Genocide
is het woord
Europa
verbiedt de toetreding van Turkije tot de Unie omdat het land een al
dan niet vermeende genocide miskent?
Er
bestaat doodslag, moord met voorbedachten rade en er is ook nog moord
door schuldig verzuim. In het laatst genoemde geval verzuimt men
opzettelijk om hulp te bieden aan iemand in grote nood
bijvoorbeeld iemand die in levensgevaar verkeert en wiens
uiteindelijke overlijden dan eigenlijk toe te schrijven is aan dat
verzuim. In wezen weegt moord door schuldig verzuim zwaarder dan
doodslag omdat bij doodslag niet gehandeld wordt met voorbedachten
rade. Bij schuldig verzuim is per definitie sprake van voorbedachten
rade.
Genocide
of volkerenmoord is erger nog dan moord omdat het daar gaat om een
moord op een gans volk, het gaat om massamoord, het gaat om het doden
van vele mensen met voorbedachten rade.
Maar
wat dan gezegd van moord door schuldig verzuim op een gans volk? En
wat gezegd van een steeds opnieuw herhaalde moord door schuldig
verzuim op een hele massa mensen een volkerenmoord door schuldig
verzuim die zich maar blijft herhalen? En hoe bestaat het dat zulks
kan en dat het ongestraft gebeuren kan? Of is de volstrekte
straffeloosheid waarvan hier sprake dan misschien de ultieme stimulus
die de moord transformeert tot een soort van perpetuum mobile?
De
wet omtrent het schuldig verzuim maakt van een moreel gebod dat ons
door ons geweten wordt ingegeven, een burgerplicht, wat wil zeggen
dat schuldig verzuim een misdaad is. Gaat het om schuldig verzuim met
de dood van velen tot gevolg, bovendien herhaaldelijk begaan
gedurende vele jaren, dan is er zonder twijfel sprake van massamoord
met voorbedachten rade uiteraard én kennelijk met volledige
afwezigheid van schuldbesef.
Die
laatste toevoeging nu, wijst op het totaal ontbreken van medeleven
met de slachtoffers, het onvermogen als het ware tot ook maar enige
vorm van empathie: zij verraadt niets minder dan psychopathie.
Dat
de genoemde misdaad de moordende waanzin niet alleen mogelijk
is maar bovendien feitelijk, actueel en ook nog eens de regel in
plaats van de uitzondering, om niet te zeggen schering en inslag, in
onze eigen wereld vandaag, spreekt vanzelf uit alle feiten aangaande
de houding van de Europeanen jegens de vluchtelingen uit het Oosten.
De
hele zaak wordt nog driester, in acht genomen het feit dat na de
Tweede Wereldoorlog alle zich beschaafd achtende landen ter wereld
de zogenaamde Verenigde Naties overeengekomen zijn om bij een
herhaling van een oorlogskatastrofe zoals die zich voordeed ten tijde
van het nazisme, de vluchtelingen op te vangen.
Vraagt
men zich nu af hoe die massamoord dan mogelijk is, dan belandt men
uiteraard bij het gegeven van het banditisme, wat wil zeggen de
bendevorming of het handelen in groep, in casu: het plegen van
misdaden moorden, massamoorden in groep. Het plegen van een
misdaad wordt immers 'vergemakkelijkt' door een aantal factoren,
waaronder de gedeelde schuld: in de massa blijken personen afwezig,
zij maken plaats voor onmensen. Daarnaast is er nog de factor van de
afstand (in ruimte en in tijd) tussen dader en slachtoffer: naarmate
die afstand toeneemt, gaat het slachtoffer als het ware
depersonaliseren of er veeleer uitzien als een ding dan als een
persoon. Ook de demonisering van het slachtoffer en het onterecht
afschilderen van het slachtoffer als een dader het slachtoffer
wordt bijvoorbeeld beschouwd als levensbedreigend voor de dader
blijkt moord 'toegankelijker' te maken.
Op
de koop toe krijgt hier de massamoord een legitiem karakter om
niet te zeggen dat moord zich weet te verheffen tot een wettelijke
plicht zo huiveringwekkend werd onze eigen hedendaagse
geschiedenis. De democratie laat immers toe dat een misdadige massa
het gros der Europeanen politici aan de macht brengt die zich
ertoe lenen om in ruil voor politieke macht, de criminele wil van een
gewetenloze, psychopatische meerderheid door te voeren.
En zo
verschilt de EU in helemaal niets meer van het nazi-Duitsland van
Adolf Hitler dat zes miljoen mensen in de gaskamers ombracht. Van
dezelfde orde van grootte dreigt het huidige aantal slachtoffers te
worden onder de vluchtelingen die men opnieuw eensgezind laat
stikken.
(J.B.,
3 juni 2016)
|