zaken zitten zo.
De
spreker prentte ons eerst in, of beter: hij vroeg ons: wat is het
probleem vandaag, het grote wereldprobleem? Het antwoord lag voor de
hand, uiteraard, het was vandaag weer 38° in de schaduw. De wereld
is al een keer vergaan door water en nu dreigt hij te vergaan door
vuur, zo zegde hij. Is iedereen het daarmee eens? Sla er de
statistieken op na van de afgelopen twintig jaar. De aarde warmt op
en hij doet dat veel en veel sneller dan verwacht. En dat is het
eerste punt. Een zekerheid. Nog een keer: de aarde warmt op en als
dat zo blijft duren, is binnen vijftig jaar alle leven weg. Neen,
mijn beste, dit is geen spelletje, dit zijn feiten. En dan sneed hij
het tweede punt aan.
Tweede
punt, zo zei hij dus: de oorzaak van de opwarming. En ook daarover is
iedereen het vandaag eens: broeikaseffect door vervuiling. Onze
atmosfeer is een dun vliesje, het rot zit erin, het gaat om zeep.
Vervuiling, punt. Dat was het tweede punt. En dan het derde. Zie je,
mijn beste: zo rap ging het, maar blijkbaar nog niet rap genoeg.
Derde punt dus.
Derde
punt: de oorzaak van vervuiling. Ook daarover is iedereen het
momenteel definitief eens. Wij vervuilen omdat wij verbruiken en het
verbruik is zo gigantisch omdat er zoveel mensen zijn. Als er zoveel
mensen blijven, dan zal de vervuiling de opwarming nog dramatischer
maken en zijn wij binnen vijftig jaar of nog veel eerder allemaal
dood. En nu zal je het al zien aankomen, mijn beste: de
wereldbevolking moet naar beneden. Het is niet dat zij naar beneden
zou moeten, zie je: zij moet, punt uit. En dan werd het gevaarlijk,
de spreker begon zich te haasten, zienderogen. Ongelooflijk dat hij
daarbij nog kalm kon blijven, haastig maar kalm was hij. De
toehorende massa stond te zweten, druipnat was iedereen, men kon een
muis horen lopen, niet alleen de warmte zorgde voor die dingen maar
dus ook en vooral wat er gezegd werd. En schrik nu niet, mijn beste.
Ik probeer het te zeggen zoals het gezegd werd.
Iedereen
heeft het al opgemerkt, de hele wereld rond: er is iets met het
coronagebeuren. Neen, geen complottheorieën nu, voor een keer niet.
Maar er is iets leugenachtigs aan het coronagebeuren. Eerst zegt men
zwart, dan weer wit. Enfin, ik zal die details hier overslaan maar
ook over deze zaak is iedereen het eens: wij worden momenteel de
wereld rond belogen. Ja, inderdaad, het is allemaal opgezet spel.
Maar kijk, hoe kan het ook anders: de toekomst van de wereld staat op
het spel, zo geloven zij althans: het al dan niet voortduren van het
leven op aarde. Blijf alsjeblieft ernstig nu en volg de stappen van
de redenering, we zijn er haast.
Een
groep geleerden, zal ik maar zeggen, en mensen met macht, hebben een
strategie uitgewerkt om het tij te keren. Ja, iemand heeft uit de
biecht geklapt, daarover straks misschien meer. Je kan het al raden:
de wereldbevolking moet omlaag, van 7 miljard naar 700 miljoen. Naar
één tiende van het huidige aantal dus. De vraag luidt echter: hoe
doe je dat? Begrijp je? Maar ze doen het en ze weten dat er een kans
op slagen is... op voorwaarde dat het plan niet lekt. Je weet toch
ook, als men eerst het plan onder het volk brengt, dan volgen
gepalaver, discussies, voor- en tegenstanders, democratische
stemmingen... en het strandt! Het lukt nooit! Dus de eerste regel,
begrijp je, is: strikt geheim! Maar goed, het plan: ik vertel het zo
kort mogelijk.
Men
wil dus de mensen onvruchtbaar maken. Je weet, dit is niet het eerste
infertilisatieprogramma in de geschiedenis. Ik ga ze hier niet
opsommen, ik heb immers haast, maar wat ik nog zeggen moet: in het
verleden, het was allemaal geklungel. Deze keer willen zij het goed
doen. Iedereen moet een inspuiting krijgen. Met middelen die
onvruchtbaar maken, inderdaad. Niet iedereen, uiteraard, maar bijna
iedereen, enfin, dat is een onderwerp apart, soit. En dan dus die
vraag: hoe speelt men dat klaar, begrijp je? Hoe krijg je de ganse
wereldbevolking zo ver dat geen mens zich niet wil laten inspuiten?
De
rest hoef ik al niet meer te vertellen, mijn beste: vandaar het
vaccin. Het zo fel begeerde vaccin. En wat heeft men allemaal al niet
afgelogen om het vaccin zo fel begeerd te maken, begrijp je.
Ongelooflijk toch, dat men iedereen zo ver gekregen heeft, niet? Pure
massapsychologie. Maar het zal werken. Men moet nu haast maken,
natuurlijk. Het vaccin vinden vooraleer de zaak helemaal lekt.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat de lek veel invloed zal hebben.
Miljarden mensen hebben tientallen eeuwen lang de gekste dingen
geloofd.
Zo,
nu weet je het. Hou je goed, mijn beste. Doe de groeten en misschien
tot later.
O.V.T.
(J.B.,
10 augustus 2020)
