|
Slavernij
verpakt als vrijheid
De
loting uit De loteling van Hendrik Conscience bestond in ons
land tot 1909, samen met de vrijwilligersdienst, waarna de
dienstplicht voor één persoon per gezin werd ingevoerd, totdat 4
jaar later, in augustus 1913, aan de vooravond van de grote oorlog,
de algemene dienstplicht kwam. Vijftig jaar later, vanaf 1963, kon
men gewetensbezwaarde zijn en kiezen voor burgerdienst, totdat in
1994 onder defensieminister Leo Delcroix van de regering Dehaene de
dienstplicht geheel werd afgeschaft.
21
jaar later en amper 4 jaar na het geheel verdwijnen van de
dienstplicht in de EU (toen zij meer bepaald in 2011 ook in Duitsland
werd afgeschaft) voert men campagne om de burgerdienst alvast in
België opnieuw in te voeren.
Vreemd
genoeg gebeurt dit quasi gelijktijdig met de verhoging van de
pensioenleeftijd en de catastrofale toename van het aantal jongere en
oudere werklozen.
De
voorgestelde maatregel bewijst andermaal dat er in ons land helemaal
geen sprake is van werkloosheid of van een gebrek aan werk aangezien
men met deze verandering meer werkkrachten wil rekruteren. Wel blijkt
er een gebrek aan betaald werk of dus een gebrek aan geld. En
als oplossing kiest men opnieuw niet voor een eerlijke en sociaal te
verantwoorden herverdeling van de betaalde jobs maar men zoekt zijn
toevlucht tot het installeren van een systeem dat alleen nog bestaat
in achtergebleven streken van de derde wereld, met name het
kastensysteem. Men verdeelt namelijk de maatschappij in betaalde en
onbetaalde werknemers of dus in, enerzijds, volwaardige burgers en,
anderzijds, slaven.
Dat
de regel zou gelden voor iedereen, is bovendien een bedrieglijke
leugen: hij lijkt er te zijn voor iedereen, maar in feite is
hij er alleen voor die jongeren aan wie een gevestigde kaste vandaag
het recht op betaalde arbeid wil ontzeggen. Dat men dergelijke
'sociale' wetten om de haverklap kan veranderen, betekent derhalve
willekeur zonder meer.
Maar
misschien mikt men op de (blauwe) burgerzin en op het
gemeenschapsgevoel, zoals de BV's (de Betaalde Vlamingen) deze
dwangarbeid moeten verbloemen? Want dwangarbeid zal het feitelijk
zijn vanaf het ogenblik dat men burgers verplicht om 'uit burgerzin'
onbezoldigd werk te leveren. Het gelijkheidsbeginsel indachtig dat
stamt uit de Verlichting en dat dan toch aan de grondslag ligt van de
hedendaagse samenleving, kon men in dat geval misschien beter meteen
campagne voeren voor een 'levenslange (onvrijwillige) burgerdienst'?
Iedereen werk en voor iedereen hetzelfde loon, precies zoals het er
in communistische dictaturen aan toe gaat.
Of
hoe blauw en rood heel onverwacht elkaar de hand reiken: slavernij
verpakt als vrijheid.
(J.B.,
25.02.2015)
|
